Όλες οι συνεντεύξεις του 2019 στο SounDarts.gr

36 ονόματα της εγχώριας αλλά και της παγκόσμιας δισκογραφίας απάντησαν στις ερωτήσεις των @-Darties μέσα στο 2019.

Θυμηθείτε όλες τις συνεντεύξεις του SounDarts.gr που πραγματοποιήθηκαν τη χρονιά που μας πέρασε μέσα από τα αποσπάσματα που ακολουθούν!

Αν πάλι θέλετε να διαβάσετε ολόκληρες τις συνεντεύξεις των αγαπημένων σου καλλιτεχνών, κάνε κλικ επάνω στο αντίστοιχο cover!

Για ποια πράγματα νιώθεις ευγνώμων για τη μέχρι τώρα πορεία σου και ποιες είναι οι ελπίδες σου για το 2019;

Είμαι πάρα πολύ ανυπόμονη σαν άνθρωπος και συνέχεια δεν βλέπω την ώρα να γράψω το επόμενο κομμάτι, να κάνω το επόμενο βήμα, να πάω παρακάτω. Βλέπω όμως ότι τα αργά και σταθερά βήματα που έχουν γίνει μέχρι στιγμής με έχουν ωριμάσει και νιώθω πως εν τέλει όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Αυτά τα αργά και σταθερά βήματα τα έχω κάνει μαζί και χάρη στους ανθρώπους που βρέθηκαν στον δρόμο μου, τους συνεργάτες μου, τους φίλους μου, την οικογένειά μου, τους ανθρώπους που με ακούν και πιστεύουν σε μένα και νομίζω πως δεν θα μπορούσα να είμαι ευγνώμων για κάτι άλλο πέρα από το ότι έχουν υπάρξει στη ζωή μου. Οι ελπίδες μου για το ‘19 είναι να φτάσω λίγο πιο κοντά στα όνειρά μου παρέα με όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους! Τι άλλο;!

Πριν από μερικά χρόνια, είχατε πάρει μέρος στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision 2012 με το τραγούδι “Zaleilah”, ένα καθαρό latin τραγούδι. Μετά από αρκετό καιρό και μερικές αλλαγές στη σύνθεση της ομάδας, με την Barbara Isasi να εντάσσεται στο συγκρότημα, οι Mandinga επικεντρώθηκαν σε ένα πιο ισπανικό salsa-flamenco-pop vibe. Σε γενικές γραμμές, είδαμε να πειραματίζεστε επιτυχώς με αυτά τα μουσικά είδη. Ποιο θα λέγατε πως είναι το “κλειδί” για αυτό;

Καθώς η μουσική αλλάζει διαρκώς, πρέπει να προσαρμοζόμαστε σε αυτή, ενώ παραμένουμε πιστοί στο δικό μας vibe. Είναι το πάθος μας για τη μουσική και αυτό που εισπράττουμε ως συναίσθημα από το κοινό μας που μας δίνει ώθηση για να συνεχίσουμε να δημιουργούμε τραγούδια. Ο ήχος των Mandinga εξελίσσεται συνεχώς. Πρέπει να κινηθείς γρήγορα και να καινοτομήσεις σε αυτόν τον κλάδο, γι ‘αυτό οι Mandinga προσπαθούν να βρίσκουν κάτι νέο σε κάθε τραγούδι.

Μαζί με τους Adero Saran, Jacinth Mhende, Paulette Kerr, Tony Ashcroft και Tahirah Andrews, έφερες τους Boney M πίσω “στη ζωή”! Ποια είναι τα συναισθήματά σου γι’αυτό; Ποια είναι η ιστορία πίσω από τον σχηματισμό των νέων Boney M;

Κάθε τραγουδιστής χρειάζεται υποστήριξη. Τα τραγούδια που τραγούδησα σε όλα τα albums των Boney M ηχογραφήθηκαν αρκετές φορές για να δημιουργήσουν ισχυρά υποστηρικτικά φωνητικά. Αν και το έκανα στους δίσκους δεν μπορώ να ακολουθήσω (με τον ίδιο τρόπο) τον εαυτό μου ζωντανά έτσι ναι χρειάζομαι καλούς τραγουδιστές. Έχω πάντα καλούς τραγουδιστές στη σκηνή μαζί μου. Όπως κάνω τώρα. Η κόρη μου Adero ήταν η πρώτη, αφού η Patricia παντρεύτηκε, η οποία μια συμμετέχει και μια όχι ανάλογα με το αν της το επιτρέπει ο χρόνος. Τα ανίψια μου Tahirah και Ishara είναι υπέροχα όπως και οι Jacinth και Paulette.

Είμαι η Liz Mitchell Boney M. Δεν είμαι μόνο “Boney M”. Το (όνομα) Boney M από μόνο του ανήκει αποκλειστικά στην μπάντα όπως ήταν.

Πρόσφατα κυκλοφορήσατε το ντεμπούτο album σας “our eyes should meet”! Τι πρέπει να περιμένει το κοινό από αυτή την κυκλοφορία;

Ένα album το οποίο φτιάχτηκε με πολλή φροντίδα και αγάπη. Τραγούδια με όμορφες ενορχηστρώσεις, ρομαντικές ατμόσφαιρες και γλυκά γυναικεία φωνητικά.

Θα σας βρούμε στο πλευρό των Slash και Myles Kennedy & The Conspirators. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία και τι έχετε να μας πείτε για τα μεγάλα αυτά ονόματα;

Είμαστε τόσο τυχεροί που μας δόθηκε αυτή η ευκαιρία να βγούμε έξω με αυτούς τους τύπους. Ο Slash είναι είδωλο και ο Miles είναι ένας φανταστικός τραγουδιστής – ανυπομονούμε να τους συναντήσουμε και τους δύο.

Επέστρεψες στη μουσική βιομηχανία έπειτα από πολλά χρόνια. Γιατί τώρα κι όχι νωρίτερα;

Κάθε δίσκος έχει τη δική του ιστορία. Με τον προηγούμενο, με τίτλο “Bellavita” που κυκλοφόρησε το 2014, δούλεψα για λίγο. Επομένως, χρειάστηκα χρόνο με σκοπό να απομακρυνθώ από αυτή την εμπειρία και να βρω την κατάλληλη διάθεση και συγκέντρωση για να γράψω ένα νέο set τραγουδιών.

Από το 2000 είστε ο βασικός τραγουδιστής των Santana! Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και τι έχετε μάθει από την συνεργασία σας με τον Carlos μέχρι στιγμής;

Ο Carlos έψαχνε ένα τραγουδιστή για να υποστηρίξει τον δίσκο του “Supernatural”, είχε ακούσει κάποιες από τις ηχογραφήσεις μου και η ευκαιρία ήρθε για εμένα σε οντισιόν για το συγκρότημα. Έπειτα από μία δοκιμαστική περίοδο, ερωτήθηκα για να γίνω μέλος των Santana και ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ. Έχω βιώσει τον κόσμο μέσω της μουσικής. Ζω μία ζωή πέρα από τα πιο άγρια όνειρά μου με τον Carlos και το συγκρότημα. Ο Carlos είναι ένας φανταστικός μέντορας για εμένα τόσο στη μουσική, όσο και προσωπικά. Με ώθησε, καλά μας ώθησε όλους στο συγκρότημα ώστε να φτάσουμε σε υψηλότερα επίπεδα με το ταλέντο μας.

Είμαι πολύ τυχερός που ζω αυτό το μεγάλο όνειρο. Έχω μάθει τόσα πολλά από τον Carlos και άλλους σημαντικούς μουσικούς που είχα το προνόμιο να μοιραστώ τη σκηνή μαζί τους σε όλο τον κόσμο.

Έχετε καταφέρει να δώσετε ζωή σε κλασικά τραγούδια των τελευταίων δεκαετιών, κάνοντάς μας να αναπολήσουμε όμορφες αναμνήσεις, ενώ έχετε καταφέρει να αποσπάσεται τη θετική ανταπόκριση του κοινού. Πώς νιώθεις για αυτό;

Είναι πολύ όμορφη αίσθηση του να λαμβάνεις όλη αυτή τη θετικά ανταπόκριση από το κοινό. Φαίνεται πως διασκεδάζουν πολύ ακούγοντας τις δικές μας μεταφράσεις των τραγουδιών και το διασκεδάσαμε κι εμείς κατά την ηχογράφηση των 11 αυτών τραγουδιών. Ακόμα κι αν σε μερικούς δεν αρέσουν δεν πειράζει, δεν είμαστε τόσο κολλημένοι με διασκευές μας τραγουδιών που ανήκουν σε άλλους καλλιτέχνες, όσο θα ήμασταν δημιουργώντας ένα album με ολοκληρωτικά καινούριο υλικό. Όλα όμως σχετικά με το εν λόγω project έχουν γίνει στο όνομα της ‘διασκέδασης’, οπότε προσπαθούμε να μην παίρνουμε τους εαυτούς μας πολύ σοβαρά.

Μεταξύ του πρώτου σας δίσκου, “Losing Sleep”, και του πιο πρόσφατου, “Wide Awake”, τι διαφορές παρατηρείς στην μουσική σας ως συγκρότημα;

Πιστεύω πως πάντοτε είχαμε ένα κοινό ‘νήμα’ σε όλους μας τους δίσκους, (καθώς) σε αυτό ήμουν εγώ που έγραφα τα τραγούδια κι εμείς που παίζαμε τη μουσική. Αλλά αυτό το πιο πρόσφατο album είναι το καλύτερό μας μέχρι στιγμής, σίγουρα. Είναι αρκετά πιο ‘ωμό’ από τα προηγούμενα, αλλά αρκετά αραιό κι έχει πολύ χώρο για να αφήσει τους στίχους και την φωνή μου να αναδειχθούν.

Η σύνθεσή του «Bliss (Film Version)» κέρδισε σε δύο κατηγορίες, στις κατηγορίες «electronic & dance» και «concept», στα Global Music Awards. Τι σημαίνουν αυτές οι διακρίσεις για σένα;

Χαρούμενος και ικανοποιημένος που η μουσική μου αναγνωρίστηκε σε μία σημαντική διοργάνωση στην Αμερική που στηρίζεται από το περιοδικό Billboard και τον θεσμό των Grammy.

Ο Mike Oldfield είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο της καριέρας σας. Ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις σας από τον χρόνο που δουλέψατε μαζί;

Λατρεύω τις περιοδείες και τότε κάναμε πολλές περιοδείες μαζί. Ηχογραφούσαμε όταν δεν περιοδεύαμε και ήταν κάτι πολύ γεμάτο, σκληρή δουλειά αλλά πραγματικά ευχάριστη. Οι άνθρωποι με τους οποίους δουλέψαμε ήταν λαμπροί και πολλοί παραμένουν φίλοι σήμερα. Ήταν απλώς ένα φανταστικό χρονικό διάστημα στη ζωή μας.

Κ. Waldeck ποια είναι η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα σας;

Όταν έμαθα ότι η μουσική μου παιζόταν σε γαλλικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και προσκληθήκαμε να παίξουμε στο Prime Time TV στη Γαλλία, αποφάσισα να διακόψω την δουλειά μου ως δικηγόρος.

Θα σε χαρακτήριζα ως μία τραγουδίστρια της ethnic μουσικής σκηνής. Θα δοκίμαζες να πειραματιστείς σε κάποιο άλλο μουσικό είδος ή να τραγουδήσεις σε άλλη γλώσσα; Αν ναι, τι θα ήταν αυτό;

Ναι, σίγουρα έχεις δίκιο! Είμαι μέλος του συγκροτήματος της Βραζιλιάνας τραγουδίστριας – τραγουδοποιού, Celia Mara, εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια. Επίσης, έκανα περιοδεία με τον θρύλο της dub και reggae, Lee Scratch Perry και έκανα περιοδείες στην Ευρώπη με ιταλικά και ισπανικά μουσικά συγκροτήματα. Επίσης, έκανα περιοδεία με την Τουρκάλα, pop τραγουδίστρια, Sertab Erener.

Πώς ξεκίνησε η ιστορία των The Damn Truth;

Ο Tom και η Lee-la συναντήθηκαν γυμνοί, τραγουδώντας γύρω από μια πυρκαγιά σε ένα hippie φεστιβάλ. Μετακόμισαν μαζί στο Μόντρεαλ (η πατρίδα της Lee) και έψαξαν για άλλα άτομα προκειμένου να ξεκινήσουν μια rock’n’roll μπάντα. Βρήκαν τον Dave (drums) και αργότερα τον PY (μπάσο) και από τότε γράφουν και περιοδεύουν (παρουσιάζοντας) τη μουσική τους.

Τι σημαίνει για εσένα το tango;

Γεννήθηκα με tango. Είναι κάτι που είναι μέρος όλων των ανθρώπων στην Αργεντινή, αλλά δεν το γνωρίζουμε μέχρι, με κάποιο τρόπο, “το tango να σε καλέσει” κι αυτό που αγαπάω πραγματικά σε αυτό είναι το ότι είναι για τον οποιοδήποτε. Είναι μάλλον ένα από τα πιο σοσιαλιστικά πράγματα που συνέβησαν στον κόσμο. Δεν έχει σημασία η ηλικία σου, η κοινωνική τάξη, η εθνικότητα… Όταν πας σε μία Milonga βλέπεις πλάσματα εκεί όλης της ανθρώπινης φυλής. Αυτός είναι ο λόγος που πιστεύω στο tango. Με κάποιο τρόπο σημαίνει σοσιαλισμός.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με την Kylie Minogue για το τραγούδι “Music’s Too Sad Sad Without You”;

Είχε ζητηθεί και από τους δυο μας να συνεισφέρουμε με τη μουσική μας σε μια ταινία και τελικά η δισκογραφική μου εταιρεία, ο παραγωγός και ο σκηνοθέτης συζήτησαν για το ενδεχόμενο να κάνουμε κάτι μαζί … Στη συνέχεια, εκείνη ζήτησε να χρησιμοποιήσει το τραγούδι στο album της. Ήταν μια πραγματική τιμή για εμένα και κάτι που συνέβη αρκετά φυσιολογικά.

Προσφάτως, συνεργαστήκατε με τον Iggy Pop. Πείτε μας δύο λόγια για αυτό. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Ήμασταν πολύ τυχερές που ο Iggy ανακάλυψε τη μουσική μας στο διαδίκτυο κι αποφάσισε να βάλει τη μουσική μας στο ραδιοφωνικό show του στο BBC. Γράψαμε για να τον ευχαριστήσουμε για τη χειρονομία και τον καλέσαμε στο show μας στο Μαϊάμι.

Όταν φτάσαμε στο Μαϊάμι λάβαμε ένα τηλεφώνημα από τον Iggy που μας προσκαλούσε στο σπίτι του. Ήταν όμορφα το να τον γνωρίζουμε, έτσι αποφασίσαμε να τον καλέσουμε να συμμετέχει σε ένα από τα νέα μας τραγούδια, το “Resist”.

Ξέρω ότι αντλείτε έμπνευση από τα είδωλα και τις ταινίες της δεκαετίας του 80, δημιουργώντας έναν νοσταλγικό pop ήχο που κάνει τα τραγούδια σας μοναδικά. Έχετε πει προηγουμένως ότι αυτό συμβαίνει επειδή ήσαστε «τεράστιοι fans της εποχής του 80 μουσικά και κινηματογραφικά». Πόσο εύκολο όμως είναι να συμπεριλαμβάνετε όλα αυτά τα νοσταλγικά συναισθήματα στη μουσική σας;

Όταν γράφουμε, διεισδύουμε πραγματικά σε τόσους διαφορετικούς καλλιτέχνες της δεκαετίας του ’80 και ακούμε πραγματικά τι έκαναν εκείνη τη περίοδο. Νομίζω ότι αυτό που μας κάνει να ξεχωρίσουμε είναι ότι δεν αναφερόμαστε μόνο συγκεκριμένους ήχους, αλλά καταλαβαίνουμε ποια διαφορετικά μέρη προσθέτουν κάτι παραπάνω σε ένα τραγούδι. Κάθε όργανο που βάζουμε στα τραγούδια μας είτε πρόκειται για ένα synth, είτε για κιθάρα είτε για πνευστά, υπάρχουν εκεί για κάποιο λόγο και όχι μόνο επειδή ακούγεται cool. Είμαστε επίσης ένοχοι καθώς περνάμε πολύ χρόνο απλά ακούγοντας τραγούδια που αγαπάμε, νομίζω ότι η κάθε αναφορική playlist που φέρναμε στο studio αποτελούνταν από 150 τραγούδια ή κάποιο τόσο γελοίο (νούμερο).

Έχετε ποτέ σκεφτεί εσύ και η αδερφή σου η Natalie να συνεργαστείτε σε κάποιο ντουέτο album ή ίσως επί σκηνής;

Μιλάμε για συνεργασία στη στιχουργία, αλλά ποτέ δεν το έχουμε προχωρήσει, ζει στην Μεγάλη Βρετανία. Ίσως κάποια μέρα…

Τα τραγούδια σας δημιουργούνται και ηχογραφούνται σε πραγματικό χρόνο! Είναι αυτό το στοιχείο που κάνει τη μουσική σας τόσο ιδιαίτερη ή υπάρχει κάποιο ακόμα μυστικό “συστατικό”;

Πιθανώς εάν υπάρχει ένα μυστικό συστατικό, αυτό είναι το ότι δεν δημιουργούμε τη μουσική μας για να δουλέψουμε στην σημερινή αγορά. Εμείς απλώς δημιουργούμε μουσική, γιατί το έχουμε ανάγκη να το κάνουμε κι αποδεχόμαστε ό,τι προέρχεται από τα ένστικτά μας. Βασικά προσπαθούμε να μην σκεφτόμαστε τόσο πολύ, όταν δημιουργούμε. Κι αυτό θα μπορούσε να είναι ο λόγος που ηχογραφούμε δύο δίσκους σε λιγότερο από ένα χρόνο. Πιστεύουμε ότι το γεγονός ότι η περισσότερη από τη μουσική που κάνουμε είναι βασισμένη στις λούπες, ότι δημιουργούμε σε πραγματικό χρόνο, ότι δημιουργούμε ένα είδος μάντρα που οποιοσδήποτε το ακούει μπορεί εύκολα να μπλεχτεί με τη μουσική.

Στο παρελθόν συνεργαστήκατε με μεγάλα ονόματα από την διεθνή μουσική σκηνή, όπως ο Will Smith και οι Arcade Fire. Ποιο ήταν το πιο σημαντικό για εσάς στην καριέρα σας ως τώρα και γιατί;

Αγαπώ τους Arcade Fire μιας και κάναμε περιοδεία μαζί, γνωρίσαμε ο ένας τον άλλον λίγο και ήταν ένας φανταστικός και πολύ διαφορετικός χώρος για εμάς.

Το 1997 ήσασταν υποψήφια για επτά βραβεία Grammy από τα οποία κερδίσατε εκείνο στην κατηγορία «Καλύτερου Νέου Καλλιτέχνη». Ποια είναι τα συναισθήματά σας για αυτή την τιμητική διάκριση;

Όντας μια νικήτρια Grammy είναι σαν να έχεις ένα τίτλο, όπως εκείνος του καθηγητής ή του γιατρού και είμαι πολύ τυχερή που τον έχω. Είναι μια εισαγωγή στο να ξεχωρίσεις. Αλλά αυτό είναι όλο. Φυσικά είμαι τόσο τυχερή για όλα τα επιτεύγματα και την προσοχή, αλλά δεν είναι, και δεν πρέπει, να είναι τόσο σημαντικό. Προσπαθώ να επικεντρωθώ στη χειροπιαστή δουλειά, να είμαι μια αξιοπρεπής συγγραφέας, μουσικός, μητέρα, άτομο.

Ο Shaggy πρέπει να είναι ένας από τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες, κρίνοντας από τα πολλά remix που έχεις κάνει γι’αυτόν στο παρελθόν. Τι τον καθιστά τόσο ξεχωριστό για σένα;

Πάντα μου αρέσει να δουλεύω με την ομάδα του Shaggy! Όχι μόνο με αυτόν αλλά και με όλα τα άλλα παιδιά γύρω από το project, είναι πολύ καλοί. Ο Shaggy και η ομάδα του ήταν επίσης από τους πρώτους που έδειξαν εμπιστοσύνη στις ικανότητες μου στο ρεμιξάρισμα και δεν αισθάνθηκαν ντροπή να κυκλοφορήσουν ένα remix από έναν νεοφερμένο.

Έχετε εμφανιστεί σε περισσότερες από 20 πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Μεξικό και στον Καναδά, σε πολύ σημαντικούς χώρους. Ποια ήταν η πιο σημαντική συναυλία για εσένα μέχρι τώρα και ποιο είναι ο ονειρικός-προορισμός που θα ήθελες να κάνεις μια μέρα;

Οι σχέσεις μεταξύ της Κούβας και των Ηνωμένων Πολιτειών είναι πολύ περίεργες, έντονες από καλλιτεχνική άποψη και πολιτικά δύσκολες, ίσως γι ‘αυτό δύο από τις πιο σημαντικές στιγμές για εμάς είναι η συναυλία μας για τον Barack Obama κατά την επίσκεψή του στην Αβάνα το 2016, (ήμασταν η ορχήστρα που επιλέχθηκε για το κρατικό δείπνο που προσέφερε η κουβανική κυβέρνηση) και η εμφάνιση μας στο Kennedy Center στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Artes de Cuba το 2018. Μια τρίτη στιγμή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ήταν η πρώτη μας συναυλία στο Μεξικό, στο Salon “Los Ángeles”, ένας τόπος όπου η κουβανέζικη μουσική έχει πολλούς οπαδούς και όπου οι καλύτεροι εκπρόσωποι της έχουν περάσει από εκεί για 80 χρόνια από τους Benny Moré και Enrique Jorrín μέχρι την Celia Cruz και για εμάς το Μεξικό είναι η δεύτερη πατρίδα μας, είναι το μέρος εκτός Κούβας που αισθανόμαστε απόλυτα άνετα.

Πρόσφατα, κυκλοφόρησες ξανά το τραγούδι “Kiss Me”, ο πιο επιτυχημένος ύμνος των Sixpence None the Richer για την 20η επέτειό του. Ποια είναι τα συναισθήματά σου κάθε φορά που το ακούς;

Είναι πάντα μια χαρά, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Θεωρώ ότι είναι μεγάλη τιμή να τραγουδήσω ένα τραγούδι που είναι ακόμα τόσο καλοδεχούμενο από τον κόσμο.

Ποια είναι η πιο ακραία ανάμνηση που έχεις από ένα live set;

Όταν έκανα support στον Afrojack (ο οποίος είναι ΠΟΛΥ ψηλός και μεγάλος τύπος εν τω μεταξύ!) περίμενε πίσω μου για να ξεκινήσει το gig του. Ο χρόνος όλο και περνούσε και μετά από λίγο αναρωτήθηκα γιατί δεν έρχεται. Μετά από 5 λεπτά, είδα 5 σερβιτόρους να κρατούν θήκες red bull ερχόμενοι μέσα στο booth και τα άφησαν κάτω από τον εξοπλισμό, ώστε να είναι πιο βολικά για εκείνον να παίξει. Έπαιξα άλλα πέντε λεπτά αισθανόμενος πραγματικά κοντός. (γέλια)

Θα μπορούσατε να μας κάνετε μια σύντομη παρουσίαση της μπάντας σας; Ποιοι είναι οι Crazy Red Balls και πώς προέκυψε αυτό το όνομα για το συγκρότημα;

Οι Crazy Red Balls είναι μια νέα μπάντα ElectroSwing με έδρα τη Βαρκελώνη. Είμαστε δύο επαγγελματίες μουσικοί που αποτελούμε το κύριο μέρος της μπάντας: (εγώ) ο Vladimir Uspenskii (Ρωσία) – τραγούδι, φωνητικά, κιθάρα, banjo, πιάνο, ο Julio MarKs (Βραζιλία) – baritone sax, keyboards, ηλεκτρονικά, παραγωγή ήχου. Δημιουργούμε πρωτότυπα τραγούδια και χρησιμοποιούμε ειδικά samples παλιού στυλ για αυτό.

Όσον αφορά το όνομα: απλώς φανταστείτε τους Quiet Blue Balls. Είμαστε εντελώς αντίθετοι!

Έχοντας πραγματοποιήσει πολλές εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο, ποια ξεχωρίζει για εσάς και γιατί;

Ίσως ο τελικός του FA Cup στο γήπεδο Wembley, τραγουδώντας το θρυλικό “Abide with me”, με 90.000 κόσμο στο γήπεδο και εκατοντάδες εκατομμύρια που παρακολουθούσαν από όλο τον κόσμο.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο να είσαι η “φωνή” του “La Casa de Papel”; Ποια είναι τα συναισθήματά σου;

Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Αισθάνομαι πολύ ευχαριστημένη και ευγνώμων για όλα όσα μου συμβαίνουν. Το πιο σημαντικό είναι να κάνω αυτό που αγαπώ περισσότερο και να συνεχίζω να δουλεύω!

Πρόσφατα συμμετείχες στο cast του “La Casa de Papel” υποδυόμενη τον ρόλο της Alicia Sierra. Πως προέκυψε αυτή η πρόταση και πως αισθάνεσαι για τη συμμετοχή σου σε ένα τόσο επιτυχημένο project παγκοσμίως;

Οι άνθρωποι που δουλεύουν στο “La Casa de Papel” είναι οι ίδιοι άνθρωποι, με τους οποίους δούλεψα στο “Vis a Vis”, έτσι ήταν σα να επέστρεφα σπίτι μου. Ποτέ δεν σκέφτηκα την επιτυχία της σειράς που ήρθε μετέπειτα.

Πέρυσι εμφανιστήκατε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Πώς ήταν η εμπειρία σου;

Ήταν ένα όνειρο και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Θα ήθελα να επαναλάβω κάθε ώρα αυτών των δύο μαγικών ημερών και να συνεργαστώ ξανά με όλους τους Έλληνες μουσικούς που μας δίδαξαν τόσα πολλά. Είμαστε για πάντα ευγνώμονες για αυτή την ευκαιρία-δώρο.

Πρόσφατα συνεργάστηκες με τον Jason Mraz σε ένα ρομαντικό τραγούδι, με τίτλο “Could I Love You Any More”. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Ήμουν η φωνή σε μία καμπάνια της Samsung Galaxy που έπαιξε σε όλο τον κόσμο. Ο JoNa Music που δουλεύει με τον Jason Mraz ‘σκόνταψε’ πάνω του στην τηλεόραση, κοίταξε την τραγουδίστρια, με βρήκε, έστειλε ένα email και το υπόλοιπο ήταν η ιστορία.

Για το ντεμπούτο σου album “You Heal My Heart” -που κυκλοφόρησε πρόσφατα- συνεργάστηκες με τον Νίκο Αντύπα, μέλος των Socrates. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και τι κέρδισες από αυτή;

Οι συνεργασίες για εμάς τους καλλιτέχνες είναι μοιραίες. Με τον Άλμπερτ Παναγιωτόπουλο, συνθέτη πολλών τραγουδιών του δίσκου και στιχουργό, συνεργαζόμαστε εδώ και αρκετά χρόνια – πάνω από δέκα. Είχαμε έτοιμα τα περισσότερα τραγούδια του δίσκου. Με τον Νίκο έχουμε κοινούς φίλους και μια κοινή αγάπη για την πατρίδα μου, τη Σύρο. Βρεθήκαμε, μιλήσαμε και ήρθε μόνο του. Ο Νίκος Αντύπας είναι ένας καλλιτέχνης/δημιουργός που πίστεψε σε μένα και στα τραγούδια μας. Συνεργαστήκαμε πολύ αρμονικά και δημιουργικά. Υπήρξε πολύ γενναιόδωρος μαζί μου. Με εξώθησε να εκφράσω στοιχεία και δυνατότητες που δεν είχα εξωτερικεύσει ως τότε. Οι στιγμές στο στούντιο μαζί του, έχουν χαραχτεί στην μνήμη μου. Είναι υπέροχο να συνεργάζεσαι με τόσο εμπνευσμένους και σπουδαίους καλλιτέχνες.

Ως νέα καλλιτέχνης, ποια συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που θέλει να ακολουθήσει μια καριέρα στη μουσική σκηνή;

Βεβαιωθείτε ότι είστε σοβαροί απέναντι στη μουσική προτού ακολουθήσετε μια καριέρα, μιας και ολόκληρη η βιομηχανία έχει στόχους που δεν θα είναι ποτέ παρόμοιοι με τους δικούς σας.

Αν ήσασταν ηθοποιοί ποιο κινηματογραφικό ρόλο θα θέλατε να έχετε ερμηνεύσει και γιατί?

Λευτέρης: O Emmett Brown από το “Back to the future”, πιστεύω μου ταιριάζει.

Γιάννης: O Luke Skywalker από το “Star Wars”, έχει αρκετά στοιχεία στην προσωπικότητα του που με εκφράζουν.

Αμάρια: Θα ήθελα να είμαι η Ερμιόνη από το “Harry Potter”, καθόλου τυχαίο για μια μπάντα με μια γυναίκα και δύο αγόρια.

Το 2013 ήσουν υποψήφιος για ένα βραβείο Grammy για το album σου “Yo”! Πιστεύεις πως η καριέρα σου θα ήταν διαφορετική εάν είχες κερδίσει αυτό το βραβείο τότε; Μπορεί μια τέτοια διάκριση να βοηθήσει πραγματικά την καριέρα ενός καλλιτέχνη ούτως ή άλλως;

Καθόλου, η καριέρα μου είναι η ίδια, πράγματι είμαι πολύ ευγνώμων γιατί είναι μια καταπληκτική αναγνώριση, αλλά δεν μπορείτε να περιμένετε ότι κάτι θα αλλάξει χωρίς να συνεχίσεις να εργάζεσαι σκληρά!