O Robert Coustas είναι μισός Έλληνας, μισός Άγγλος και γράφει τραγούδια όλη του τη ζωή. Μετά από αρκετά τραγούδια που κατάφεραν να τον φέρουν στην επιφάνεια με το καλλιτεχνικό του όνομα, D3lta, κυκλοφόρησε το “Strange”, ένα τραγούδι που ξεχώρισε από το πρόσφατο EP του “Into The Rabbit Hole” και σημείωσε μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία!
Στη συνέχεια ήρθε η εμφάνισή του στο Release Festival το 2023 στην Αθήνα όπου άνοιξε την συναυλία των London Grammar, κάτι που ήταν “απολύτως σουρεαλιστικό” για εκείνον, όπως λέει. Ακολούθησε μια περιοδεία στην Ελλάδα και άλλη μια στην Ευρώπη. Πρόσφατα μετακόμισε στο Λονδίνο και επί του παρόντος είναι σε περιοδεία σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο ως support act για το συγκρότημα των Scouting for Girls.
Ωστόσο, o D3lta, δε σταματά να πειραματίζεται, να γράφει και να εκφράζεται με ειλικρίνεια τόσο μέσα από τη μουσική του όσο και μέσα από τα socials του. Αλλάζοντας τακτικά περσόνες που υιοθετεί για να διηγηθεί τις μουσικές ιστορίες του, έφτασε στο σημείο να φορέσει τα πιο αστραφτερά του ρούχα για να παρουσιάσει το νέο του single, το “Happy Out of Love”, ένα τραγούδι αρκετά διαφορετικό από όσα μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα, που μεταδόθηκε από το BBC Radio 2 και απέδειξε πως οι “χαμαιλεοντικές” του ικανότητες δεν περνούν απαρατήρητες.
Με αφορμή την κυκλοφορία αυτή -που προμηνύει μάλιστα και τον ερχομό του ντεμπούτο του album- o D3lta, βρήκε το χρόνο και μας μίλησε για όλα: την τρέχουσα περιοδεία του, τη νέα του μουσική, τον τρόπο που εκφράζεται και πως ο “D3lta” λειτουργεί προστατευτικά για τον Robert!
Γεια σου Robert! Πολύ πρόσφατα ξεκίνησες την βρετανική περιοδεία σου με τους Scouting for girls. Πώς αισθάνεσαι που είσαι σε αυτή τη φάση και θα έρθεις σε άμεση επαφή με το κοινό σου;
Για να είμαι ειλικρινής, νιώθω φανταστικά και επειδή δεν είχα ξανακάνει ποτέ περιοδεία στην Αγγλία, δεν ήξερα τι να περιμένω. Χαίρομαι πάρα πολύ μιας και βλέπω τρομερή αντίδραση και από το κοινό, παρόλο που είμαι ένα support act και συνήθως ο κόσμος περιμένει να δει τους headliners και δεν δίνει πολύ σημασία στoυς support καλλιτέχνες, με εμάς είναι πάρα πολύ διαδραστικό! Υπάρχει τρομερή επαφή! Βγάζουμε φωτογραφίες, αγοράζουν μπλουζάκια και μετά λαμβάνω πάρα πολλά μηνύματα. Είναι περίεργο επειδή τα τραγούδια μου είναι στα αγγλικά. Στην Ελλάδα θα περίμενε κανείς να ακούσει εκ των προτέρων τα τραγούδια μου μιας και είναι στα αγγλικά, για να τα καταλάβει, να διαβάσει τους στίχους και να έρθει στο live γνωρίζοντας τους. Με τους Άγγλους υπάρχει πολύ άμεση αντίδραση και αυτό είναι πολύ όμορφο. Αισθάνομαι ότι με καταλαβαίνουν όταν τους λέω μια ιστορία, όπως ακριβώς και στην Ελλάδα όταν μιλάω ελληνικά.
Ακούσαμε το νέο σου τραγούδι “Happy Out Of Love” κι απολαύσαμε ένα glam music video για αυτό, που ήταν εντελώς διαφορετικό από τα τραγούδια που κυκλοφόρησες μέσα από το EP σου “Into The Rabbit Hole”. Ποια ήταν η σκέψη πίσω από τη σύλληψη του νέου σου single;
Όταν το έγραψα ήταν αφού είχε κυκλοφορήσει το “Strange”, το οποίο είχε πάει πάρα πολύ καλά και στην Ελλάδα. Βρισκόμουν λοιπόν στο Λονδίνο, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Μου είχε κανονίσει τότε ο manager μου το πρώτο co-writing session, το οποίο είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο γενικότερα στο εξωτερικό προκειμένου να γράψεις τραγούδια μαζί με άλλους. Το προηγούμενο βράδυ με πήρε τηλέφωνο και μου είπε “πρέπει να γράψουμε άλλο ένα pop-hit”, κι εγώ του απάντησα «δεν λειτουργεί έτσι, δεν γίνεται απλά να γράψω ένα pop τραγούδι», και εκείνη την ώρα από αντίδραση και καθώς ήμουν σε φάση που ότι είχα χωρίσει τότε, ξεκίνησα να γράφω το “Happy Out Of Love”. Το αστείο είναι ότι αρχικά ήταν ένα anti-pop τραγούδι και κατέληξε να είναι το πιο pop τραγούδι που έχω γράψει με τεράστια διαφορά από τα προηγούμενα. Την επόμενη μέρα το πήγα στον Max. Το είχα φτάσει μέχρι το ρεφρέν και του λέω «έχω αυτή την ιδέα για αυτό το τραγούδι, να τι έχω γράψει». Εκείνος έβαλε τσάι και μου ζήτησε να του διηγηθώ όλη την ιστορία. Με το που του είπα τι είχε γίνει με τη σχέση μου, μου απάντησε «φανταστικά! Πάμε να το γράψουμε!». Μου θύμιζε πολύ ABBA, κάτι που είναι αρκετά μακριά από αυτά που γράφω εγώ συνήθως και επειδή η μητέρα μου έχει πώρωση με τους ABBA, προσπαθήσαμε να βάλουμε στο ρεφρέν πολλά backing vocals όπως συνήθιζαν και εκείνοι, προκειμένου να θυμίζει κάπως ένα West-End Musical όπως το “Mamma Mia”. Έτσι πήγε σε μια τελείως άλλη κατεύθυνση. Τελικά μου άρεσε πάρα πάρα πολύ, καθώς ήταν κάτι που δεν είχα εξερευνήσει κι εγώ ποτέ. Με τα τόσα φωνητικά, πρέπει να σου πω πως ήταν άθλος η ηχογράφησή του αλλά εντέλει μου άρεσε πάρα πολύ το αποτέλεσμα.
Toν περασμένο Μάρτη κυκλοφόρησε το EP σου “Into the Rabbit Hole”, το οποίο είναι επηρεασμένο από το παραμύθι «Η Αλίκη στων θαυμάτων». Τι σημαίνει αυτό το παραμύθι για εσένα και πως κατάφερες να το μετατρέψεις σε τραγούδια;
Ουσιαστικά αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ είναι πως όταν ξεκινάς οποιοδήποτε ταξίδι, τότε που είναι όλα πιο όμορφα και πιο ρόδινα, περνάς μέσα από πολλές δυσκολίες για να βγεις τελικά στην αντίπερα όχθη. Αυτός ο παραλληλισμός υπάρχει και στην «Οδύσσεια» και σε πάρα πολλές ιστορίες. «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» δημιουργούσε ένα surreal σκηνικό και με το “Strange”, σχετικά με όλα αυτά που γινόντουσαν μέχρι να γυρίσει πίσω στον πραγματικό κόσμο. Επίσης επειδή στο προηγούμενο EP εξερεύνησα πάρα πολύ τις περσόνες, και σε κάθε τραγούδι, από το “Hot Gun” μέχρι το “Hello”, προσπάθησα να υιοθετήσω ένα ρόλο, τραγουδούσα το κάθε τραγούδι μέσα από μια περσόνα και όχι ως D3lta απαραίτητα. Στα 70’s το έκαναν αρκετά συχνά κι άλλοι καλλιτέχνες όπως ο Bowie που άλλαζε περσόνες σε κάθε album και κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του “Into The Rabbit Hole”.
Η ιστορία πίσω από το καλλιτεχνικό σου όνομα είναι πλέον γνωστή. Ωστόσο, όταν επέλεξες να παρουσιαστείς ως D3LTA στο ευρύ κοινό ήταν ένας τρόπος να δημιουργήσεις μία persona γύρω από το όνομά σου; Σε τι βαθμό σε βοήθησε το ψευδώνυμο;
Με βοήθησε πάρα πολύ είναι η αλήθεια γιατί δεν με περιόρισε στο πως αντιλαμβανόμουν τον εαυτό μου. Δηλαδή ως Robert, έχοντας μεγαλώσει με φίλους στην Αθήνα, δεν μπορούσα να διανοηθώ πως θα μπορούσε να βγει σε μια σκηνή με 5.000 άτομα και να είναι super-star. Το συνειδητοποίησα πρώτη φορά όταν έκανα την πρώτη φωτογράφιση εν μέσω καραντίνας που έβαλα πολύ extravagant ρούχα και είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη! Τότε κατάλαβα πως είμαι εγώ και δεν είμαι ταυτόχρονα. Ένιωσα σα να είναι μια εξέλιξη του εαυτού μου! Ένιωσα πως έπρεπε να αναγεννηθώ! Δεν ήθελα να περιορίσω αυτό που μπορώ να γίνω από αυτό που ήμουνα. Αυτό με βοηθάει πάρα πολύ. Όταν ανεβαίνω πάνω στη σκηνή με βοηθάει να λέμε “hi, I am D3lta”, το νιώθω πολύ όμορφο και οικείο. Επίσης όταν λένε κάτι αρνητικό για εσένα μπορείς με αυτό τον τρόπο να πάρεις μια απόσταση, ότι δε λένε κάτι για εσένα αλλά για μια περσόνα που έχεις χτίσει. Το κάνει πιο εύκολο νομίζω.
Σε αγχώνει ο D3lta σαν περσόνα;
Όχι αισθάνομαι σαν τον Clark Kent, που θα βάλει τη στολή του super ήρωα, πριν τη δράση!
Τα τραγούδια σου τα διέπει ο ρομαντισμός κι η ευαισθησία γενικότερα. Είναι αυτά στοιχεία του εαυτού σου;
Ναι σίγουρα. Είμαι και πολύ ρομαντικός και πιστεύω και αρκετά ευαίσθητος επίσης. Οτιδήποτε και να συμβεί γύρω μου, υπάρχει αυτό το «αισθάνομαι έντονα». Δεν είναι απαραίτητο πως το δείχνω κιόλας. Δεν είναι ότι κλαίω με το παραμικρό αλλά σίγουρα πολλά πράγματα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, με αγγίζουν. Έτσι θα σου απαντούσα πως είμαι και τα δύο.
Σε αυτή την περίπτωση έχεις μάθει να προστατεύεις την ψυχή σου στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας;
Γι’ αυτό δίστασα να σου απαντήσω ότι είμαι ευαίσθητος, επειδή αισθάνομαι πολλά πράγματα και πολύ έντονα, εντούτοις δεν με πτοούν πλέον αρνητικά σχόλια και αρνητικές αντιδράσεις. Στην τελική ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, είναι εντάξει αυτό με εμένα. Σε κάποιον μπορεί να αρέσει ένα τραγούδι σε κάποιον μπορεί να αρέσει ένα άλλο. Βέβαια όταν κάποιος είναι hater χωρίς λόγο και μπαίνει στη διαδικασία να στείλει ένα πολύ κακό μήνυμα στο instagram για παράδειγμα χωρίς να γνωρίζει κάτι παραπάνω από τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος, είναι απλά κάτι που μέχρι τώρα δεν μπορώ να το καταλάβω κι γι’ αυτό με ενοχλεί.
Ξεκίνησες την καριέρα σου παίζοντας μουσική σε pubs και clubs. Πως αισθάνθηκες όταν υπέγραψες το πρώτο σου δισκογραφικό συμβόλαιο με εταιρία; Ήταν κάτι που περίμενες;
Δεν το σκεφτόμουν τόσο πολύ επειδή δεν ήξερα πως μπορεί να γίνει καν! Τελικά το πρώτο μου συμβόλαιο ήρθε πολύ απρόσμενα, όταν με είδαν σε ένα live στο Yabanaki στη Βάρκιζα και με προσέγγισε ένας παραγωγός που έκανε μουσική τότε. Ηχογραφήσαμε κάποια τραγούδια μαζί όμως υπήρχαν αρκετές δυσκολίες μέχρι να υπογράψω συμβόλαιο με τη Feelgood στην αρχή με ένα συγκρότημα που είχα τότε. Αργότερα το συγκρότημα διαλύθηκε, μετά έκανα ένα άλλο συγκρότημα και διαλύθηκε κι εκείνο και μετά αποφάσισα να το κάνω μόνος μου.
Το έχω χάσει αυτό! Ποια ήταν αυτά τα συγκροτήματα;
Αρχικά ήταν ένα που λεγόταν Black and Blue και μετά ένα άλλο που λεγόταν Plague Point. Ήταν στην πολύ αρχή, δηλαδή πριν από 7-8 χρόνια.
Δηλαδή, το προσπάθησες αρκετά να είσαι σε κάποιο συγκρότημα! Σου άρεσε περισσότερο να λειτουργείς μέσα σε ένα συγκρότημα;
Είναι δύσκολο να λειτουργείς σαν συγκρότημα και είναι κάτι που απαιτεί πολύ συγκεκριμένες προσωπικότητες. Για να αξίζει να υπάρχει συγκρότημα πρέπει ο καθένας να προσφέρει κάτι πολύ σημαντικό. Αν για παράδειγμα (το συγκρότημα) έχει τέσσερις προσωπικότητες, τότε θα πρέπει να είναι όλοι αρκετά διαλλακτικοί για να κάνουν ένα βήμα πίσω. Αυτό είναι πολύ δύσκολο! Γι’ αυτό πιστεύω πως πολλά συγκροτήματα διαλύονται μετά από αρκετά χρόνια, καθώς πρέπει να περνούν πολύ χρόνο οργανώνοντας και κάνοντας περιοδείες και μετά να μπαίνουν στο studio όλοι μαζί. Το καταλαβαίνω! Επίσης κάτι άλλο που δε μου άρεσε ήταν πως αν πρέπει να αλλάξει κανείς συγκρότημα, πρέπει να το πας ξανά όλο από την αρχή. Ξεκινούσαμε κάτι, φτάναμε κάπου, είχαμε και δισκογραφικό συμβόλαιο που ήταν η επιτομή αυτού που πιστεύαμε πως μπορούσαμε να φτάσουμε και ξαφνικά πάλι απ’ την αρχή. Όταν είσαι μόνος σου σαν καλλιτέχνης έχεις όλη την ευθύνη, που ναι μεν είναι δύσκολο πολύ αλλά ξέρεις που πηγαίνεις.
Δεν ξέρω εάν διαχειρίζεσαι ο ίδιος τα social media σου, ωστόσο αυτό που βλέπουμε είναι ένα θετικό πλάσμα που δε διστάζει να προβάλει στιγμές εκτός των επαγγελματικών σου βημάτων. Πως διαχειρίζεσαι τον κόσμο των social media;
Ναι εγώ τα διαχειρίζομαι αλλά δεν μπορώ να τα διαχειριστώ εύκολα επειδή στα socials υπάρχει η έννοια του “like”. Moυ είναι δύσκολο να τη διαχειριστώ επειδή νομίζω πως όλους μας επηρεάζει σε οτιδήποτε κάνουμε, το πόσο κοινωνικά αποδεκτό είναι. Άρα όταν ποστάρεις κάτι που για σένα μπορεί να είναι πολύ σημαντικό, μπορεί ταυτόχρονα να μην έχει καμία ανταπόκριση και έτσι είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσεις να το μοιράζεσαι. Για παράδειγμα ανέβασα πρόσφατα τη στιγμή όταν έμαθα ότι έπαιξε το “Happy Out of Love” στο BBC Radio 2 την Κυριακή το πρωί. Ο φίλος μου, o Άγγελος με έβγαλε video με την αντίδραση μου όταν το ακούω για πρώτη φορά και να χαίρομαι στο parking lot, δίπλα από το ξενοδοχείο που μέναμε και γι’ αυτό μου έστειλαν πολλοί μηνύματα τύπου: “Τι είναι αυτό;” και “whatever”. Άλλοι με προσέβαλαν με χαρακτηρισμούς όμως υπήρχαν και όλοι εκείνοι που ήθελαν να μοιραστώ μαζί τους το «ταξίδι». Αυτό είναι τα socials, θέλει ο άλλος να δει την πορεία σου, τι κάνεις, τα backstage, κάτι αστείο, κάτι με λίγη προσωπικότητα. Αυτά προσπαθώ κι εγώ να προβάλω.
Ποια είναι η πιο πρόσφατη αστεία ανάρτηση που έκανες;
Όταν πριν από λίγες μέρες κόπηκε το ρεύμα στο live. 1.250 άτομα το έβαλαν στα stories τους! Ήταν μια αμήχανη στιγμή αλλά είδα αρκετές καλές αντιδράσεις.
Η παρουσίαση της μουσικής σου, θα λέγαμε πως είναι ένα ολοκληρωμένο, όμορφο show, είτε μιλώντας για τις live εμφανίσεις, είτε για τα τραγούδια/music videos σου. Είναι μία διαδικασία που σου κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον από ό,τι η δημιουργία ενός τραγουδιού αυτή καθαυτή;
Για μένα τα πάντα ξεκινούν από το τραγούδι, από την έμπνευση που θα έρθει. Aπό εκεί και πέρα πιστεύω πως ότι έχει να κάνει με τη διαδικασία της ηχογράφησης, ή της δημιουργίας ενός music video ή ενός live show, έχει τη δική του σημασία επειδή ότι επιλέξεις να κάνεις, ακόμα και η κάθε λέξη που έχεις να πεις, κάθε χρώμα που επιλέγεις να βάλεις στα clips σου και κάθε κίνηση, κάπως εκφράζει το ποιος είσαι. Για το λόγο αυτό προσπαθώ να αντικατοπτρίζω όσο περισσότερο γίνεται την προσωπικότητα μου και το ποιος είμαι εγώ. Εντέλει ακόμα και τα τραγούδια μου δείχνουν ακριβώς αυτό. Από την άλλη και ο κόσμος αυτό θέλει να δει και να ταυτιστεί. Για παράδειγμα μου αρέσουν πάρα πολύ τα τραγούδια των Beatles αλλά αισθάνομαι ότι συμπαθώ πολύ τον Paul McCartney. Νιώθω πως σε κάποιο άλλο σύμπαν θα ήταν φίλος μου, χωρίς να τον ξέρω στην πραγματικότητα. Αισθάνομαι μια συμπάθεια για αυτόν, όπως και για τον John Lennon. Δεν υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που να μου αρέσει η μουσική του και να μην αισθάνομαι ότι τον συμπαθώ.
Εφόσον το θέτεις έτσι, υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που θα μπορούσες να αποκαλέσεις “είδωλο” και που θα ήταν όνειρο ζωής για εσένα να συνεργαστείς μαζί του σε ένα ντουέτο;
Το όνειρό μου θα ήταν να κάνω ένα ντουέτο με τον τραγουδιστή των Green Day, τον Billie Joe Armstrong. Αυτός ήταν ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω μουσική και να παίζω κιθάρα. Τον είδα μέσα από ένα dvd να παίζει live για πρώτη φορά όταν ήμουν 12 χρονών και σκέφτηκα «αυτό θέλω να κάνω». Ήταν ο λόγος κάνω αυτό που κάνω σήμερα.
Ποια είναι τα επόμενα, επαγγελματικά σου σχέδια; Πότε θα ακούσουμε το ντεμπούτο σου album;
Ουσιαστικά τελειώνουμε την περιοδεία στην Αγγλία με τους Scouting for Girls στις 17 Νοεμβρίου, μετά έχουμε ένα ακόμα live στο Λονδίνο στις 24 και μετά ερχόμαστε Ελλάδα για μια περιοδεία. Θα παίξουμε 8 Δεκεμβρίου στην Αθήνα, 9 Δεκεμβρίου στην Πάτρα, 10 Δεκεμβρίου στα Γιάννενα και έτσι κλείνει ο κύκλος μετά από αυτά τα live. Μετά μπαίνουμε studio για να ολοκληρώσουμε το πρώτο album που θα βγει μέσα στο 2024. Πριν από το album, θα βγουν πρώτα ένα ή δύο singles στις αρχές και στα μέσα του έτους και φαντάζομαι γύρω στον Σεπτέμβρη-Οκτώβρη του 24 πως θα κυκλοφορήσει και το album.
Ποιο είναι το motto σου στη ζωή;
Συνέντευξη: Θοδωρής Κολλιόπουλος
