Ένα νέο πρόσωπο απασχολεί τη μουσική βιομηχανία κι αυτή είναι η Τερέζα Καζιτόρη. Ασχολείται με τη μουσική από τα 16 της χρόνια, ενώ η δημιουργικότητά της δε σταματά εκεί. Γράφει τραγούδια κι ασκεί την τέχνη της υποκριτικής, δραστηριότητες που επιβεβαιώνουν τον ρομαντικό της χαρακτήρα.
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της τραγουδιού, μιλήσαμε μαζί της και μάθαμε ποια είναι η Τερέζα και τις βαθιές της πεποιθήσεις. Μπορεί να είναι ένα σύγχρονο κορίτσι, ωστόσο δεν ξεχνά τις παραδόσεις, τις οποίες φροντίζει να υπενθυμίζει και σε εμάς μέσω της μουσικής της. Τί είναι αυτό που γεμίζει περισσότερο την ίδια μέσω της μουσικής και ποια είναι η σχέση της με το θέατρο, που επίσης τόσο αγαπάει;
Η Τερέζα φαίνεται να πατάει γερά στα πόδια της, ενώ παράλληλα είναι ονειροπόλα που κυνηγά τους στόχους της. Αυτή την περίοδο θα την παρακολουθήσεις στο θέατρο, το οποίο θα συνεχίσει αδιάκοπα και το χειμώνα. Όσον αφορά τα μουσικά της σχέδια, στο προσεχές μέλλον θα ακούσουμε νέο τραγούδι από την ίδια κι ανυπομονούμε να την δούμε στις ζωντανές της εμφανίσεις.
Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη που έδωσε η Τερέζα Καζιτόρη εδώ.
Πρόσφατα κυκλοφόρησες το νέο σου τραγούδι, με τίτλο “Ευχή”, το οποίο μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως μία νοσταλγική δημιουργία. Μίλησέ μας για αυτό.
Το τραγούδι το έγραψα καλοκαίρι καλή ώρα που ήμουν με φίλους σε παραθαλάσσια περιοχή νοσταλγώντας τα εφηβικά μου χρόνια που ήταν στο μυαλό μου πιο παραμυθένια. Μου λείπει το παραμύθι και θέλω να το κουβαλάω όσο ζω.
Πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Πάντα είχα σχέση με τη μουσική. Πρόσφατα είδα κάτι φίλους των γονιών μου και μου έλεγαν ότι στα ταξίδια μας (μπορεί να ήταν και 7 ώρες διαδρομή) τραγουδούσα σε όλη τη διαδρομή σα παιδάκι και τους έπαιρνα το κεφάλι. Κάποια πράγματα είναι μέσα σου. Ξεκίνησα κιθάρα πολύ μικρή. Έφτασα ανώτερα και την παράτησα για το τραγούδι. Μετανιώνω που δε συνέχισα γιατί τώρα θυμάμαι βασικά πράγματα και δεν έχω υπομονή και χρόνο να το εξελίξω τόσο.
Συνδυάζεις διαφορετικά μεταξύ τους είδη, ανάμεσά τους κι η παραδοσιακή μουσική. Τί σημαίνει η παράδοση για εσένα;
Η παράδοση είναι η σύνδεση μας με το παρελθόν. Πιστεύω δε πρέπει να το ξεχνάμε ούτε να το απαρνιόμαστε γιατί μας διδάσκει και είναι οι ρίζες μας, φέρει ιστορία.. το παρελθόν πρέπει να το τιμάμε χωρίς να μένουμε εκεί αλλά να το εξελίσσουμε.
Οι πρώτες σου κυκλοφορίες ήταν αγγλόφωνες και μάλιστα σε συνεργασία με τον Δημήτρη Νάσιο. Πως προέκυψε η συνεργασία μεταξύ σας;
Τον Δημήτρη μου τον πρότειναν ως παραγωγό. Ακόμα έψαχνα τι είδους μουσική θα κάνω. Χρωστάω πολλά στον Δημήτρη γιατί αυτός με έβαλε στη διαδικασία να γράψω και με έμαθε! Ακόμα κάνω live με ξένη μουσική αν μου ζητηθεί και μου αρέσει. Έχω μια μπάντα που κάνω πάρτι, αλλά η καρδιά μου δισκογραφικά θέλει να μπλέξει ελληνικά και παράδοση. Έχουμε υπέροχη γλώσσα, μοναδική, γιατί να μη την χρησιμοποιήσω;
Τί είναι αυτό που σε γεμίζει περισσότερο στη μουσική;
Η έκφραση και η ένωση με ανθρώπους. Μου αρέσει πολύ να τραγουδάω και να εμπλέκω τον κόσμο να τον κάνω να τραγουδάει και να χορεύει. Είναι επικοινωνία η μουσική. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα κάτσει να τραγουδήσει απλά. Μιλάω στον κόσμο εμπλέκονται. Αυτό μου αρέσει στα live. Μου αρέσει πιο πολύ το live από το στούντιο και είμαι πιο καλή σ αυτό.
Έχεις πει πως “Η τέχνη για μένα δεν είναι δρόμοι που πρέπει να διαλέξεις έναν, γιατί είναι κρίκοι που όλοι μαζί φτιάχνουν μία αλυσίδα.” Τι έχεις κερδίσει εσύ από την τέχνη και τι είναι αυτό που θέλεις να προσφέρεις στον κόσμο;
Από την τέχνη μόνο κερδίζεις. Μαθαίνεις για την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, ψυχολογία, ιστορία…αλλά εξασκείς και την κριτική σκέψη την επιλογή, τη φαντασία, το σώμα, τη φωνή και το μυαλό. Για αυτό πληγώνομαι που το πτυχίο των ηθοποιών δεν αναγνωρίζεται. Σκεφτείτε μόνο ότι αυτή τη στιγμή κάνω μεταπτυχιακό πάνω στο θέατρο από, τις πρώτες μου σπουδές (που δεν έχουν καμία σχέση με την τέχνη) και όχι από τις ίδιες μου τις σπουδές στο θέατρο, κι αυτό γιατί δεν αναγνωρίζονται.
Πέραν της μουσικής, είσαι κι ηθοποιός. Ποια ανάγκη σου σε οδήγησε να ασχοληθείς και με την τέχνη της υποκριτικής;
Δεν είμαι το παιδί που ήθελε πάντα να είναι ηθοποιός. Δεν είχα συμμετάσχει σε καμία παράσταση του σχολείου και δεν ήμουν σε καμία ομάδα. Προέκυψε ..ήρθε στο δρόμο μου από τη μουσική και το ερωτεύτηκα…με κέρδισε! Το σπούδασα και δε θα ήθελα να το αποχωριστώ!
Είσαι ένα πλάσμα που καταπιάνεται με πολλά πράγματα. Γράφεις, τραγουδάς, παίζεις στο θέατρο. Ποιο θεωρείς ότι είναι το της μέχρι τώρα καριέρας σου;
Ως τώρα νομίζω με έχει τραβήξει περισσότερο το θέατρο …εννοώ έχω κάνει πιο μεγάλα βήματα εκεί αλλά αυτό ποτέ δε ξέρεις που θα σε βγάλει. Δεν αποκλείω τίποτα και δε θεωρώ ότι είμαι ένα από τα δύο. Παλιότερα ασχολούμουν μόνο με το τραγούδι, τώρα κάνω περισσότερο θέατρο και μεταγλώττιση και αύριο μπορεί να κάνω τραγούδι η κάτι άλλο…το θέμα είναι να είμαι στην τέχνη. Η τέχνη είναι όλο ένα.
Λένε ότι το πιο δύσκολο πράγματα είναι να μιλάμε για τον εαυτό μας, όμως, θα ήθελα να σε ρωτήσω: Ποια είναι τελικά η Τερέζα;
Νομίζω ξέρω αρκετά καλά τον εαυτό μου γιατί με βλέπω με αντικειμενικότητα και δε φοβάμαι να δω και τα κακά μου. Η Τερέζα είναι μια ρομαντική ονειροπόλα που βλέπει μόνο το καλό στους άλλους με αποτέλεσμα όταν διαψεύδεται να πληγώνεται και να απογοητεύεται. Είναι εργασιομανης που τρέχει όλη μέρα για τη δουλειά της και δε μπορεί να ζήσει χωρίς αυτή. Είναι βαθιά ανασφαλής για ότι κάνει μέχρι να βγει στη σκηνή και προσπαθεί να εξελίσσεται συνεχώς. Είναι αφηρημένη και ονειροπόλα και χάνει όλα της τα πράγματα χαχα (Έχω βαρεθεί να χάνω το κινητό μου και να το βρίσκω ακόμη και στο ψυγείο).
Πως βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια από τώρα;
Θα ήθελα να συνεχίσω να ζω από αυτή την τέχνη…είναι δουλειά με μεγάλη ανασφάλεια και δεν είναι δεδομένη αλλά αυτή είναι κι ομορφιά της. Θα ήθελα να με δω σε κάποιο σήριαλ, θα ήθελα να γράφω μουσική για το θέατρο, θα ήθελα να φτιάξω το δικό μου θέατρο…δε ξέρω τι απ’ αυτά θα γίνει γιατί δεν είναι όλα στο χέρι μου αλλά τα όνειρα είναι τζάμπα οπότε…
Όσον αφορά τα επαγγελματικά σου σχέδια, τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Θεατρικά τώρα βρίσκομαι σε περιοδεία με την παράσταση “Ηρακλής οι 12 άθλοι”. Η παράσταση θα συνεχίσει το χειμώνα στο θέατρο Άνεσις. Παράλληλα θα είμαι κάθε Τρίτη στο θέατρο Άλφα με την παράσταση “Ένας καταπληκτικός καταθλιπτικός” μια εργάρα του Αντώνη Καλομοιράκη που μπλέκει κωμωδία και δράμα. Από Νοέμβρη θα παίζω και στο Μιχάλης Κακογιάννης Παρασκευή και Σάββατο στο δραματοποιημένο λογοτεχνικό έργο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη “Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα” με μια φοβερή ομάδα που λέγεται “Αυτή κι αυτοί” που έχουν μουσικούς επί σκηνής και έντονη σωματικότητα. Μουσικά, το επόμενο μου τραγούδι είναι έκπληξη… που θα βγει το Σεπτέμβρη. Πρόκειται για μια διασκευή του “Another Love” του Tom Odell και περίμενα τα δικαιώματα πολύ καιρό, οπότε ανυπομονώ. Σίγουρα θα κάνω και κάποια live οπότε stay tuned…
Ποιο είναι το μότο σου στη ζωή;
Το μότο μου είναι μια φράση που είχα πει 6 χρόνων στη μαμά μου “Οποίος βλέπει με τα μάτια της ψυχής βγάζει φτερά” αργότερα στο λύκειο διάβασα τον μικρό πρίγκιπα (άργησα) και κάτι ανάλογο έλεγε και ο Σαντ Εξυπερύ γι αυτό είναι ένας συγγραφέας που είμαι πολύ δεμένη.
Συνέντευξη: Ηλέκτρα Λήμνιου
