Οι The Jacqueline είναι ένα retro-swing συγκρότημα με βάση του το Βέλγιο. Γνώρισαν ιδιαίτερη αναγνωρισιμότητα μέσω του ντεμπούτου δίσκου τους, με τίτλο “Gee Oh Gee”, που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2013. Όπως η Iris Berardocco, η front-woman του συγκροτήματος, είπε “όλα τα μέλη του συγκροτήματος έχουν σπουδάσει jazz στο Royal Conservatory of Antwerp”. Οι The Jacquelines αποτελούνται από τους Iris Berardocco, Sara Raes, Eva Tulkens, Stijn Wauters, Frederik Madou και Jelle Van Giel.
Στις 9 Οκτωβρίου, οι The Jacquelines κυκλοφόρησαν το νέο τους album, “Leaving the Circus”, και μετά από αυτό βρήκαμε μια εξαιρετική ευκαιρία για να μιλήσουμε με την Iris Berardocco σχετικά με τις εμπνεύσεις τους και τα συναισθήματά τους, ενώ το παρουσίαζαν στο “De Roma”. Η ιστορία πίσω από το όνομά τους “The Jacquelines” είναι ενδιαφέρουσα και οι επιθυμητές, μελλοντικές συνεργασίες τους απρόβλεπτες.
Έτσι, μιλήσαμε με την Iris Berardocco, την front-woman του εξαμελούς, new-swing σχήματος The Jacquelines και μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την συνέντευξη παρακάτω.
για τη μουσική, διάβασε παρακάτω!
για να κατεβάσετε το “Leaving the Circus” στο iTunes κάντε κλικ στη photo
photo: athos burez
Iris, σε καλοσωρίζουμε στο SounDarts.gr! Πρόσφατα, κυκλοφορήσατε τον δίσκο σας, “Leaving the Circus” ως The Jacquelines. Τι σας ενέπνευσε περισσότερο, ώστε να δημιουργήσετε αυτό το album;
Πραγματικά αγαπώ τις φωνητικές αρμονίες, έτσι όποια μουσική έχει αυτή την όψη, από την κλασσική χορωδιακή μουσική ως τα pop συγκροτήματα, όπως οι Destiny’s Child και οι Queen, αποτελεί έμπνευση. Οι άλλοι πέντε άνθρωποι που είμαστε μαζί στο συγκρότημα, με εμπνέουν εξίσου πολύ.
Πρώτα, το παρουσιάσατε στο “De Roma”. Ποια είναι τα συναισθήματά σας και πως αντέδρασε το κοινό;
Το κυκλοφορήσαμε σε ένα όμορφο, ανακαινισμένο μέρος, το “Da Roma” στο Antwerp στο Βέλγιο. Η ανιψιά μου από την Ιταλία (είμαι μισή Ιταλίδα) το είδε στο Facebook και υπέθεσε πως το κυκλοφορήσαμε στην Ρώμη. Ο χώρος γέμισε και οι άνθρωποι ενθουσιάστηκαν. Ακόμα τραγουδούσαν μαζί μας στο τραγούδι “Leaving The Circus”. Κι έπειτα, πουλήσαμε αρκετά CDs.
Πες μας δύο λόγια για τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαστήκατε στον δίσκο;
Όπως κι εγώ, έτσι κι όλα τα μέλη του συγκροτήματος σπούδασαν jazz μουσική στο Royal Conservatory of Antwerp. Η τραγουδίστρια, Sara Raes, ήταν στο συγκρότημα από τις αρχές, είναι το πρόσωπο που είναι γεμάτο θετική ενέργεια. Η τραγουδίστρια, Eva Tulkens, ήρθε σε εμάς πριν από τρία χρόνια. Ήταν πάντοτε μέρος του συγκροτήματος από όταν αντικαθιστούσε την προηγούμενη τραγουδίστριά μας, όταν έλειπε στο εξωτερικό. Και οι δυο τους έχουν εξαιρετικές φωνές κι εκλεπτυσμένο μουσικό αυτί.
Ο Stijn Wauters (γνωστός ως Seasick Stino από το τραγούδι του δίσκου μας, πραγματική ιστορία!) είναι ένας πιανίστας-φαινόμενο και ένας άνθρωπος αρκετά προσγειωμένος στη γη. Ο Frederik Madou χειρίζεται το διπλό μπάσο όσο κανείς άλλος και είναι επίσης ο σύζυγός μου. Με εισήγαγε στην folk μουσική των Barbados, από τότε που ζούσε εκεί. Και τέλος, ο drummer μας, Jelle Van Giel είναι επίσης πολύ ταλαντούχος και ιδιαίτερα γνωστός ως ο συνθέτης του δικού του jazz συγκροτήματος.
Ποια είναι τα μουσικά είδη που θα συναντήσουμε στο “Leaving the Circus”?
Μιας και η έμπνευση στον προηγούμενο δίσκο μας, “Gee Oh Gee”, ήταν αυστηρά retro-swing της δεκαετίας των ‘40s, αυτή τη φορά συμπεριλάβαμε διαφορετικές επιρροές από όλα τα είδη, όπως blues (“How Grandpa Luigi Sold His Soul To The Devil”), gospel (“Dear James”), reggae (“Jacqueline’s Ragga”), μουσική των ‘60s (“I Am Good (At Stuff That Sucks”), σύγχρονη pop (Morissey, John Lennon, Vaya Con Dios) ή ακόμα και folk μουσική από τα Barbados (“Bizzniss”). Τη μουσική για ένα συγκεκριμένο τραγούδι εμπνευστήκαμε από τους G-Love & The Special Sauce (“Beach Boy/ Gentleman”).
Ποια ήταν η πιο ‘σκληρή’ στιγμή στην όλη διαδικασία της ηχογράφησης και ποια η αγαπημένη σας;
Το να είμαι στιχουργός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, καθοδηγητής του συγκροτήματος, τραγουδίστρια και επίσης η manager του συγκροτήματος, το να βρίσκω χρόνο για να ολοκληρώνονται πράγματα είναι πάντοτε η μεγαλύτερη πρόκληση. Ειδικά επειδή είμαι τελειομανής που μπορεί να χαθεί στις λεπτομέρειες, έτσι η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ. Έτσι, η αγαπημένη μου στιγμή είναι τώρα, γιατί τελικά κατάφερα να ολοκληρώσω τον δίσκο και είχα την ευκαιρία να τον μοιραστώ με το ακροατήριο.
“The Jacquelines”: Ποια είναι η ιστορία πίσω από το όνομα του συγκροτήματος;
Έψαχνα για ένα όνομα με διαχρονική κομψότητα και κλάση και το ‘Jacqueline’ κάλυψε αυτά για εμένα.
Κάτω από ποιες συνθήκες καταλήξατε στην μορφή που έχετε σήμερα;
Πειραματιστήκαμε με ένα σαξόφωνο και μία τρομπέτα, το οποίο ήταν επίσης πολύ καλό, αλλά μας έκανε πολύ ‘ακριβό’ σαν συγκρότημα.
Με αφορμή τον retro-swing ήχο σας, ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές;
Πρώτα απ’ όλα οι Andrews Sisters. Ήταν Ελληνίδες, σωστά; Το επίθετό τους ήταν στην πραγματικότητα Ανδρέου. Οι The Boswell Sisters, Trio Lescano, Quartetto Cetra. Επίσης, ο Louis Prima, ειδικά για το ορχηστικό μέρος του συγκροτήματός μας. Και όλοι οι σπουδαίοι jazz ερμηνευτές γενικά: Sarah Vaughan, Ella Fitzgerald, Keely Smith, Anita O’ Day, Frank Sinatra
Εάν είχατε την ευκαιρία να συνεργαστείτε με έναν από τους αγαπημένους σας καλλιτέχνες, ποιον θα επιλέγατε και γιατί;
Υπάρχουν τόσοι πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες σε αυτόν τον πλανήτη! Το “Dear James” γράφτηκε για τον James Taylor, έτσι αυτός θα ήταν μία καλή επιλογή. Ή ίσως ο Paul Simon? Το τραγούδι των The Jacquelines, “Beach Boy/Gentleman” μου θυμίζει τους G-Love & Special Sauce, με τους οποίους (η συνεργασία) θα ήταν υπέροχη.
Μιας και μιλάμε για άλλους καλλιτέχνες, στον δίσκο σας ακούμε τρεις διασκευές από τους Morissey, John Lennon και Vaya Con Dios. Γιατί επιλέξατε αυτά τα τραγούδια;
Γιατί πραγματικά μου αρέσουν αυτοί οι καλλιτέχνες και είχα μία ιδέα σχετικά με το πως τα τραγούδια τους θα μπορούσαν να ‘δουλέψουν’ για τις The Jacquelines. Για την περίπτωση των Vaya Con Dios, το αίτημα ήρθε από αυτούς, κάτι το οποίο αποτέλεσε ένα υπέροχο κοπλιμέντο.
Εάν κάποιος σας έλεγε να τραγουδήσετε ένα τραγούδι στα ιταλικά μέσω ενός δίσκου, θα το κάνατε κι αν ναι, θα προτιμούσατε να τραγουδήσετε κάτι δικό σας ή να διασκευάσετε ένα διάσημο τραγούδι;
Φυσικά και θα το έκανα! Μου αρέσει να τραγουδάω στα ιταλικά, ειδικά παραδοσιακά folk τραγούδια στην διάλεκτο του Abruzzo (όπου γεννήθηκε ο πατέρας μου). Επίσης, συνέθεσα κάποτε ένα τραγούδι στα ιταλικά, είχε τίτλο “Luna Piena”, για μία ταινία με τίτλο “Nono The Zigzag Kid”.
Όσο βρίσκεστε ζωντανά στη σκηνή, ποια είναι η αγαπημένη σας στιγμή και γιατί;
Γενικά το να βρίσκομαι στην σκηνή είναι το καλύτερο κομμάτι. Επίσης: όταν τελειώνεις το show και ο κόσμος συνεχίζει να χειροκροτεί για περισσότερο.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρο της Iris Berardocco και της μπάντας της;
Θα ήταν θαυμάσια η μουσική μας να γινόταν γνωστή σε όλο τον κόσμο και ταυτόχρονα να έχουμε μία ‘φυσιολογική’ προσωπική ζωή.
Μετά την κυκλοφορία του δίσκου, ποια είναι τα μελλοντικά, επαγγελματικά σας σχέδια;
Θα μας άρεσε να παίζαμε σε πολλές συναυλίες και να ‘ακουμπάγαμε’ περισσότερο κόσμο με τη μουσική μας.
Ποια φράση εκφράζει περισσότερο το συγκρότημα; Ποιο είναι το motto σας;
Συνέχισε! Πάντα να κοιτάς μπροστά και ποτέ να μη σταματάς να μεγαλώνεις.
Συνέντευξη: Ηλέκτρα Λήμνιου
