Νέο Album | Halsey – If I Can’t Have Love, I Want Power

• Ημερομηνία κυκλοφορίας: 27 Αυγούστου 2021
• Εταιρεία: Capitol
  
• Μορφή: CD, LP, Digital Release
• Παραγωγή: Trent Reznor, Atticus Ross

Σε παραγωγή των Trent Reznor και Atticus Ross, το φασματικό τέταρτο album της Halsey αντιμετωπίζει τη συγκίνηση και τον τρόμο του να αποκτά κανείς αυτό που θέλει. Το σκέφτεστε ακόμα; Είναι το πιο δυνατό έργο της μέχρι σήμερα.

Όταν το πρώτο album της Halsey, το “Badlands” του 2015, απογειώθηκε, το “New Americana” ήταν η ήδη η πρώτη μεγάλη του επιτυχία. Το τραγούδι είναι μια αυτοσυνείδητη προσπάθεια να ορίσει μια γενιά «φτιαγμένη από νόμιμη μαριχουάνα/Μεγαλωμένη με Biggie και Nirvana», μια εύθραυστη αλλά εύπεπτη δήλωση διατριβής για τους κριτικούς που είδαν την ποιήτρια του Tumblr να μεταμορφώνεται σε pop-star. Αλλά η πραγματική υπόσχεση του album ήρθε 10 τραγούδια αργότερα, στο “Benzine”: “Σκίζεσαι για να διασκεδάσεις όπως εγώ;”. Με τον τρόπο της η Halsey κατάφερε να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή της να μας διασκεδάσει με δύο ακόμα albums (“Hopeless Fountain Kingdom” (2017) και “Manic” (2020)), μερικά “αδέσποτα” singles, συνεισφορές σε soundtracks (“The Huntsman: Winter’s War”, “Fifty Shades Darker”, “Birds of Prey”) και αρκετές συνεργασίες (BTS, Juice Wrld, Alanis Morissette, The Chainsmokers, Kelsea Ballerini, Benny Blanco, Khalid κ.α.). Και το καλύτερο; H μουσική της παραμένει ακόρεστη. Ο κύκλος έρχεται να ολοκληρωθεί με την κυκλοφορία ενός ακόμα album του οποίου δεν προηγήθηκε κάποιο single αλλά εντυπωσιακά teasers και η ανακοίνωση μιας συνοδευτικής ταινίας με τον ίδιο τίτλο.

Επιφανειακά, το τελευταίο album της Halsey, “If I Can’t Have Love, I Want Power”, ταιριάζει σε αυτή την παράδοση των μεγάλων χειρονομιών. Η τραγουδίστρια, που χρησιμοποιεί τις αντωνυμίες “αυτή/αυτοί”, εμπνεύστηκε το εξώφυλλο του album από καλλιτεχνικές απεικονίσεις της Παναγίας. Η ταινία σε σκηνοθεσία του Αμερικανού σκηνοθέτη Colin Tilley, βασίζεται σαφώς στη μουσική του album και προβλήθηκε σε επιλεγμένους κινηματογράφους  σε όλο τον κόσμο από την IMAX στις 25 και 26 Αυγούστου 2021, δηλαδή λίγο πριν την κυκλοφορία του album. Αλλά ο ίδιος ο δίσκος έχει μια σφιχτή, εσωτερική εστίαση: Έχει να κάνει με το να περπατάς στα όρια μεταξύ της αυτοσυντήρησης και της αυτοκαταστροφής, του ελέγχου και του καταναγκασμού, της συγκίνησης και του τρόμου μέχρι να πάρεις αυτό που θέλεις. Αντί να κοσκινίσει αυτά τα θέματα μέσω μιας περίτεχνης αρχιτεκτονικής, η Halsey αφήνει τη φρίκη -του σώματος, του νου, της θνητότητας- να εκφραστεί προς τα έξω. Το αποτέλεσμα είναι δελεαστικό και φασματικό.

Σε μεγάλο βαθμό αυτό συμβαίνει επειδή ακούγεται τόσο καλά: καθαρά, cool και χαλαρά. Τα μέλη των Nine Inch Nails και δημιουργοί του original score της ταινίας, Trent Reznor και Atticus Ross έκαναν την παραγωγή του δίσκου και το duo φαίνεται πρόθυμο να εδραιώσει την απίθανη θέση του στην pop μουσική. Στα εναρκτήρια τραγούδια, δημιουργούν ένα ψυχεδελικό goth παραμύθι -άνεμοι, πιάνο, πανοραμικά σύννεφα, ένα αναβρασμένο υπόγειο ρεύμα που αναφέρεται στα credits ως «απειλητικός ρυθμός»- ενώ η Halsey τραγουδά για τη μοναξιά, στέμματα και τον Ιούδα, αλλά κυρίως για μια διάχυτη αίσθηση χαμού. Ο Reznor και ο Ross περνούν το μεγαλύτερο μέρος του album πειραματιζόμενοι, φροντίζοντας τα είδη της μουσικής και υπονοώντας έναν κίνδυνο που δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ ως τώρα. Στριμώχνουν τραγούδια με υφή, αντηχούν κραυγές και φωνάζουν σειρήνες με αποτέλεσμα η έντονη απασχόληση του ακροατή από αυτούς τους ήχους να μοιάζει με περισπασμό. Ο ήχος είναι μερικές φορές τραχύς, αλλά σπάνια συγκλονιστικός. Το «μέλι» του δίσκου ταλαντεύεται μεταξύ τρελών ήχων από drums και κιθάρας, με τον Dave Grohl πίσω από το κιτ. «Είμαι αλλοιωμένη», τραγουδάει η Halsey στο «Lilith», και ένας σπασμός δυσλειτουργίας βυθίζει την τελευταία νότα.