skip to Main Content

Οι Daphne And The Fuzz είναι ένα συγκρότημα πέντε μελών που ανήκει στη δισκογραφική εταιρεία, Inner Ear. Η front-woman, Δάφνη Λάζου, μας μίλησε και μας παρουσίασε την δυναμική της προσωπικότητα που κατεύθυνε το συγκρότημα για να καταλήξει στη μορφή που είναι σήμερα. Οι Daphne And The Fuzz δημιουργήθηκαν από την Δάφνη Λάζου (φωνή), τον Ορέστη Μπενέκα (πλήκτρα), τον Γιάννη Ράλλη (κιθάρα), τον Δημήτρη Δουμουλιάκα (τύμπανα) και τον Βασίλη Νησσόπουλο (μπάσο). Σαν μία οργανωμένη ομάδα, ακολούθησαν την δική τους μέθοδο και δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου δίσκου “Daphne And The Fuzz”, το συγκρότημα μπήκε στο studio για το επόμενο project τους.

Ο νέος δίσκος, με τίτλο “2AM”, κυκλοφόρησε στις 12 Οκτωβρίου του 2018 και περιλαμβάνει έντεκα τραγούδια. Η Δάφνη Λάζου και η ομάδα της μοιάζουν να είναι περισσότερο ώριμοι σε αυτό το album. Επίσης, προτείνουν έναν electro-pop ήχο που είναι εντελώς διαφορετικός από τον πρώτο δίσκο που εμβάθυνε σε κλασσικά, μουσικά μονοπάτια.

Τι ξεχωρίζουν οι Daphne And The Fuzz από την όλη διαδικασία του να δημιουργείται ένα album? Ποιες είναι οι βασικές τους επιρροές και ποιες ήταν οι πρωταρχικές τους σκέψεις πριν από τη δημιουργία του δίσκου; Η Δάφνη Λάζου ‘άνοιξε’ την καρδιά της και μας μίλησε για τα παραπάνω, αλλά και για τις ονειρικές της συνεργασίες. Επίσης, μοιράστηκε μαζί μας την αγάπη της για την σκηνοθεσία και τα μελλοντικά της σχέδια ως καλλιτέχνης και ως front-woman των Daphne And The Fuzz.

Δάφνη σε καλωσορίζω στο SounDarts.gr! Δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο σου album “Daphne And The Fuzz”, κυκλοφόρησε το δεύτερο project σου, με τίτλο “2 AM”. Τι ακούμε αυτή τη φορά από τους Daphne And The Fuzz;

Αυτή τη φορά είχαμε πιο ξεκάθαρο τον ήχο που θέλαμε να προσεγγίσουμε, ήταν σαφές από την αρχή ότι κάνουμε έναν ηλεκτρονικό ποπ δίσκο με αρκετά uptempo κομμάτια και πιο εξωστρεφή διάθεση.

Θέλεις να μας μιλήσεις για τους ανθρώπους που συνέβαλαν στη δημιουργία του;

Φυσικά θα ξεκινήσω μιλώντας για το σύνολο των Daphne and the Fuzz και την ψυχή του δίσκου: Ο Ορέστης Μπενέκας στα πλήκτρα, ο Γιάννης Ράλλης στην κιθάρα, ο Δημήτρης Δουμουλιάκας στα τύμπανα και ο Βασίλης Νησσόπουλος στο μπάσο, ο καθένας άφησε τον ήχο και την αισθητική του στα κομμάτια, κάποια πράγματα τα είχαμε βρει ήδη από πρόβες, πολλά προέκυψαν στη διαδικασία των ηχογραφήσεων. Ο Βασίλης ήταν εκείνος που ανέλαβε την παραγωγή και τις μίξεις του δίσκου. Κάποια από τα κομμάτια τα γράψαμε μαζί και γενικά το «2ΑΜ» θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό χωρίς αυτόν. Η τελική πινελιά στον ήχο αποδίδεται στον Γιάννη Χριστοδουλάτο, που έκανε το μάστερινγκ, και στον ΝΤΕΙΒΙΝΤ που έκανε additional mixing. Το εξώφυλλο που βλέπετε είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας των Out There Studios σε όλο το γραφιστικό κομμάτι, σε φωτογραφία της Μαρίζας Καψαμπέλη και σχεδιασμό των γυαλιών που φοράω της Μαρίνας Μανιαδάκη.
Φυσικά το 2ΑΜ δεν θα είχε βρει τον δρόμο του εκεί έξω χωρίς τη δισκογραφική μας, την Inner Ear.

Ποιες σκέψεις υπήρξαν ενώ δημιουργούσες το συγκεκριμένο album; Τι είναι αυτό που ήθελες να προτείνεις αυτή τη φορά στο κοινό σου;

Όλες οι ιδέες γεννιούνται κάπως αυθόρμητα χωρίς να έχω αρχικά ξεκάθαρο στο μυαλό μου τι θέλω κι εγώ η ίδια να πω. Ήθελα όμως ο τρόπος που θα το πω να προκαλεί μια ευχάριστη διάθεση, όρεξη για χορό και τελικά να μπορεί να μιλήσει άμεσα στο κοινό, έστω σε πρώτο επίπεδο.

Εμείς θα χαρακτηρίζαμε τη νέα σας δουλειά ως πιο ‘ώριμη’ και περισσότερο electro. Ποιες ήταν οι επιρροές που οδήγησαν στην τελική μορφή του δίσκου;

Ενώ στον πρώτο μας δίσκο είχαμε στραφεί ξεκάθαρα σε διαχρονικές και κλασικές επιρροές, στο 2ΑΜ θέλαμε να αναφερθούμε σε έναν πιο σύγχρονο ήχο και να προσεγγίσουμε νέους καλλιτέχνες που θαυμάζουμε και ακούγαμε το νέο υλικό τους την περίοδο της δημιουργίας του δίσκου. Κάποιοι από αυτούς είναι οι MGMT, Gorillaz, Justice, Tame Impala, Air, St Vincent.

Τι ξεχωρίζουν οι Daphne And The Fuzz από τη δημιουργία/ηχογράφηση νέου υλικού, αλλά και από τις live εμφανίσεις τους;

Κάθε μια από αυτές τις διαδικασίες είναι μοναδική, υπέροχη και ο λόγος που συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε. Η δημιουργία είναι για μένα η πιο ωμή, αυθόρμητη μορφή έκφρασης. Αφήνεις τον εαυτό σου να μιλήσει με το υποσυνείδητό του, να φτιάξει μια εναλλακτική μορφή της πραγματικότητας, να προβληματιστεί. Στην ηχογράφηση υπάρχει η μαγεία της συλλογικότητας. Βλέπεις αυτό το δημιούργημά σου να αποκτάει άλλη υπόσταση μέσα από την επεξεργασία και τη ματιά ανθρώπων που εμπιστεύεσαι αισθητικά (και συναισθηματικά) και τελικά να τελειοποιείται, έτοιμο να βρει τον δρόμο του και να σταματήσει να είναι κάτι που σου ανήκει. Και τέλος στα live τα κομμάτια /δημιουργήματα νιώθω πως ανήκουν ταυτόχρονα και σε εμένα και στο κοινό, υπάρχει κάτι πολύ όμορφο στο να τα μοιράζομαι, νιώθω ότι γίνονται δικά μου και πάλι πάνω στη σκηνή, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει και η εκτόνωση και η έκθεση, που έχουν τα δικά τους γοητευτικά στοιχεία σε μια live performance.

Βρισκόμαστε σε μία τεχνολογική ‘επανάσταση’, που ενισχύει τη σχέση κοινού και καλλιτέχνη. Πιστεύεις πως αυτή η εξέλιξη βοηθάει ουσιαστικά τους καλλιτέχνες;

Από τη μία δίνεται η δυνατότητα σε κάθε καλλιτέχνη να έχει άμεση σχέση με το κοινό του και να ελέγχει ο ίδιος το ποια θα είναι αυτή η σχέση, από την άλλη εμένα προσωπικά με αγχώνει το γεγονός ότι δεν καλούμαι πλέον να είμαι μόνο μια καλή δημιουργός και performer, αλλά πρέπει να ασχολούμαι συνεχώς με την προώθηση και επιχειρηματικότητα της μουσικής μου για να ξεχωρίσω. Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι.

Είναι ευτυχές το γεγονός ότι υπάρχει πληθώρα νέων καλλιτεχνών. Ποιους καλλιτέχνες της νέας γενιάς εσύ ξεχωρίζεις και τι θαυμάζεις σε αυτούς;

Θαυμάζω αυτούς ακριβώς που μπορούν να κάνουν τα παραπάνω και επιπλέον το απολαμβάνουν!

Εάν σας δινόταν η δυνατότητα να συνεργαστείτε με οποιονδήποτε καλλιτέχνη, ποιος θα ήταν αυτός και πώς φαντάζεσαι τη live εμφάνισή σας;

Αυτή τη στιγμή θα ήθελα να γράψω ένα κομμάτι με τον Alex Turner, να το ηχογραφήσω με τον Damon Albarn και να το παίξω live δίπλα στην Grimes!

Δάφνη, πέρα από δημιουργός των τραγουδιών του συγκροτήματος, έχεις ασχοληθεί και με τη σκηνοθεσία των μουσικών σας videos. Τι είναι αυτό που σε κέρδισε στη σκηνοθεσία, ώστε να ασχοληθείς με αυτή;

Ό,τι κι αν σκεφτώ ή ακούσω θα το κάνω απευθείας εικόνα (είναι και ο μόνος τρόπος να θυμάμαι πράγματα μιας και έχω κάκιστη μνήμη). Αν μου πεις τι έφαγες το μεσημέρι, εγώ αυτομάτως θα σε δω στο συγκεκριμένο μέρος, φωτισμό, ρούχα, οπτική γωνία με κάθε λεπτομέρεια τελοσπάντων να τρως αυτό το πιάτο. Έτσι λοιπόν μου φαίνεται πολύ γοητευτικό κάποιες από τις πολλές εικόνες που φτιάχνω κάθε μέρα (ίσως τις πιο ευφάνταστες) να μπορώ να τις μοιραστώ με άλλους, χωρίς να χρειάζεται να τις περιγράψω, αλλά απλά να τις δείξω! Και ο λόγος που μου αρέσουν πολύ περισσότερο τα βιντεοκλίπ ή οι πιο πειραματικές/εικαστικές ταινίες είναι ότι δεν έχουν απαραίτητα μια ιστορία να πουν. Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους και δημιουργούν στον καθένα την ιστορία που προτιμά.

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο σχετικά με τις επαγγελματικές σου αυτές δραστηριότητες;

Να φτάσω σε ένα σημείο που να μπορώ να δημιουργώ μουσική και εικόνες, χωρίς να αγχώνομαι για το εάν θα έχω λεφτά για να συνεχίσω να το κάνω, να το κάνω μόνο από προσωπική ανάγκη, να γυρίζω τον κόσμο και να μοιράζομαι αυτά που δημιουργώ με ανθρώπους που βρίσκουν κάτι σε αυτά να τους γεμίζει και τους συγκινεί.

Είναι τα νούμερα ο τρόπος για να μεταφραστεί ως επιτυχία ένας δίσκος ή ένα τραγούδι; Τι θεωρείς εσύ επιτυχία;

Φυσικά και θα ανατρέξω στα νούμερα για να καταλάβω πάνω κάτω πού βρίσκεται ο δίσκος μου, πόσοι τον ακούνε, σε πόσους αρέσει. Αλλά δεν είναι τα νούμερα μόνο που καθορίζουν την επιτυχία και επίσης το τι σημαίνει επιτυχία είναι διαφορετικό για τον καθένα. Επιτυχία μπορεί να είναι και μόνο το ότι κυκλοφόρησα έναν δίσκο ή ένα τραγούδι, ότι κατάφερα να κάνω ένα τουρ με κάποια ανταπόκριση ή όταν μου λέει κάποιος που δεν γνωρίζω ότι ακούει τη μουσική μου και του αρέσει πολύ.

Έχοντας, λοιπόν, κυκλοφορήσει το album “2 AM”, ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σχέδια των Daphne And The Fuzz;

Να παίξουμε πολλά live και να βγάλουμε καινούργια κομμάτια!

Τέλος, για ποια πράγματα νιώθεις ευγνώμων για τη μέχρι τώρα πορεία σου και ποιες είναι οι ελπίδες σου για το 2019;

Είμαι πάρα πολύ ανυπόμονη σαν άνθρωπος και συνέχεια δεν βλέπω την ώρα να γράψω το επόμενο κομμάτι, να κάνω το επόμενο βήμα, να πάω παρακάτω. Βλέπω όμως ότι τα αργά και σταθερά βήματα που έχουν γίνει μέχρι στιγμής με έχουν ωριμάσει και νιώθω πως εν τέλει όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Αυτά τα αργά και σταθερά βήματα τα έχω κάνει μαζί και χάρη στους ανθρώπους που βρέθηκαν στον δρόμο μου, τους συνεργάτες μου, τους φίλους μου, την οικογένειά μου, τους ανθρώπους που με ακούν και πιστεύουν σε μένα και νομίζω πως δεν θα μπορούσα να είμαι ευγνώμων για κάτι άλλο πέρα από το ότι έχουν υπάρξει στη ζωή μου. Οι ελπίδες μου για το ‘19 είναι να φτάσω λίγο πιο κοντά στα όνειρά μου παρέα με όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους! Τι άλλο;!

Συνέντευξη: Ηλέκτρα Λήμνιου

Back To Top