Νέο Album | Foo Fighters – But Here We Are
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2 Ιουνίου 2023
- Εταιρεία: Roswell, RCA Records
- Μορφή: CD, LP, Digital Release
- Παραγωγή: Foo Fighters, Greg Kurstin
- Singles από το “But Here We Are”:
- “Rescued” | Κυκλοφόρησε: 19 Απριλίου 2023
- “Under You” | Κυκλοφόρησε: 17 Μαΐου 2023
- “Show Me How” | Κυκλοφόρησε: 25 Μαΐου 2023
- “The Teacher” | Κυκλοφόρησε: 30 Μαΐου 2023
Το πολυ-αναμενόμενο studio album των Foo Fighters, “But Here We Are”, μόλις κυκλοφόρησε!
Το 1995, οι Foo Fighters κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο album τους, το οποίο ηχογραφήθηκε μόνο από τον Dave Grohl τον προηγούμενο χρόνο, τους μήνες μετά την αυτοκτονία του Kurt Cobain. Ο σύγχρονος Τύπος ήταν αποκαλυπτικός: το album δεν χαιρετίστηκε με την καθολική ζεστασιά που θα περίμενε κανείς. Οι συνεντεύξεις και οι κριτικοί έμοιαζαν να είναι καχύποπτοι και μάχιμοι. Υπήρχε συναίνεση ότι το album πουλούσε καλά λόγω της υπολειπόμενης στοργής για τους Nirvana ή ως ένα είδος μαζικής ψήφου συμπάθειας. Έτσι κι αλλιώς, ήταν απίθανο να είναι ένα έργο με πόδια. Μια συχνή σειρά ερωτήσεων περιελάμβανε την επιλογή των στίχων του για αναφορές στο πρώην συγκρότημα του και τον αείμνηστο frontman του, παρά την επανειλημμένη επιμονή του Grohl ότι σχεδόν όλα τα τραγούδια ήταν πριν από τον θάνατο του Cobain και ότι το album δεν ήταν μια πράξη μεταθανάτιου προβληματισμού ή πένθους.
Είκοσι οκτώ χρόνια αργότερα, οι Foo Fighters κατοχυρώνονται ως ένα αξιόπιστο rock συγκρότημα. Η γοητεία και η ευγένεια του Dave Grohl σημαίνουν ότι το όνομά του σπάνια εμφανίζεται σε έντυπη μορφή χωρίς να συνοδεύεται από τη φράση “Nicest Guy in Rock”. Η εικόνα του αποσυνδέθηκε για πολύ καιρό από το σκοτάδι και το άγχος που κατέτρωγε τους Nirvana. Και ο θάνατος το 2022 του drummer των Foo Fighters, Taylor Hawkins, χαρακτηρίστηκε με πολύ δημόσιο πένθος: αφιερωματικές συναυλίες στο Λος Άντζελες και στο Λονδίνο, οι λογαριασμοί τους με όλους, από τον Rush μέχρι τον Liam Gallagher.
Εν τω μεταξύ, στο πρώτο album των Foo Fighters μετά τον θάνατο του Hawkins – με τον Grohl να συμπληρώνει στα drums – ο Joshua Freese έχει ανακοινωθεί ως ζωντανός αντικαταστάτης του Hawkins. Κάθε τραγούδι στο ενδιάμεσο είναι για το θάνατο, εναλλάξ πλεγμένο από θλίψη, προσωρινά κατακλυσμένο από αναμνήσεις ή αποφασιστικότητα να συνεχίσει: Το “Nothing At All”, που ξεκινά με τις λέξεις “I’ve been meaning to tell you”, ακούγεται σαν την ηχηρή δικαιολογία του Grohl για τη συνεχή ύπαρξη των μαχητών των Foo Fighters.
Η διασκευή περιλαμβάνει μια αφιέρωση τόσο στον Χόκινς όσο και στην αείμνηστη μητέρα του Grohl, Virginia, της οποίας οι στίχοι κατά καιρούς φαίνεται να συγχέονται με τους θανάτους: “Everything we love must grow old”, τραγουδά ο Grohl στο “Beyond Me”, πριν τη σκέψη του συναδέλφου και του καλύτερου φίλου του, εν συντομία, και προσθέτει: “or so I’m told”. Το “The Teacher”, εν τω μεταξύ, είναι ένα μακροσκελές, επεισοδιακό τραγούδι που πήρε το όνομά του από το επάγγελμα της μαμάς του, το οποίο καθηλώνει τον τρόπο με τον οποίο ο θάνατος ενός γονέα μπορεί να σας κάνει να σκεφτείτε τη δική σας εγγύτητα στη θνησιμότητα.
Αν οι στίχοι είναι σε μεγάλο βαθμό στραμμένοι προς τα μέσα, χαμένοι στον στοχασμό ή παρασυρόμενοι στην ανάμνηση, η μουσική δεν ακολουθεί σχεδόν ποτέ το παράδειγμά της. Το “Rest” έχει μια ποιότητα σαν νανούρισμα, αλλά ως επί το πλείστον, το album εμμένει στο σχέδιο της κιθάρας των Foo Fighters, όπως έχει κάνει σχεδόν κάθε album μέχρι σήμερα, αν και με κάποιες μικρές αλλαγές: μια ξεκάθαρα γοτθική ηχώ διασχίζει την έναρξη του “Hearing Voices”, ενώ η μουντή μελωδία του “Show Me How” θα μπορούσε να περάσει για το “My Bloody Valentine”. Υπάρχουν στιγμές που ακούγονται όχι σπασμένες, αλλά θριαμβευτικές και παράξενα ευφορικές, σε αντίθεση με τον τόνο των λέξεων, όπως όταν το “Rescued” καλπάζει στο τέλος του ή το “Beyond Me” εκτινάσσεται σε ταλαντευόμενους ύμνους.
Το ότι λειτουργεί αντί να αισθάνεται περίεργο ή ενοχλητικό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι το “But Here We Are” κάνει ό,τι κάνουν οι Foo Fighters αισθητά καλύτερα από τους άμεσους προκατόχους. Τα πρόσφατα albums τους έχουν χαρακτηριστεί από μια υφέρπουσα αίσθηση υποχρέωσης, μιας μπάντας που φτιάχνει δίσκους που θα κάλυπταν αρκετά τα κενά μεταξύ των παλιών επιτυχιών, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις περιοδείες χωρίς να αγκαλιάσουν πλήρως την κληρονομιά της rock δισκογραφικής. Αυτή τη φορά, ωστόσο, οι μελωδίες είναι αισθητά πιο γυαλιστερές, οι δυναμικές αλλαγές είναι πιο δυνατές: είναι σαν η επιθυμία να εκφράσουν κάτι για τον Hawkins ή να φτιάξουν ένα album που να είναι αντάξιο μνημείο τους.
Art Cover:
