Νέο Album | Foster The People – Paradise State Of Mind
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 16 Αυγούστου 2024
- Εταιρεία: Atlantic Records
- Μορφή: CD, LP, Digital Release
- Παραγωγή: Chrome Sparks, Paul Epworth, Mark Foster, Isom Innis
- Singles από το “Paradise State of Mind”:
- “Lost in Space” | Κυκλοφόρησε: 31 Μαΐου 2024
- “Take Me Back” | Κυκλοφόρησε: 28 Ιουνίου 2024
- “Chasing Low Vibrations” | Κυκλοφόρησε: 26 Ιουλίου 2024
Οι Foster The People επέστρεψαν επτά χρόνια μετά με το δισκογραφικό τους εγχείρημα “Paradise State of Mind”!
Η χρήση των βαρέων synths και των χορευτικών ρυθμών (“Houdini”) προκαλεί αναμφισβήτητα μολυσματικά στιγμιότυπα, αλλά δεν είναι επίσης ένα ρούχο για να αποφεύγουν να το βγάλουν και να αποκαλύψουν τους αγώνες τους με την απομόνωση (“Goats in Trees”). Η δισκογραφία των Foster The People είναι γεμάτη από σύγχρονα ηχητικά φαινόμενα που αψηφούν τον περιορισμό σε ένα συγκεκριμένο είδος και, αντί αυτού, συνυφαίνουν μεταξύ indie, electronic και rock. Τα τρία albums τους μέχρι σήμερα έτυχαν καλής αποδοχής, αλλά το ντεμπούτο τους, “Torches”, παραμένει ένα σταθερό αγαπημένο από τους θαυμαστές.
Η τέταρτη ολοκληρωμένη προσφορά τους ως studio album έρχεται στο όμορφο “Paradise State of Mind” με στοιχεία της δεκαετίας του ’70. Μετά από το “Sacred Hearts Club” του 2017, το “Paradise State of Mind” διατηρεί τα θολά pop στοιχεία των προκατόχων του, αλλά πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα καθώς κατευθύνονται στην περιοχή των Tame Impala (“Sometimes I Wanna Be Bad”).
Μιλώντας για την κυκλοφορία, ο frontman Mark Foster σημειώνει:
Ο δίσκος ξεκίνησε ως μια μελέτη περίπτωσης στα τέλη της δεκαετίας του ’70 μεταξύ disco, funk, gospel, jazz και όλων αυτών των ήχων… Ήθελα να βουτήξω σε αυτό και να καταλάβω τι έκαναν. Σκεφτόμουν επίσης πώς ήταν εκείνη η εποχή μουσικοί και κοινωνικοί παραλληλισμοί με την εποχή που βρισκόμαστε τώρα, με τη γιγάντια ύφεση στη δεκαετία του εβδομήντα, την πολιτική αναταραχή μετά το Βιετνάμ και άλλες μεγάλες εντάσεις, αλλά μετά βλέπετε αυτές τις εκφράσεις χαράς να συμβαίνουν μέσω της μουσικής, και άρχισα να σκέφτομαι για τη χαρά ως πράξη περιφρόνησης.
Το εναρκτήριο “See You In The Afterlife” δεν χρειάζεται χρόνο για να τα βάλεις με ηλεκτρικές κιθάρες full-throttle καθώς αναφέρονται στο “Jackie-o” και το “drifting off to paradise”, καθώς αντιμετωπίζουν τη θνησιμότητα με τον πιο αισιόδοξο και λαμπερό τρόπο. Αν κάποιο τραγούδι σηματοδοτεί την αδιάφορη στάση των Foster The People απέναντι στον αρνητισμό και τα σκληρά θέματα – είναι αυτό.
Το “Lost In Space”, το ντεμπούτο single που κυκλοφόρησε από τον δίσκο δίνει τον τόνο με την ψυχεδέλεια του που εμπλουτίζεται με ντίσκο, η οποία είναι στην πρώτη γραμμή με παλλόμενους ρυθμούς που δεν θα έλειπαν από το ρεπετόριο των New Order. Με βαριές αναφορές στη δεκαετία του ’80, οι Foster The People κατάφεραν με κάποιο τρόπο να φέρουν ηλεκτρονικά τύπου Kraftwerk στον δίσκο τους – χωρίς να είναι τσιτάτο ή να αφαιρούν τον δικό τους ήχο (όπως το “Glitchzig”). Το “Take Me Back” ακολουθεί με τον ίδιο τρόπο και προσφέρει funky soul μελωδίες που συγκρατούν στακάτο φωνητικά που αναπολούν την αθωότητα της παιδικής ηλικίας και τον ερωτευμένο ξανά εαυτό σου.
Το “Feed Me”, όπως υποδηλώνει το όνομα, τρέφεται από την αγάπη του Foster για τα pop icons και διοχετεύει τη funk του Prince (συγκεκριμένα το “Kiss”) σε ένα γεμάτο τραγούδι τριάμισι λεπτών που ξεχωρίζει από τον δίσκο ως το πιο φανερό φόρο τιμής στη δεκαετία του εβδομήντα. Στη συνέχεια, το ομότιτλο τραγούδι χαμηλώνει το καντράν (ή αρχικά τουλάχιστον), για μια πιο ζεστή προσφορά που παραπέμπει στα προηγούμενα έργα της μπάντας.
Η στροβιλιζόμενη ψυχεδέλεια βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του “Sometimes I Wanna Be Bad” και συνυφαίνεται τέλεια με την απελευθερωτική αφήγηση του παρακάτω τραγουδιού, “Chasing Low Vibrations”.
Το τελευταίο τραγούδι “A Diamond To Be Born” εισάγει τα συναισθήματα κλεισίματος του τελευταίου κεφαλαίου των Foster The People και προσφέρει ένα τελευταίο συναίσθημα που καλύπτεται από αντηχούμενα φωνητικά, ηλεκτρονικούς τόνους που σιγά-σιγά καταλήγουν σε ένα εκρηκτικό κόψιμο.
Το “Paradise State of Mind” είναι μια αναζωογονητική μοντέρνα προσφορά από το LA-duo, τα τραγούδια τους μπορεί να έχουν μειωθεί στο μισό, αλλά ο ήχος τους είναι μεγαλύτερος από ποτέ.
Art Cover:
