Η Melina είναι μια καλλιτέχνιδα που κατοικεί σε πολλούς κόσμους ταυτόχρονα. Το μουσικό της σύμπαν είναι το σημείο όπου συναντιούνται οι βαλκανικές, οι ανατολίτικες και οι pop επιρροές – ένας τόπος όπου η μελωδία, ο ρυθμός και η κίνηση ενώνονται σε κάτι ακατέργαστο, φωτεινό και βαθιά ανθρώπινο. Με τη μαγευτική φωνή της, το ούτι και τις σχεδόν τελετουργικές κινήσεις της πάνω στη σκηνή, η Melina χτίζει γέφυρες ανάμεσα σε πολιτισμούς, δημιουργώντας έναν ήχο που μοιάζει ταυτόχρονα παλιός και σύγχρονος.
Γεννημένη και μεγαλωμένη στο Παρίσι, μέσα σε μια ελληνογαλλική οικογένεια με ισχυρές μουσικές ρίζες, η Μελίνα Βλάχου μεγάλωσε περιτριγυρισμένη από τραγούδια, χορούς και ιστορίες που περνούσαν από γενιά σε γενιά. Οι σπουδές της στο ανατολίτικο τραγούδι και το ούτι, κοντά σε σημαντικούς δασκάλους της ελληνοτουρκικής μουσικής σκηνής – με αποκορύφωμα το δίπλωμα DEM με άριστα- της χάρισαν γερά θεμέλια και έναν βαθύ σεβασμό για την παράδοση. Ωστόσο, οι συνθέσεις της ξεπερνούν αυτό το πλαίσιο: συνδυάζουν βαλκανικές μελωδίες, σύγχρονες pop ενορχηστρώσεις και διακριτικά ηλεκτρονικά στοιχεία, γεννώντας αυτό που η ίδια αποκαλεί «rebetiko pop».
Η καλλιτεχνική της πορεία έχει ήδη αφήσει έντονο αποτύπωμα. Με το project “Roza”, όπου συνδυάζει μουσική και τσίρκο, η Melina κέρδισε το Forte Prize για ανερχόμενα ταλέντα της περιοχής Île-de-France. Έκτοτε έχει εμφανιστεί σε μερικές από τις πιο εμβληματικές σκηνές του Παρισιού, όπως το Cabaret Sauvage, το New Morning και το Café de la Danse, κερδίζοντας κοινό και κριτικούς. Όπως έγραψε και το Télérama, «Πάνω στο νήμα της αγγελικής φωνής της, συνοδεύεται στο ούτι, χορεύει και προσκαλεί την κοντραμπάσα και τα κρουστά σε pop εξερευνήσεις που υπόσχονται ένα όμορφο αύριο.»
Τα τραγούδια της -από το viral “Κάνω Τράκα” μέχρι το πολύγλωσσο “Μίλα μου νορμάλ”- αποκαλύπτουν μια καλλιτέχνιδα που κινείται με φυσικότητα ανάμεσα σε γλώσσες και ταυτότητες, παντρεύοντας τη νοσταλγία με τον πειραματισμό και την ελευθερία της έκφρασης. Το πρώτο της EP “Melina”, το ντεμπούτο album της, λειτουργεί σαν προσωπική εισαγωγή αλλά και σαν δήλωση ταυτότητας – ένα πορτρέτο του ποια είναι σήμερα και μια υπόσχεση για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.
Λίγο μετά την πρώτη της solo εμφάνιση στο Gazarte της Αθήνας, η Melina μίλησε στο SounDarts.gr για το ταξίδι της μέχρι τώρα, τη γοητεία του αυτοσχεδιασμού, τις συνεργασίες που τη σημάδεψαν και το όραμά της για μια μουσική που -όπως η ίδια λέει- «έχει τη δύναμη να γιατρεύει».
Ας ξεκινήσουμε από την πρόσφατη εμφάνισή σου στο Gazarte. Την πρώτη σου εμφάνιση στο ελληνικό κοινό ως main act. Ποια τα συναισθήματα ή οι σκέψεις σου από εκείνη τη βραδιά;
Λίγο πριν έρθω στην Αθήνα για αυτό το live, είχα ενθουσιασμό αλλά και λίγο άγχος γιατί δεν ήξερα πώς θα ανταποκριθεί το κοινό. Συνήθως στις μέχρι τώρα live εμφανίσεις μου πρέπει να κάνω αρκετή μετάφραση γιατί το κοινό δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα. Από την άλλη, ήμουν πολύ χαρούμενη που αυτή τη φορά θα ήμουν μπροστά από ένα κοινό που θα με καταλάβαινε αμέσως. Όλα πήγαν πάρα πολύ όμορφα. Το κοινό μου έδωσε πολλή ενέργεια και μαγεία, οπότε αυτό με βοήθησε και εμένα πάρα πολύ στη σκηνή. Πέρασα τέλεια! Όταν ήμουν στη σκηνή ήταν για μένα σαν μια τελετή. Ήταν μια πάρα πολύ όμορφη στιγμή. Δεν είχα άγχος. Ένιωθα πως βρισκόμουν στο σωστό μέρος. Τώρα νιώθω πολύ όμορφα για αυτή τη συναυλία αλλά και κάπως λυπημένη που γύρισα.
Επίσης ήταν κι η οικογένεια μου εκεί και αυτό με βοήθησε γιατί τους έβλεπα. Έβλεπα την ξαδέρφη μου που ήταν μπροστά. Βέβαια υπήρχαν στιγμές που έπρεπε να συγκρατιέμαι και να μην τους κοιτάω πολύ για να μην με παρασύρει πολύ το συναίσθημα.
Έχεις κάνει τις πρώτες σου εμφανίσεις σε εμβληματικούς χώρους όπως το Cabaret Sauvage, το New Morning και το Café de la Danse και έχεις ανοίξει συναυλίες για καλλιτέχνιδες όπως η Dafné Kritharas και η Marina Satti. Υπάρχει κάποια στιγμή ή συναυλία που σε σημάδεψε ιδιαίτερα; Τι έμαθες από αυτές τις εμπειρίες;
Η συναυλία που με σημάδεψε πάρα πολύ ήταν η πρώτη συναυλία που έκανα με αυτό το όνομα -ως Μελίνα- και ήταν όταν άνοιξα τη συναυλία για τη Dafné Kritharas. Η πρώτη συναυλία που έκανα ήταν στις 8 Οκτωβρίου του 2023, δηλαδή πριν από δύο χρόνια και ήταν πάρα πολύ σημαντική για εμένα καθώς η Dafné που μένει και αυτή στο Παρίσι, είναι φίλη μου και μου είχε ζητήσει να ανοίξω εγώ τη συναυλία της χωρίς να έχω κάνει κάποιο project, μέχρι τότε. Ακόμα δοκίμαζα διάφορα πράγματα αλλά ήθελα να κάνω κάτι πιο μεγάλο. Αυτό όμως θέλει θάρρος, κι εκείνη επέμεινε να ανοίξω τη συναυλία της κι εγώ το έκανα. Ήταν τόσο μεγάλη στιγμή. Όλα πήγαν πάρα πολύ καλά και άρεσε πάρα πολύ στον κόσμο. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πως βρισκόμουν στο σωστό μέρος. Κατάλαβα πως μπορούσα να κάνω αυτά που ήθελα και μετά από αυτή τη συναυλία είπα οκ, θα συνεχίσω το Melina-project που δεν υπήρχε πριν. Όλο αυτό συνέβη χάρη στη Dafné. Είμαι πολύ ευγνώμων που με βοήθησε να αρχίσω το project μου. Ακολούθησαν κι άλλες συναυλίες της στις οποίες ήμουν το opening act. Επίσης ήταν πολύ καλή εξάσκηση που με βοήθησε, να τραγουδάω μπροστά σε κοινό που δεν με ήξερε, και έπρεπε να το «πάρω» μαζί μου.
Στο ίδιο μέρος που έκανα τις εμφανίσεις με την Dafné, στο Café de la Danse, έκανα και με την Μάρινα μερικούς μήνες μετά. Μια ακόμα πάρα πολύ ωραία εμπειρία γιατί παρευρισκόταν και ελληνικό κοινό. Είναι αστείο γιατί όλα γίνονται με μια συχνότητα ενός χρόνου. Ένα χρόνο αργότερα άνοιξα τη συναυλία της [Μαρίνας] στην Ελλάδα, οπότε όλα γίνονται -σχεδόν κάθε φορά- ένα χρόνο μετά.
Θα ήθελα να έρχομαι τακτικά να παίζω στην Ελλάδα. Μου αρέσει πάρα πολύ το ελληνικό κοινό και είναι ο τόπος που θέλω να είμαι.
Έχεις μαθητεύσει κοντά σε σημαντικές μορφές της ελληνοτουρκικής μουσικής σκηνής, όπως η Katerina Papadopoulou και η Gülseren. Ποιες ήταν οι πιο καθοριστικές εμπειρίες από αυτή τη μαθητεία;
Ένας δάσκαλος που με βοήθησε πάρα πολύ, όχι μόνο μουσικά αλλά και ψυχολογικά, ήταν ο Rachid Brahim Djelloul που είναι από την Αλγερία και εργάζεται στο ωδείο του Gennevilliers, λίγο έξω από το Παρίσι. Είναι ο άνθρωπος που με βοήθησε να βρω την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Έχει ένα τρόπο να σε μαθαίνει πράγματα με πολύ καλοσύνη και μου έδωσε τα απαραίτητα εφόδια για να μπορώ να συνεχίσω μόνη μου. Πιστεύω πως ένας καλός δάσκαλος είναι αυτός που σου δείχνει πώς να συνεχίσεις χωρίς αυτόν και εκείνος το έκανε πραγματικά.
Το ούτι είναι ένα όργανο με βαθιά παράδοση. Πώς το ανακάλυψες και τι ρόλο παίζει στη σύνθεσή σου;
Ο πατέρας μου έπαιζε ούτι στο σπίτι, ο οποίος παίζει επίσης μπουζούκι και κιθάρα. Το είχα στο σπίτι και πάντα μου άρεσε αλλά εγώ δεν έπαιζα ούτι, έπαιζα βιολί και άρχισα με το βιολί πιο πολύ. Τώρα δεν έχω πολύ χρόνο για να παίζω βιολί αλλά όταν ήμουν στο ωδείο, ο Rachid Brahim Djelloul μου πρότεινε να δοκιμάσω το ούτι γιατί είναι ένα όργανο που μπορείς να παίζεις ταυτόχρονα με το τραγούδι. Έτσι άρχισα να παίζω ούτι και μου άρεσε πάρα πολύ γιατί είναι ένα όργανο που είναι και μελωδικό και ρυθμικό. Έχει κάποια κοινά με το βιολί. Όταν έγραψα τα πρώτα μου τραγούδια, όπως για παράδειγμα το «Au Revoir» που ήταν για τη γιαγιά μου, τα έγραψα με το ούτι. Όταν γράφω τραγούδια, τα γράφω με το ούτι. Το χρησιμοποιώ λίγο σαν κιθάρα για να γράφω τραγούδια αλλά και γιατί να μπορώ να παίζω και να τραγουδώ ταυτόχρονα. Μου αρέσει πάρα πολύ το ούτι και θέλω πάντα να συνεχίσω να παίζω.
Πώς ξεκινά για σένα μια σύνθεση – από έναν στίχο, μια μελωδία, έναν ρυθμό;
Ακριβώς! Είναι πάντα ένα από τα τρία αλλά εξαρτάται κι από τα κομμάτια. Κάποιες φορές είναι ένα στίχος, ας πούμε το «Κάνω Τράκα» γράφτηκε γιατί μου άρεσε αυτή η έκφραση και νομίζω όλα ξεκίνησαν από αυτή τη λέξη. Κάποια άλλα κομμάτια μπορεί να ξεκινούν από μία μικρή, μελωδική φράση ή ακόμα κι αν δεν έχω σκεφτεί στίχους, γράφω μια ωραία μελωδία και μετά βρίσκω τα λόγια. Κάποιες φορές είναι οι στίχοι, κάποιες φορές είναι η μουσική! Πάντα όλα ξεκινούν από κάποιο μικρό πράγμα που λέω «αυτό είναι ωραίο μπορεί να κάνουμε κάτι με αυτό».
Ποια θέση έχει ο αυτοσχεδιασμός στη δουλειά σου; Είναι κάτι που σε ελευθερώνει ή σε οδηγεί σε νέα μονοπάτια δημιουργίας;
Πιστεύω πως όταν γράφεις ένα κομμάτι, στην αρχή πάντα αυτοσχεδιάζεις για να βρεις κάτι και μετά απλώς το τυποποιείς. Πάντα κάτι αρχίζει με αυτοσχεδιασμό και μετά γίνεται πραγματικό κομμάτι. Εξάλλου στην ελληνική μουσική και γενικά στην οριεντάλ μουσική δίνουμε πολύ χώρο στον αυτοσχεδιασμό. Από την αρχή έμαθα να αυτοσχεδιάζω αρκετά στο τραγούδι και στο ούτι. Βέβαια έτσι όπως έμαθα δεν είναι εντελώς αυτοσχεδιασμός καθώς υπήρχαν και κάποιοι κώδικες που έπρεπε να υπολογίζω. Μετά έπρεπε να μάθω να αυτοσχεδιάζω με τους κώδικες κι αυτό είναι τελικά το πιο δύσκολο αλλά κι αυτό που μου αρέσει. Υπάρχουν και φορές που κάνω κομμάτια χωρίς να ακολουθώ ακριβώς τους κώδικες που έμαθα όπως τους αμανέδες, αλλά πάντα τους έχω υπόψη μου.
Πόσο χώρο καταλαμβάνουν οι ηλεκτρονικοί ήχοι στη δουλειά σου; Τους βλέπεις ως ένα εργαλείο για να «επανεφεύρεις» την παράδοση ή ως νέο μέσο έκφρασης;
Πιο πολύ σαν ένα νέο μέσο έκφρασης επειδή πάντα άκουγα αρκετή pop και ηλεκτρονική μουσική οπότε όταν ήρθε η στιγμή να κάνω τη δικιά μου μουσική έπρεπε να υπάρχουν και κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία για να μου ταιριάζει. Δεν θα μπορούσα να βασιστώ μόνο στα ακουστικά ή στα παραδοσιακά ακούσματα για να κάνω τη μουσική μου, οπότε θέλησα να βάλω μέσα και λίγη από αυτή την πλευρά μου για να ταιριάζει στα γούστα μου.
Θεωρείς ότι το πρώτο σου EP λειτουργεί σαν καθρέφτης της πορείας σου μέχρι τώρα ή σαν άνοιγμα προς κάτι καινούργιο;
Και τα δύο θα έλεγα. Αυτό το EP, το βλέπω σαν μια δική μου παρουσίαση γι’ αυτό και έχει τον τίτλο “Melina”. Είναι το πρώτο πράγμα που κυκλοφόρησα και μέσα από αυτή τη δουλειά ήθελα να δηλώσω ποια είμαι. Στο μέλλον, ευελπιστώ να με πάει και σε άλλα μουσικά μονοπάτια, ωστόσο πάντα θα έχει λίγο από το δικό μου ήχο.
Έχεις συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Ko Shin Moon, Dafné Kritharas, και Le Mange Bal. Τι σου άφησε η κάθε συνεργασία;
Πάντα είναι πρόκληση γιατί πρέπει να ενώσεις δύο μουσικούς κόσμους αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ξεχωριστή και ωραία εμπειρία. Μου άρεσε η συνεργασία με τον Ko Shin Moon γιατί με βοήθησε να αρχίσω τις συνεργασίες πριν κάνω το δικό μου project. Σαφώς έμαθα πολλά και κυρίως πώς να δουλεύω μουσικά με όλους αυτούς τους καλλιτέχνες.
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που θαυμάζεις και θα ήθελες να συνεργαστείς μαζί του δισκογραφικά;
Ο Έλληνας καλλιτέχνης που μου αρέσει πολύ για τους στίχους του είναι ο Leon of Athens. Μια άλλη Ελληνίδα τραγουδίστρια, είναι σαφώς η Μαρίνα Σάττι η οποία με έμπνευσε πολύ. Γενικά υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που μου αρέσουν. Τελευταία μου αρέσει πολύ η Theodora, μια γαλλοκογκολέζα τραγουδίστρια που είναι πολύ γνωστή εδώ στην Γαλλία. Έχει και μεγαλώσει κι αυτή στην Ελλάδα, στην Αθήνα, όμως γράφει τραγούδια στα γαλλικά.
Ποια είναι τα επόμενα σου σχέδια; Υπάρχει κάποιο νέο project, album ή συνεργασία στον ορίζοντα;
Ναι τώρα είμαι σε μια φάση που δοκιμάζω καινούρια πράγματα μουσικά και χρειάζομαι λίγο χρόνο να σκεφτώ για το επόμενο μου album. Αυτό που ισχύει μέχρι τώρα είναι ότι θα κυκλοφορήσω κάποια καινούρια κομμάτια κι όχι απαραίτητα ένα ολοκληρωμένο album αμέσως. Αυτό μπορεί να πάρει λίγο περισσότερο χρόνο αλλά θέλω να να δοκιμάσω με λίγα καινούρια τραγούδια και παράλληλα να δουλεύω πάνω στο album μου. Μπορεί να είναι EP ή album, δεν ξέρω ακόμη, αλλά συνεχίζω να δουλεύω πάνω στα τραγούδια αυτά. Επίσης θέλω να συνεχίσω με κάποιες εμφανίσεις στην Ελλάδα και γενικά στην Ευρώπη με σκοπό να κάνω γνωστό το project μου σε μια μεγαλύτερη κλίμακα.
Αν έπρεπε να περιγράψεις με μία φράση το όραμά σου ως καλλιτέχνιδα, ποια θα ήταν αυτή;
Ο λόγος που θέλω να κάνω μουσική είναι για να κάνω καλό στον κόσμο. Νομίζω ότι η μουσική έχει κάτι που μπορεί να γιατρέψει και γενικότερα να κάνει πολλά καλά. Αυτό που θέλω να κάνω λοιπόν, είναι να κάνω καλό στον κόσμο. Θα έλεγα πως πιστεύω σε μια μουσική που γιατρεύει.
Ποιο είναι το μότο σου στη ζωή;
Νομίζω είναι ένα quote από τον Άγγλο συγγραφέα Roald Dahl:
Συνέντευξη: Θοδωρής Κολλιόπουλος
