Το “Addicted to the Violence” των Daron Malakian and Scars On Broadway ξεσπά με οργή, ειρωνεία και αλήθειες χωρίς φίλτρα!
Δεκαέξι χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, οι Daron Malakian and Scars On Broadway επιστρέφουν με το “Addicted to the Violence”, ένα album που φλέγεται από πολιτικά, κοινωνικά και προσωπικά αδιέξοδα, μεταφρασμένα με αιχμηρό στίχο και έναν ήχο που συνδυάζει το alternative metal με την αναρχική αισθητική του δημιουργού του. Ο Daron Malakian, κιθαρίστας και βασικός συνθέτης των System of a Down, φέρνει στο προσκήνιο την πιο ανυπότακτη και προσωπική του πλευρά, δημιουργώντας έναν δίσκο που δεν διστάζει να προκαλέσει και να αποκαλύψει.
Το album ανοίγει με το “Killing Spree”, μια κραυγή ενάντια στον σύγχρονο φαύλο κύκλο βίας και αδιαφορίας. Με βαριά riffs και ρυθμό που πνίγει, το κομμάτι χτίζει την ατμόσφαιρα ενός κόσμου που διαλύεται, με φωνητικές γραμμές που κυμαίνονται ανάμεσα στην απελπισία και την ειρωνεία. Η συνέχεια με το “Satan Hussein” προκαλεί ακόμη περισσότερο: ένα πολιτικό κομμάτι γεμάτο προκλητικά λογοπαίγνια και μια κριτική στο πως τα σύμβολα δαιμονοποιούνται και ανακυκλώνονται για χάρη συμφερόντων. Το τραγούδι είναι σχεδόν θεατρικό, με τον Malakian να υιοθετεί διαφορετικές φωνητικές περσόνες, υπογραμμίζοντας τη σάτιρα.
Το “Done Me Wrong” επιστρέφει σε πιο προσωπικό τόνο, περιγράφοντας την προδοσία και την εσωτερική φθορά που αυτή αφήνει. Το στιχουργικό ύφος παραμένει ωμό, αλλά η μουσική γίνεται πιο μελωδική, σχεδόν νοσταλγική, με αρμονίες που θυμίζουν έντονα τη mid-2000s alternative rock αισθητική. Στο “The Shame Game”, η ενοχή μετατρέπεται σε κοινωνικό σχόλιο. Ο Malakian εξερευνά το πως οι άνθρωποι αποδέχονται ή επιβάλλουν τη ντροπή στους άλλους — είτε μέσω media είτε μέσα από καθημερινές δομές εξουσίας. Ο ρυθμός είναι κοφτός, το παίξιμο επιθετικό, σαν να προσπαθεί να κόψει τον “θόρυβο” της υποκρισίας.
Με το “Destroy the Power”, ο δίσκος φτάνει σε ένα αποκορύφωμα. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: αποδόμηση της εξουσίας, της διαφθοράς, της ψευδαίσθησης ελέγχου. Το κομμάτι λειτουργεί σχεδόν σαν κάλεσμα σε επανάσταση, όχι όμως απαραίτητα πολιτική — αλλά υπαρξιακή. Το “Your Lives Burn” χτίζει πάνω σε αυτή την ένταση, αλλά τη στρέφει προς την εσωτερική αποσύνθεση. Είναι μια σκοτεινή ωδή στην απώλεια νοήματος, σε κοινωνίες που “καίγονται” αργά, χωρίς να το αντιλαμβάνονται.
Το “Imposter” ασχολείται με την ταυτότητα και την αυτο-αμφισβήτηση. Ποιος είμαι πίσω από την εικόνα; Τι ρόλους αναγκάζομαι να παίξω; Το κομμάτι είναι πιο εσωτερικό, σχεδόν ψυχεδελικό σε κάποια σημεία, αλλά παραμένει σκληρό στην ουσία του. Το “You Destroy You” είναι ίσως ένα από τα πιο δυναμικά και ταυτόχρονα μελαγχολικά τραγούδια του album. Θίγει την αυτοκαταστροφή με μια σχεδόν φιλοσοφική ματιά — “δεν χρειάζεται κάποιος να σε διαλύσει, το κάνεις μόνος σου καλύτερα”.
Το “Watch That Girl” αλλάζει ύφος, φέρνοντας ένα πιο παιχνιδιάρικο αλλά σκοτεινό τόνο. Το θέμα; Η παρακολούθηση, η επιτήρηση, αλλά και η εμμονή. Είναι ένα κομμάτι που πατάει σε σύγχρονες ανησυχίες για την τεχνολογία, την ιδιωτικότητα και το πώς γινόμαστε παρατηρητές ή αντικείμενα παρατήρησης. Το album κλείνει με το ομώνυμο “Addicted to the Violence”, μια σύνθεση που συμπυκνώνει όλα τα θέματα του δίσκου: την έλξη προς τη βία, είτε ως θεατές είτε ως φορείς της. Με σχεδόν τελετουργικό ρυθμό, ο Malakian επαναλαμβάνει το μοτίβο του εθισμού, δημιουργώντας ένα αποκορύφωμα σκοτεινό, σχεδόν εξαγνιστικό.
Το “Addicted to the Violence” δεν είναι εύκολο άκουσμα. Δεν χαρίζεται, δεν προσπαθεί να είναι δημοφιλές, ούτε να εξηγήσει τον εαυτό του. Είναι ένα έργο βαθιά προσωπικό, πολιτικά αιχμηρό και καλλιτεχνικά συνεπές με τη ριζοσπαστική φωνή του Daron Malakian. Με μια παραγωγή που κρατά το lo-fi ύφος στα σημεία και την ωμή ενέργεια μπροστά, το album ακούγεται σαν μια αποσυμπίεση: ενός μυαλού που παρατηρεί, θυμώνει, σαρκάζει και πονάει. Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις εδώ — μόνο παραμορφωμένες ερωτήσεις, παιγνιώδεις κραυγές και ηχηρές αλήθειες. Ένα άλμπουμ που σε ταρακουνά, όχι γιατί φωνάζει, αλλά γιατί ξέρει πού να χτυπήσει.
