skip to Main Content

Νέο Album | Sam Fender – Seventeen Going Under

  • Ημερομηνία κυκλοφορίας: 8 Οκτωβρίου 2021
  • Εταιρεία: Polydor
  • Παραγωγή: Bramwell Bronte
  • Μορφή: CD, Digital Release
  • Singles από το “Seventeen Going Under”:
  1. “Seventeen Going Under” Κυκλοφόρησε: 7 Ιουλίου 2021 
  2. “Aye” Κυκλοφόρησε: 20 Αυγούστου 2021
  3. “Get You Down” Κυκλοφόρησε: 8 Σεπτεμβρίου 2021
  4. “Spit of You” Κυκλοφόρησε: 27 Σεπτεμβρίου 2021

Δύο μόλις χρόνια μετά την κυκλοφορία του debut album του “Hypersonic Missiles” που πήγε Νο.1 στα Βρετανικά charts, ο καλλιτέχνης επιστρέφει με νέες ιστορίες μέσα από τα ολοκαίνουργια τραγούδια του.

Η απώλεια της νεανικής ηλικίας και οι δοκιμασίες της εφηβείας παρείχαν πάντα άφθονη έμπνευση στους μουσικούς ανά τον κόσμο. Είναι ένα θέμα που απαιτεί λεπτή προσέγγιση. Η μετάβαση του να γίνει κάποιος από αγόρι, άντρας θεωρείται ότι κυριαρχείται από το ψευτοπαλικαριά και συχνά επισκιάζει αιτίες που χρειάζονται μια πιο προσεκτική ματιά.

Το εναρκτήριο τραούδι του δεύτερου album του rocker από το Newcastle, με τίτλο “Seventeen Going Under”, είναι ένα από τα καλύτερα της χρονιάς. Είναι ένα βάναυσο, λαμπρό πορτρέτο της νεολαίας του Fender που είναι γεμάτο βία («καυγάδες με γροθιές στην παραλία, οι μανίες μας πλησιάζουν»), ανδρική ψυχική υγεία («Πέρασα την εφηβεία μου έξαλλος / στρωβιλιζόμουν στη σιωπή») και οικογενειακή αγωνία (“Βλέπω τη μητέρα μου / Το DWP βλέπει έναν αριθμό”). Το να κόψεις και να αναδείξεις λίγους μόνο στίχους σημαίνει να κάνεις στο τραγούδι μια μεγάλη ζημιά. Συγγραφικά είναι ένα άψογο τραγούδι και απαιτεί την αμέριστη προσοχή μας.

Το δεύτερο album έχει μεγαλύτερο βάθος και είναι μια σοφότερη και βαρύτερη δουλειά εμποτισμένη με sax-rock έπη που αγγίζουν τη ζωή και το θάνατο, την αγάπη και τις καρδιές όλων, την οργή και τις τύψεις. Πολλοί από εσάς, ίσως, να αναγνωρίσετε τα θέματα που σας “καίνε” και τις σχέσεις για τις οποίες μιλάει, ως δικά σας.

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, ο Fender είπε ότι επηρεάστηκε από την πανδημία και τη δική του εμπειρίας όταν αναγκάστηκε να θωρακιστεί εξαιτίας μιας προηγούμενης σοβαρής ασθένειας: «Ήταν μια τόσο στάσιμη στιγμή που έπρεπε να ανατρέξω μέσα μου και να βρω κάτι, επειδή ήμουν τόσο εμπνευσμένος από τη ζωή που ζούμε», είπε. Τον ανάγκασε να επανεξετάσει γιατί ορισμένες διαμορφωτικές «ιστορίες συνεχίζουν να εμφανίζονται» και την ταπεινωτική διαδικασία του να μεγαλώνει και να ωριμάζει κανείς. Οι νέοι πιστεύουν ότι γνωρίζουν τον κόσμο, αλλά σπάνια παίρνουν το χρόνο τους για να γνωρίσουν τον εαυτό τους.

Μπορείτε να εντοπίσετε τις ιστορίες που έχουν διαμορφώσει περισσότερο τον Fender, ιδιαίτερα τη δυναμική μεταξύ πατέρα και γιου στο «Spit Of You», όπου διαβλέπει το θάνατο της γιαγιάς του και την αντίδραση του πατέρα του σε αυτή τη σημαντική απώλεια.

Η ηττοπάθεια αναδεικνύεται συχνά στη γραφή του Fender -ξέρει ότι αυτό που κάνει είναι αποκλίνον ή ελαττωματικό- αλλά το να το επισημάνει δεν είναι μια επίδειξη ανδρισμού και υπεροψίας, τονίζοντας αντίθετα τη δική του μεταμέλεια. Στο «Mantra» επισημαίνει ότι «προσπαθεί να γίνει καλύτερος αλλά πέφτει σε κάθε εμπόδιο» και δεν είναι σε θέση να κλονίσει τις πιέσεις των κοινωνικών μέσων. Στο «Last To Make It Home» διαφαίνεται η γνώση, ενώ μια αχτίδα ελπίδας, “λάμπει” μέσα από το «The Dying Light.

Η κόπωση του κόσμου έρχεται με ελαφρώς λιγότερη αποφασιστικότητα για τα πολιτικά κίνητρα με τα “Aye” και “Long Way Off”, πέφτοντας στην παγίδα του“παρουσιάζοντας τα πράγματα με οργή”. Αλλά δεν χρειάζεται να προκαλούν όλα χαμό και σκοτάδι κι έτσι δύο από τα ωραιότερα, πιο αστεία τραγούδια από αυτή τη “μωβ παλέτα”, το «Howdon Aldi Death Queue» και το «The Kitchen», υπάρχουν αποκλειστικά ως B-sides.

Τα μουσικά σημεία αναφοράς είναι παρόμοια με εκείνα του ντεμπούτου του -από ονόματα όπως The War On Drugs και Bruce Springsteen- αλλά η σύνδεση με τον παραγωγό Bramwell Bronte ενισχύεται περισσότερο σε αυτό το album. Υπάρχουν αποχρώσεις των Echo and The Bunnymen στο «The Leveler» και των The National στο «Paradigms». Η φωνή του έχει το χώρο να εκτοξευτεί σε αυτές τις πιο σκοτεινές, μεγαλειώδεις συνθέσεις. Αυτή φαίνεται να είναι μια μουσική φιλία που θα μπορούσε να υπάρξει για πολλά χρόνια ακόμα.

Αν το «Hypersonic Missiles» ήταν ο ήχος ενός νεαρού αγοριού ενάντια στον κόσμο, το «Seventeen Going Under» βλέπει τον Fender να συνειδητοποιεί ότι μπορεί να κλωτσήσει πολύ πιο δύσκολα και μετράει κάθε χτύπημα με μώλωπες. Φαίνεται όμως ότι έχει διαπιστώσει ότι ο χρόνος περνά και ότι οι περισσότερες πληγές -ακόμα και οι βαθύτερες- τελικά θα επουλωθούν.

Art Cover:

Playlist

Back To Top