Όλες οι συνεντεύξεις του 2020 στο SounDarts.gr

23 ονόματα της εγχώριας αλλά και της παγκόσμιας δισκογραφίας απάντησαν στις ερωτήσεις των @-Darties μέσα στο 2020.

Θυμηθείτε όλες τις συνεντεύξεις του SounDarts.gr που πραγματοποιήθηκαν τη χρονιά που μας πέρασε μέσα από τα αποσπάσματα που ακολουθούν!

Αν πάλι θέλετε να διαβάσετε ολόκληρες τις συνεντεύξεις των αγαπημένων σου καλλιτεχνών, κάνε κλικ επάνω στο αντίστοιχο cover!

Ποιο από τα τραγούδια σου, σε δυσκόλεψε περισσότερο στη συγγραφή του και ποιο ήταν αυτό που διασκέδασες περισσότερο καθώς το έγραφες;

D.L.: “Πιθανότατα το “I Love You Always Forever” ήταν το πιο διασκεδαστικό καθώς δημιουργήθηκε πολύ γρήγορα και άρτια. Συνήθως δεν δυσκολεύομαι για να γράψω κάποιο τραγούδι. Μάλλον είναι δύσκολο να βρεις την κατάλληλη παραγωγή για το τραγούδι. Το “Take me home” από το “Blue Planet” ήταν μια πρόκληση μιας και αντιμετωπίσαμε περίπλοκα ζητήματα στην παραγωγή του. Έχω την αίσθηση πως το demo ήταν πάντα καλύτερο από την τελική ηχογράφηση στο δίσκο”.

Το μουσικό σας στυλ συνδυάζει τα pop, dream και indie στοιχεία που δημιουργούν θετικά συναισθήματα στο κοινό τις περισσότερες φορές. Τι θέλετε να μας δείξετε μέσα από τη μουσική σας εν γένει;

L.M.: “Πρώτα απ’ όλα, χαιρόμαστε που πιστεύετε πως η μουσική μας δημιουργεί θετικά συναισθήματα! Όταν γράφουμε ένα τραγούδι, είναι πολύ σημαντικό για εμάς να αφήσουμε το τραγούδι να μας κατευθύνει και να δημιουργήσουμε ένα κύμα συναισθημάτων μέσω των στίχων, τη μελωδία και τον ήχο. Τα τραγούδια μας είναι συχνά πολύ δυναμικά κι έχουν δραματικές στιγμές, ψηλές και χαμηλές, σκοτεινές και φωτεινές. Η μουσική μπορεί πραγματικά να σε βοηθήσει να αποδράσεις από την καθημερινότητα κι αλήθεια ελπίζουμε ότι η μουσική μας θα κάνει τους ανθρώπους να αισθανθούν ότι είναι σε ένα διαφορετικό κόσμο, μακριά από τη ρουτίνα τους”.

Ποια είναι η πιο περίεργη εμπειρία που είχατε ενώ ήσασταν στη σκηνή;

M.L.: “Συνήθως προσπαθούμε να κάνουμε τα shows μας με τέτοιο τρόπο ώστε να μην έχουμε περίεργες εμπειρίες. Ωστόσο, θυμάμαι αυτό από την περίοδο του πρώτου μας δίσκου, όταν δεν είχα σχεδιάσει τα κοστούμια και δεν ήξερα τι να περιμένω κι έτσι δεν υπήρχε καμία τρύπα για το μόριό μου. Ήταν εντελώς συμπαγές κι όταν χρειάστηκε να πάω τουαλέτα δεν υπήρχε καμία τρύπα. Έτσι, κατά τη διάρκεια την πρώτης μας περιοδείας για τον πρώτο μας δίσκο, η μόνη πιθανότητα ήταν να “τα κάνω πάνω μου”, γιατί δεν υπήρχε πιθανότητα να βγάλω το κοστούμι και να πάω στην τουαλέτα. Μέχρι τώρα κανείς δεν το ήξερε, εάν δεν το έλεγα. Αλλά για το δεύτερο album είχαμε ήδη μία τρύπα στο κοστούμι, πράγμα πολύ σημαντικό, αλλά δεν το αντιλαμβάνεσαι εάν δεν το έχεις ζήσει για πρώτη φορά”.

Στο παρελθόν, κάνατε μια παύση για 7 χρόνια. Ήταν ένα ευεργετικό διάστημα για τη μπάντα;

M.R.: “Ναι και όχι. Όχι, επειδή δεν το είχαμε σκεφτεί σωστά, δεν ωφέλησε κανέναν αυτό μακροπρόθεσμα. Ο κόσμος λέει ότι αυτό ήταν το σωστό γιατί διαφορετικά θα είχαμε εκραγεί και ποτέ δεν θα επιστρέφαμε ως μπάντα, αλλά σε αυτό λέω ότι είμαστε αρκετά ώριμοι ώστε να μπορούμε να κάνουμε συζητήσεις ως ενήλικες και να λύνουμε τα ζητήματα μας. Η μόνη προϋπόθεση είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να θέλουν να λύσουν τα προβλήματά τους. Ναι, γιατί είχαμε καεί και είχαμε αρρωστήσει από τις μαλακίες ο ένας του άλλου. Αυτό είναι εύκολο να συμβεί όταν είστε μαζί 24/7. Εάν οι μπάντες δεν επικοινωνούν αποτελεσματικά σε αυτό το περιβάλλον, τότε είναι για μια ταραχώδης διαδρομή”.

Έχετε μια ιδιαίτερη σύνδεση με τη χώρα μας! Θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε ποιος είναι αυτός ο δεσμός;

M.R.: ” Ναι, η Ελλάδα είναι σαν το δεύτερο σπίτι του Mauro! [..] Υπάρχουν πολλά περισσότερα σχετικά με το μύθο, την ιστορία και τη μυθολογία που συνδέει την Puglia με την Ελλάδα, αλλά επίσης εγώ βρήκα την αγάπη στην Ελλάδα, στο πρόσωπο μιας κοπέλας από την Αθήνα, την Αθηνά, που ήταν η έμπνευση για το τελευταίο μου τραγούδι “Calypso in Love”! Επίσης ο manager μας, o Γιάννης Ηλιόπουλος είναι κατάγεται από την Αθήνα! Στο τέλος θέλω να ολοκληρώσω λέγοντας “Una Faccia, Una Razza”! Οι υπήκοοι της Νότιας Ιταλίας είναι ευγνώμονες στους Έλληνες για την τεράστια και ατελείωτη κληρονομιά που έφεραν στα εδάφη μας!”

Υπήρξε κάποιο από τα ενδότερα όνειρα σου που έγινε πραγματικότητα; Εάν ναι, μπορείς να μοιραστείς την ιστορία μαζί μας;

J.J: “Όλα έχουν γίνει πραγματικότητα. Ήθελα να είμαι στις μεγαλύτερες jazz εταιρείες στον κόσμο και το έχω καταφέρει. Ήθελα να βρω αγάπη, να παντρευτώ και να έχω μια κόρη και ήθελα να γίνω ένας τραγουδιστής παγκόσμιας εμβέλειας με διθυραμβικές κριτικές. Ακόμη μου δόθηκε η ευκαιρία να τραγουδήσω με τους McCoy Tyner και Anita Baker! Υποθέτω πως χρειάζομαι νέα όνειρα!”.

Το τραγούδι σου “Alive” είναι αυτό που επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει την Αυστρία στην Eurovision 2020. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό;

V.B: “Αισθάνομαι τιμή μου να μπορώ να εκπροσωπώ τη χώρα μου. Αυτή τη φορά, υπήρξε μια εσωτερική επιλογή όπου διαφορετικοί καλλιτέχνες μπορούσαν να στείλουν τα τραγούδια τους, και είμαι πολύ χαρούμενος που με επέλεξαν φέτος”.

Γίνατε περισσότερο γνωστοί μετά τη χρήση του "Set You Free" στους τίτλους της σειράς "Toy Boy". Πώς νιώθετε γι ‘αυτό;

R: “Είμαστε εκστασιασμένοι! Μας παρέχει πραγματικά προβολή σε διεθνές επίπεδο. Το Netflix κυκλοφόρησε επίσης τη σειρά την τέλεια στιγμή για εμάς γιατί μόλις κυκλοφόρησε το ντεμπούτο album μας, οπότε τα streams όλων των τραγουδιών μας τριπλασιάστηκαν από τότε που έκανε πρεμιέρα το “Toy Boy””.

Τι συμβαίνει με τους Kosheen; Υπάρχει πιθανότητα να δούμε τη μπάντα ξανά μαζί;

R: “Ψάχνω να κυκλοφορήσω ένα σόλο album. Έχω πολλά κομμάτια. Παρουσιάζω μερικά από τα νέα κομμάτια στις συναυλίες μου και αυτά λαμβάνονται με αγάπη. Είμαι σε περιοδεία με μια νέα και ισχυρότερη έκδοση της παλιάς μπάντας. Ο Mitch είναι στα drums και έχω μερικούς μουσικούς παγκόσμιας κλάσης στη σκηνή που δίνουν ζωή στις παλιές μας επιτυχίες και αγκαλιάζουν τις νέες δημιουργίες και συνεργασίες μου, που έκανα μέσα στα χρόνια”.

Το 2010 συμμετείχατε στο διαγωνισμό τραγουδιού Eurovoice όπου εκπροσωπήσατε τη Γαλλία με το τραγούδι “Every Word You Say”. Πώς θυμάστε αυτή την εμπειρία;

3.B.: “Αυτή ήταν μια εκπληκτική εμπειρία. Πρώτα απ ‘όλα, αντιπροσωπεύοντας τη χώρα μας, τη Γαλλία, ήταν μεγάλη υπερηφάνεια για εμάς. Και η εμφάνιση σε ένα τόσο μεγάλο ευρωπαϊκό γεγονός ήταν μια εμπειρία ζωής. Έχουμε πραγματικά καλές αναμνήσεις από όλους τους ανθρώπους που συναντήσαμε εκεί και εξακολουθούμε να έχουμε επαφή με μερικούς από αυτούς σήμερα. Η εμφάνιση μας στο Eurovoice με ένα τραγούδι που συνθέσαμε εμείς οι ίδιοι ήταν πραγματικά μοναδική εμπειρία και αισθανθήκαμε κάτι πραγματικά ξεχωριστό ενώ τραγουδούσαμε εκείνη τη νύχτα”.

Αυτή ήταν η 2η προσπάθειά σας να εκπροσωπήσετε τη Λιθουανία στο διαγωνισμό της Eurovision. Τι ήταν τόσο ξεχωριστό στο “On Fire” που σας έδωσε το “εισιτήριο” στο διαγωνισμό σε σχέση με την προηγούμενη συμμετοχή σας; Ήταν μια δίκαιη επιλογή για εσάς;

V: Σχετικά με το “On Fire”, από την αρχή ένιωσα ότι είχαμε στα χέρια μας μια διεθνή επιτυχία. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι μου προκάλεσε αυτές τις σκέψεις.
R.: Ναι, ήταν δεύτερη φορά για τους THE ROOP. Το “On fire” είχε ό,τι χρειαζόταν για να πάρει το “εισιτήριο”: μελωδίες, ρυθμούς, εκπληκτικές χορευτικές φιγούρες και φυσικά δυνατούς στίχους με μήνυμα.
M.: Κοιτάζοντας πίσω στην συμμετοχή μας το 2018 δεν ήμασταν τόσο έτοιμοι όσο ήμασταν φέτος. Κάτι έλειπε και παρόλο που το “Yes, I Do” ήταν ένα δυνατό τραγούδι, δεν πείσαμε τους ανθρώπους εντελώς. Το “On Fire”, ωστόσο, είχε ένα πλήρες πακέτο.

Στις αρχές του 2020, κυκλοφόρησες τον δίσκο “Sunday Afternoon”. Ποια είναι η πιο πολύτιμη στιγμή για εσένα κατά τη διάρκεια όλης της διαδικασίας ηχογράφησης;

A.C.: “Το απίστευτο για εμένα είναι ότι είχαμε μόλις πέντε ημέρες ηχογράφησης για ολόκληρο τον δίσκο. Ο παραγωγός και φίλος, Justin Stangley, με βοήθησε να συγκεντρώσω μία απίστευτη ομάδα στο studio του στο Λος Άνζελες. Κάθε φορά πριν από την ηχογράφηση ενός τραγουδιού καθόμασταν σε κύκλο. Έπαιζα την ιδέα μου στην κιθάρα. Δέκα λεπτά αργότερα παίζαμε το τραγούδι ζωντανά σαν να ήμασταν στη σκηνή. Συνήθως, ήταν η πρώτη φορά που είχε την περισσότερη μαγεία κι αυτό έφτασε στον δίσκο. Μία τόσο εμπνευσμένη μέθοδος για κάθε τραγουδοποιό, καθώς σου δείχνει το πως απλά μία μικρή ιδέα μπορεί να μετατραπεί σε μεγάλο τραγούδι”.

Μιας και δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεσαι με τον Parov Stelar, πως προέκυψε αυτή η συνεργασία και τι έχεις να μας πεις για εκείνον;

A.: “Ο Marcus (Parov Stelar) κι εγώ συνεργαζόμαστε από το 2011. Έχουμε μία σπουδαία φιλία και εργασιακή σχέση. Μου έστειλε κομμάτια κι έγραψα τους στίχους και τις μελωδίες σε αυτά. Τις περισσότερες φορές βρίσκουμε την κατεύθυνση και πάμε μαζί της, αλλά μερικές φορές δεν ταιριάζει. Αυτή είναι η ομορφιά του να δουλεύουμε μαζί, να βάζουμε πολλά στο τραπέζι, αλλά παίρνουμε μόνο όσα μοιάζουν να είναι τα καλύτερα. Αυτή είναι η διαδικασία μας”.

Η δουλειά σας, σας έχει αποφέρει πολλά βραβεία και αναγνωρίσεις, συμπεριλαμβανομένων πέντε βραβείων Grammy Awards, ένα βραβείο BET, ένα βραβείο Billboard και ένα βραβείο Brit. Μπορούν αυτές οι διακρίσεις να βοηθήσουν πραγματικά την καριέρα ενός καλλιτέχνη;

C.G.: “Θα έλεγα ότι είναι χρήσιμο από κάποια άποψη, αλλά κάποιος λαμβάνει μια τιμή μόνο αφού έχει σηκώσει το “βαρύ φορτίο”. Δεν ξέρω αν το καθιστά ευκολότερο, γιατί τότε το επόμενο καθήκον σας να επαναπροκριθείτε θα είναι πιθανότατα ακόμη πιο βαρύ τώρα που έχετε συσχετίσει με τον έλεγχο τόσο υψηλού επιπέδου και στη συνέχεια πρέπει να διατηρήσετε μια συγκεκριμένη γραμμή, μια ποιότητα. Εφόσον ανταποκρίνεστε στην πρόκληση, μπορείτε να κερδίσετε πολλά Grammys όπως εγώ”.

Ο κόσμος αναφέρει την Adele πολύ όταν σε ακούει για πρώτη φορά. Είναι μία από τις επιρροές σου; Ποιοι άλλοι καλλιτέχνες ξεχωρίζουν για εσένα και γιατί;

N.Z.: “Η Adele δεν είναι μια από τις επιρροές μου που είναι αστείο γιατί πολλοί άνθρωποι λένε ότι ακούγομαι σαν αυτήν. Προς το παρόν, η Jorja Smith είναι η αγαπημένη μου καλλιτέχνιδα γιατί δεν νοιάζεται τι σκέφτεται κάποιος για τη μουσική της, απλώς την βγάζει και όλοι την αγαπούν. Εκπροσωπεί αυτό που πιστεύει και η φωνή της είναι απίστευτη”.

Το ντεμπούτο studio album σου πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 18 Σεπτεμβρίου. Τι να αναμένουμε από αυτή την κυκλοφορία;

T.G.: “Πολύ πόνο καρδιάς, ωρίμανση και σθένος! Αυτός ο δίσκος πιστεύω πως έχει πολύ διαφορετικό ήχο κι ελπίζω ότι ο κόσμος θα το εκτιμήσει! Υποθέτω ότι αντικατοπτρίζει τη ζωή μου, πολλά διαφορετικά συναισθήματα, ανατροπές!”

Ποιους καλλιτέχνες της ελληνικής, αγγλόφωνης σκηνής ξεχωρίζεις και με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;

J.: “Από Έλληνες εκτιμώ ιδιαίτερα τον Smalfeels, τους Atomic Love, τους Anemi, την Kalli και φυσικά τους Polaroid Buffallo Club! Έχουν όλοι τον δικό τους ήχο και τη δική τους φωνή και θα μου άρεσε πάρα πολύ να καταφέρω να συνεργαστώ στο μέλλον”.

Στην Ελλάδα γίνατε γνωστοί με το "La Tremendonga", ένα τραγούδι που ακούστηκε σε ένα spot του Havana Club! Ήταν αυτό ένα highlight στην καριέρα των Qva Libra;

C.D.S.: “Το “La Tremendonga” ήταν ένα θέμα που χρησιμοποιήθηκε για την καμπάνια του Havana Club για την κυκλοφορία του ρούμι”3 años”. Aυτό ήταν αναμφισβήτητα ένα ενδιαφέρον σημείο στην καριέρα του group, καθώς ήμασταν στη μέση της κυκλοφορίας ενός από τους πιο σημαντικούς μας δίσκους, του «La Psicodélica Estelar» και αυτό το πρώτο κομμάτι του album”.

Ποια θεωρείτε ως τα highlights στην καριέρα των The ReLOUD μέχρι τώρα;

R.L.: “Είχαμε πολλά, αλλά σίγουρα οι συνεργασίες με τους Crystal Waters και The Jungle Brothers ήταν οι καλύτερες. Μεγαλώνεις με τέτοια ονόματα για να γίνεις ένας super star, και όταν δουλεύεις μαζί τους σαν να είναι φίλοι σου, είναι ένα απίστευτο συναίσθημα. Επίσης όταν ο David Morales μας ζήτησε να κάνει remix το τραγούδι μας “Once Again”. Ο David Morales, ξέρεις; Ανεκτίμητη αξία”.

Ο Sam δήλωσε ότι το νέο σας album θα είναι ‘μια αγαπημένη συλλογή τραγουδιών’. Τι πρέπει να περιμένουμε από το νέο σας έργο;

P.K.: “Θα βρείτε 10 τραγούδια σε αυτό το album και σε κάθε τραγούδι θα συμμετέχει μια διαφορετική γυναίκα καλλιτέχνης. Επιλέξαμε μερικές από τις αγαπημένες μας τραγουδίστριες από όλο τον κόσμο για να συμμετέχουν”.

Είναι αλήθεια πως προετοιμάζεις βιβλίο; Ποια είναι η κεντρική του ιδέα και τι σε ενέπνευσε για να το κάνεις;

N.H.: “Πάντοτε ήθελα να γράψω ένα βιβλίο. Είχα ένα τόσο ενδιαφέρον ταξίδι, όχι μόνο το θορυβώδες background μου, αλλά και το ότι έφυγα από το σπίτι, το ότι τα κατάφερα στις Η.Π.Α. και το τι έμαθα καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Το κάνω πολύ προσωπικό, ώστε οι άνθρωποι να με κατανοήσουν καλύτερα. Νιώθω ότι αυτό το βιβλίο θα δώσει στους ανθρώπους ελπίδα κι έμπνευση κι αυτός είναι ο βασικός στόχος μου”.

Πώς θα σύστηνες τον εαυτό σου στο ελληνικό κοινό;

A.: “Βλέπω τον εαυτό μου ως ένα παθιασμένο άνθρωπο με όλα τα είδη της τέχνης, κυρίως τη μουσική, που συνεχώς γεμίζει με νέες ιδέες, μελωδίες, κείμενα και έννοιες. Είμαι αρκετά νέα σε ολόκληρο τον τρόπο ζωής ενός καλλιτέχνη, αλλά είμαι έτοιμη να μάθω και να χαρίσω χαμόγελα στα πρόσωπα των ανθρώπων με τις δημιουργίες μου”.

Θα μπορούσες να μας περιγράψεις τα συναισθήματά σου όταν συνεργάστηκες ως νέα μουσικός με τραγουδιστές όπως ο Lenny Kravitz, ο Chic, οι Duran Duran, ο Stevie Van Zandt, ο Kid Rock κ.λπ.;

J.W.: “Είναι ένα καταπληκτικό συναίσθημα να δουλεύεις με άτομα που μεγάλωσες ακούγοντας και θαυμάζοντας τους. Είναι σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Μπορεί επίσης να είναι λίγο φοβιστικό, επειδή αυτοί οι άνθρωποι είναι θρύλοι. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη που είχα αυτές τις ευκαιρίες, αλλά εξακολουθεί να είναι δουλειά και πρέπει να παραμένουμε πάντα επαγγελματίες. Δίνω πάντα προτεραιότητα στον επαγγελματισμό”.