Νέο Album | Post Malone – Austin
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Ιουλίου 2023
- Εταιρεία: Mercury, Republic
- Μορφή: CD, LP, Digital Release, Cassette
- Παραγωγή: Post Malone, Andrew Watt, Louis Bell, Max Martin, Rami Yacoub
- Singles από το “Austin”:
- “Chemical” | Κυκλοφόρησε: 14 Απριλίου 2023
- “Mourning” | Κυκλοφόρησε: 19 Μαΐου 2023
- “Overdrive” | Κυκλοφόρησε: 14 Ιουλίου 2023
Ο πολυ-αναμενόμενος δίσκος του Αμερικανού rapper, Post Malone, με τίτλο “Austin” μόλις κυκλοφόρησε!
Ένα χρόνο μετά από την κυκλοφορία του “πλατινένιου” δίσκου του “Twelve Carat Toothache”, ο πολυ-συζητημένος rapper, Post Malone, έδωσε στη δημοσιότητα το νέο του δισκογραφικό εγχείρημα, “Austin”. Η επίσημη πρεμιέρα του δίσκου έγινε στις 28 Ιουλίου μέσω της Mercury Records και είναι διαθέσιμο μέσω της ψηφιακής και φυσικής μορφής του. Συνολικά 17 τραγούδια περιλαμβάνονται στην tracklist του δίσκου, με την παραγωγή τους να φέρουν την υπογραφή των Andrew Watt, Louis Bell, Max Martin, Rami Yacoub, καθώς και του ίδιου του Malone.
Ο Post Malone μας είχε προειδοποιήσει εδώ και καιρό ότι θα έκανε έναν δίσκο βασισμένο στις κιθάρες. Στην αρχή της καριέρας του, εξέφρασε αμφιθυμία για το μελαγχολικό hip-hop που τον έκανε διάσημο. Έχει κάνει τατουάζ τον Bob Dylan στο χέρι του κι έκανε ένα σετ διασκευών των Nirvana τόσο καλό που κέρδισε την έγκριση του Dave Grohl. Σε τέσσερα εξαιρετικά επιτυχημένα LP που καταπίνουν αλγόριθμους, έχει τσακώσει τους Ozzy Ozbourne, Fleet Foxes και Father John Misty, ενώ έχει ασχοληθεί με τα είδη της mumble-rap και groan-rock, pickup-country και minivan-funk. Η συνταγή λειτούργησε: έχει πουλήσει ένα δισεκατομμύριο albums και κέρδισε 10 υποψηφιότητες για Grammy.
Οι κιθάρες εμφανίζονται σε κάθε τραγούδι του πέμπτου του LP, “Austin”, το οποίο πήρε το όνομά του από το πιστοποιητικό γέννησης του Post. Αυτό υποδηλώνει μια πιο γυμνή κυκλοφορία, με την ειλικρίνεια και την ευπάθεια της rock μουσικής που τιμούσε εδώ και καιρό. Το πρώτο του τραγούδι εκπληρώνει αυτή την υπόσχεση. Το εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου “Don’t Understand” είναι μοναδικό με τον Post να απλώνει αυτή την τρομακτική φαρέτρα της φωνής του. Η φωνή του, που είναι ικανή για arena-rock βρυχηθμούς και τρυφερά φαλτσέτα, ποτέ δεν ακουγόταν καλύτερα από ό,τι εδώ.
Αλλά δεν υπάρχουν άλλα τέτοια εδώ. Ακόμα κι αν το “Austin” χαρακτηρίστηκε ως ο δίσκος κιθάρας του Post, δεν είναι ο δίσκος της rock. Η κιθάρα εμφανίζεται ως στολίδι σε μια μεγάλη σειρά από pop έργα, τα οποία πιο συχνά παραπέμπουν σε σημεία επαφής της δεκαετίας του ογδόντα όπως το “Tears for Fears”. Τραγούδια, όπως το “Too Cool To Die” και το πρώτο single του “Chemical” είναι τουλάχιστον αιθέρια, όλες οι κιθάρες και οι συμπαθητικές χορωδίες τον επευφημούν προς τον ορίζοντα. Πολλές από τις διασκευές – όπως η συλλογισμένη συνοδεία πιάνου του “Socialite” ή η ανάλυση αργού χορού του “Overdrive” – παίρνουν στοιχεία από τη σύγχρονη δημιουργία επιτυχιών του Nashville, συνδυάζοντας το μεγάλου μήκους μελόδραμα σε 3 λεπτά.
Ωστόσο, πολλά από αυτά λειτουργούν. Το “Enough Is Enough” είναι απίστευτα προσφιλές και το “Novacandy” είναι μια μελέτη περίπτωσης χαρισματικής αυτοκαταστροφής, που περιέχει μερικές από τις καλύτερες, πιο ζοφερές γραμμές του δίσκου. Ο Post παραμένει ένας σε μεγάλο βαθμό ξεδιάντροπος στιχουργός, αλλά η μανιακή εστίαση του δίσκου στο αλκοόλ και τα επακόλουθά του εμπνέει το είδος του χιούμορ με αγχόνη που είναι γνωστό στους παντού εκκλησιαστικούς χώρους: Το “Mourning” είναι χτισμένο γύρω από μια κεντρική εικόνα ενός μεθυσμένου που πετά το μπουκάλι του στον ουρανό επειδή είναι τρελός. Σχεδόν κάθε τραγούδι βρίσκει τον Post σε κάποια βασανισμένη στάση όπως αυτή, να τραγουδά χαρούμενα σε ένα μπουκάλι που είναι καταδικασμένος να τελειώσει. Είναι σε μεγάλο βαθμό όμορφα τραγούδια και έξυπνα, αλλά πιο ανάλαφρα από ό,τι θέλει ο καλλιτέχνης.
Η τεράστια απέχθεια με την οποία παρουσιάζεται ο δίσκος δεν βρίσκει ξεκάθαρη λύση μέχρι το τέλος, παρά τις πολλές νύξεις για τα κατά τα άλλα ζωηρά τραγούδια. Το δεύτερο πρόσωπο στο οποίο έχουν απευθυνθεί πολλά από αυτά τα τραγούδια δεσμεύεται στις τελευταίες στιγμές του δίσκου, ανίκανο ή απρόθυμο να χρησιμεύσει πλέον ως σωτήρας και λύτρωση του Post. Η θριαμβευτικά μοχθηρή απάντηση του δίσκου σε αυτήν την εξέλιξη, το “Laugh It Off”, ξεσπά στο τέλος του με τις post-rock κιθάρες και τα ψηφιοποιημένα τύμπανα Bonham, με τον Post να ουρλιάζει από τον θόρυβο. Είναι ωραίο να τον ακούς να ταιριάζει τελικά με την ένταση του πρώτου τραγουδιού του “Austin”, αλλά είναι δύσκολο να αγοράσεις την κάθαρση. Ακόμη και σε ένα album που φέρει το όνομά του, υποβάλλεται σε πολύτιμη μικρή αυτοεξέταση, θάβοντας κάθε στιγμή διαύγειας.
Art Cover:
