Μία ενδιαφέρουσα φωνή της μουσικής βιομηχανίας που εκπροσωπεί την νέα γενιά ερμηνευτών της χώρας μας μοιράζεται μαζί μας όλη της την ψυχή, μέσα από τη μουσική της. Προσγειωμένη και ταυτόχρονα ονειροπόλα, η Lia Hide επηρεάζεται από ό,τι κινείται γύρω της και μας εκμυστηρεύεται ποιο είναι το αγαπημένο από τα τραγούδια του πρόσφατου δίσκου της, “Everyone Seems To Know Who I Am”.

Με ό,τι εφόδια έχει και κυρίως το ταλέντο της, η Hide καταφέρνει να συμβιβάζεται με τους καιρούς και να κάνει το πάθος της, που είναι η μουσική, πράξη. Μέσα από μία ολοκληρωμένη συνέντευξη, η Lia Hide δικαίως μας κάνει περήφανους που βρίσκεται ανάμεσά μας και φυσικά μπορείς να την γνωρίσεις κι εσύ μέσα από τα “σκοτεινά” και γεμάτα συναισθήματα τραγούδια της, αλλά και μέσα από τις live εμφανίσεις της στην περιοδεία που μόλις ξεκίνησε.

Ενδιαφέροντα επαγγελματικά σχέδια, αλλά και στοιχεία από την προσωπικότητας της μοιράζεται μαζί μας η Lia Hide, καθώς επίσης και τη σχέση που έχει με το Internet και μπορείς να τα μάθεις όλα μέσα από την συνέντευξη που παραχώρησε στο SounDarts.gr!

Lia, σε καλωσορίζουμε στο Soundarts.gr! Ποιες είναι οι επαγγελματικές σου δραστηριότητες αυτή την περίοδο;

Είμαστε περιοδεύοντες σε μία μεγάλη βόλτα που ξεκίνησε από το καλοκαίρι, και τα νησιά του Αιγαίου και Επτανήσων, αλλά και πολλές πόλεις της επαρχίας, και φεύγουμε για Βέλγιο και Ολλανδία όπου θα παίξουμε σε τέσσερις πόλεις (Αμβέρσα, Ρότερνταμ, Ουτρέχτη και Βρυξέλλες), για να γυρίσουμε να επισκεφτούμε την Βόρεια Ελλάδα, και αργότερα Ιταλία, Γερμανία και Αγγλία. Σε μία προσπάθεια να γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει ο κόσμος εκεί έξω, και να πάρουμε δυνάμεις να μπούμε άμεσα στο στούντιο για τον τρίτο δίσκο!

Τον Μάιο κυκλοφόρησες τον νέο σου δίσκο, “Everyone Seems to Know Who I Am”. Γιατί τόσο ‘σκοτάδι’;

Η αλήθεια είναι ότι το Ep (κατ’εμέ, πάντα) δεν είναι τόσο σκοτεινό όσο ήταν το “Home” (ο πρώτος μου δίσκος). Γενικά όμως είναι αλήθεια ότι με χαρακτηρίζει το σκοτεινό της διάθεσης, αλλά όχι με πεσιμιστική απόφαση, πιο πολύ μάλλον , μου ταιριάζουν αυτά τα χρώματα, αυτή η αισθητική του πιο εσωστρεφές, και μμμ.. του ίσως, πιο σκεπτόμενου ήχου. Στιχουργικά, με απασχολούν διλήμματα και προβλήματα που αφορούν στην καθημερινότητα, είτε στην προσωπική μου, της ωρίμανσης, καθότι, φεύγουν τα χρόνια, όλα αλλάζουν, όλα, εξέλιξη, και εκεί, βρίσκομαι να καταπιάνομαι με όχι και τόσο .. χαρούμενα θέματα. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα πουν «yolo» και «ζωάρα», ίσως λοιπόν για αυτό να βρίσκω θαλπωρή σε πιο μαβιά χρώματα. Γενικά πάντως, και η μουσική που ακούω και έχω επηρεαστεί ήταν πάντα του πιο σκοτεινού..

Τα τραγούδια έχουν γραφτεί από εσένα, ωστόσο ποιο είναι το πολύ αγαπημένο σου και γιατί;

Ως μάνα, που δεν μπορεί να χωρίσει τα παιδιά της, δύσκολη η επιλογή. Αλλά η αλήθεια είναι ότι αγαπώ πολύ το “Baby, I hate you”, γιατί έκανε τόσο καταπληκτική δουλεία ο Ευριπίδης Ζεμενίδης στην παραγωγή και ενορχήστρωση, που δεν χορταίνω να το ακούω.. Είναι επίσης από τα τραγούδια που έχω γράψει στην κιθάρα, και πάντα νιώθω πιο δεμένη με αυτά, ίσως γιατί δεν παίζω καλή κιθάρα, σε σύγκριση με το πιάνο που είναι το σπίτι μου.

Όλα σου τα τραγούδια μιλάνε για συναισθήματα και είναι κάπως ονειρικά. Έτσι είναι η Lia Hide στην καθημερινότητά της;

Η Λία γενικά είναι πολύ πρόσχαρο παιδί, και συνάμα πολύ.. τσαντίλω, αλλά ναι, είμαι πολύ διοικούμενη από τα συναισθήματά μου, αν και γενικά με χαρακτηρίζει μία αυστηρότητα, ίσως από τα πολλά χρόνια διδασκαλίας, ίσως από τους ανθρώπους που με αναθρέψανε. Είμαι όμως πολύ αυθόρμητη, και ξεροκέφαλη συνάμα, γενικά, ένα καζάνι που βράζει, και αυτό δεν μου βγαίνει πάντα σε καλό. Κατά κύριο λόγο προσπαθώ να βρίσκω την ομορφιά και την καλοσύνη σε όλα, και εκεί είναι που στεναχωριέμαι, όταν δηλαδή βρίσκομαι αντιμέτωπη με την κακοήθεια, την αχαριστία και την αγένεια.

Είσαι μία καλλιτέχνης που ανήκει σε μία νέα κοινωνική πραγματικότητα. Πόσο εύκολο είναι σήμερα ένας καλλιτέχνης να βγάλει δίσκο;

Θα έλεγα πολύ δύσκολο, αλλά μόλις το έκανα – εννοώ, κυκλοφόρησα έναν δίσκο ολομόναχη, με μοναδική βοήθεια τους φίλους και συνεργάτες μου, και φυσικά οικονομικά, το μισθό μου και το.. χαρτζιλίκι από τους δικούς μου. Και ο πρώτος προσωπικός μου δίσκος ήταν δική μου παραγωγή, αλλά ακόμα και το ότι βρέθηκε η ΕΜΙ τότε να αναλάβει το στήσιμο του εικαστικού, και την κοπή και διανομή, ήταν τότε, εξαιρετική διευκόλυνση. Το να το φέρεις εις πέρας όλο μα όλο μόνος σου,
είναι πολύ δύσκολο, γιατί στην αρχή πελαγώνεις, με όλα τα τυπικά, και όλα τα έξοδα. Αλλά γίνεται. Και ναι, ήμουν πολύ καλομαθημένη, όταν όλους τους electronica δίσκους μας τους επέβλεπαν οι λοιποί συνεργάτες, είτε μουσικά είτε από τις εταιρείες, αλλά αξίζει τελικά τον κόπο, έτσι.

Ευχαριστείς τις ψηφιακές πλατφόρμες για την δυνατότητα που σας έχουν δώσει για την προώθηση της δουλειάς σας;

Ναι φυσικά, έτσι είναι ο κόσμος μας πλέον. Ευχαριστώ τα social media, για τις πλατφόρμες, είμαι λίγο σκεπτική ακόμα, αλλά δεν μπορείς να μην συμβαδίσεις με την εξέλιξη, ειδικά όταν είσαι ένας .. μικρούλης καλλιτέχνης, του δικού μου βεληνεκούς.

Ήσουν εξαρχής υπέρ της επιχείρησης που ονομάζεται «ίντερνετ» ή σε τρόμαζε;

Όχι, δεν με τρόμαξε καθόλου. Με τρομάζει το τι έχει κάνει στους ανθρώπους αυτή η ανωνυμία κατ επιλογή, και το «λέω ότι θέλω» πίσω από το προφίλ του χρήστη που με κρύβει, με ενοχλεί αυτή η απάθεια, και η ετοιμότητα στον σχολιασμό άνευ μελέτης και έρευνας, ο σχηματισμός γνώμης με γνώμονα τη δημοτικότητα, με ενοχλεί η ανάγκη της συλλογής των like, και μου τη σπάει λίγο το instagram, γιατί το θεωρώ πολύ υπερφίαλο και επιδερμικό, εφόσον ασχολείται μόνο με την εικόνα. Αλλά γενικά το ίντερνετ το θεωρώ υπέροχο και θα έπρεπε να είναι πιο ..προσεγμένη η χρήση του, να μπορεί να είναι προστατευμένος ο χρήστης από τα σκουπίδια και την εξαπάτηση, και να υπάρχει κάπως μία .. αστυνόμευση της κιτρινίλας..

Πιστεύεις ότι δίνοντας ίσες ευκαιρίες στους καλλιτέχνες να προωθήσουν άριστα τη δουλειά τους; Ποιες θεωρείς ότι είναι οι προϋποθέσεις για ένα καλό τελικό αποτέλεσμα;

Όχι, σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες. Ποτέ δεν υπήρξαν, αλλά τώρα έχει παραγίνει το κακό. Το καλό τελικό αποτέλεσμα μένει στην ανάγκη και την διάθεση του κάθε καλλιτέχνη, να δώσει, και στην καλλιτεχνία του, την αντίληψή του και τις προσλαμβάνουσές του. Το ποιος θα φτάσει μέχρι τα αυτιά του ακροατή είναι ένα εντελώς παρανοϊκό πανηγυράκι, κυρίως γιατί υπάρχουν ακόμα πολύ κουρασμένοι ή ακατάλληλοι άνθρωποι σε θέσεις αποφάσεων, και γιατί εδώ στην Ελλάδα, υπάρχει ακόμα η ίδια διάθεση που υπάρχει και στην πολιτική του τόπου: θέλουμε τα γνώριμα, θέλουμε το λιγότερο ρίσκο, θέλουμε τον μονόφθαλμο στους τυφλούς, δεν θέλουμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό, κάτι που παλαιότερα, όταν οι δισκογραφικές είχαν μεγαλύτερη οικονομική ευελιξία, και υπήρχε ραδιόφωνο, γινόταν. Όχι, ότι παντού στο εξωτερικό είναι καλύτερα από εδώ, κάπου είναι, κάπου όχι, ο κάθε τόπος έχει τους δικούς του κανόνες. Γιαυτό και πολλά δικά μας παιδιά προσπαθούν να συσχετιστούν με το κοινό το έξω των συνόρων, ελπίζοντας ότι εκεί θα βρούν αυτές τις ίσες ευκαιρίες.

Ποια στοιχεία της Lia Hide θα δούμε επί σκηνής; Πως το έχεις φανταστεί;

Ω! δεν ξέρω! Δεν κρύβω κάτι από εμένα όταν είμαι εκεί πάνω! Και ανάλογα με το κοινό, αντιδρώ κι εγώ! Το έχω φανταστεί η αλήθεια είναι, κάπως, όπως ακόμα δεν μου έχει δοθεί η ευκαιρία να το παρουσιάσω, γιατί δεν έχω καταφέρει να συνεργαστώ με τους χώρους που θα ήθελα, οπότε επιφυλάσσομαι, πως στο μέλλον, θα το καταφέρω, και θα το παρουσιάσω, όπως ακριβώς θέλω!

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια, έπειτα από το “Everyone Seems to Know Who I Am”;

Υπάρχει υλικό για 2 δίσκους ακόμα, ο ένας είναι κατά το ήμισυ έτοιμος, και μόλις επιστρέψουμε από Ευρώπη τον ξεκινάμε και στουντιακά. Ο άλλος θέλει πολύ σκέψη ακόμα, και τον φαντάζομαι με το καλό στο 2019.

Είναι δύσκολο να μιλάμε για τον εαυτό μας, ωστόσο πως θα χαρακτήριζες την Lia Hide και ποιο είναι το μότο της;

Το moto μου είναι ένας στίχος των Archive – personal responsibility – από το “Bullets”. Ότι δηλαδή είμαστε εμείς κυρίαρχοι της μοίρας μας και του τι μας συμβαίνει, αλλά παράλληλα, και υπεύθυνοι και λογοδοτούμε συνεχώς, για τις πράξεις μας, και έτσι θα έπρεπε. Είμαι μεγάλος πολέμιος της ειλικρίνειας, και εκνευρίζομαι πολύ με το δήθεν και τις ψευτιές, τα προσωπεία και τις εξαπατήσεις, με αυτούς που ονοματίζουν τον εαυτό τους πράγματα που δεν είναι, ιδιότητες που δεν κατέχουν. Η Λία γενικά, είναι ένας πολύ έντονος χαρακτήρας, αλλά είναι καλή ψυχή, δεν έχω θελήσει ποτέ το κακό κάποιου, κι ας χαώνομαι να χωνέψω την αδικία εκεί έξω.

Υπάρχει κάτι ακόμα που θα ήθελες να προσθέσεις και δεν έχουμε αναφερθεί σε αυτό;

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους κυρίους μου Γιώργο Ράδο και Aki’Base που είναι η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, και οι προστάτες μου, και όσους μας έχουν βοηθήσει στο δύσκολο αυτό δρόμο που έχουμε διαλέξει!

Lia, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και καλή συνέχεια στα επόμενα βήματά σου!

Συνέντευξη: Ηλέκτρα Λήμνιου