Οι Frank and Walters από το Κορκ της Ιρλανδίας, αποτελούν ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα εναλλακτικά rock συγκροτήματα των τελευταίων 3 δεκαετιών. Το συγκρότημα ιδρύθηκε το 1989 και πήρε το όνομά του προς τιμήν δύο εκκεντρικών χαρακτήρων του Κορκ. Η αρχική σύνθεση του συγκροτήματος περιελάμβανε τον Paul Linehan (τραγουδιστής και μπασίστας), τον αδελφό του Niall Linehan (κιθαρίστας) και τον Ashley Keating (ντραμς). Ο Niall Linehan αντικαταστάθηκε το 2004 από τον Kevin Pedreschi, ο οποίος με τη σειρά του αντικαταστάθηκε από τον Rory Murphy το 2010. Ο Cian Corbett προστέθηκε στα πλήκτρα το 2005.
Πολυγραφότατοι, με πολλά albums και singles στο ρεπερτόριο τους, συνεχίζουν και σήμερα να είναι παρόντες και εξαιρετικά ενεργοί είτε παίζοντας live, είτε εμφανιζόμενοι σε μεγάλα φεστιβάλ είτε ηχογραφώντας νέους δίσκους. 3 δεκαετίες λοιπόν μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου και οι Franks συνεχίζουν να αψηφούν τις προσδοκίες με τη μουσική τους να παραμένει επίκαιρη. Κάθε χρόνο δίνουν συναυλίες σε sold out αίθουσες σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ και οι δίσκοι τους, τόσο οι καινούργιοι όσο και οι κλασικοί, συνεχίζουν να πωλούνται σε όλο τον κόσμο.
Το Σάββατο 11 Μαρτίου οι εμβληματικοί Frank and Walters θα βρεθούν στη Death Disco για να γιορτάσουν τα 30 χρόνια από τη κυκλοφορία του, ιστορικού και σπουδαίου, πρώτου τους album με τίτλο “Trains, Boats and Planes”, ενώ φυσικά θα μας παρουσιάσουν και αρκετές από τις υπόλοιπες μεγάλες επιτυχίες τους. Θα απολαύσουμε το ακαταμάχητο μουσικό τους στυλ γεμάτο indie, alternative και pop ήχους. Στη μουσική τους ανακαλύπτει κανείς ένα εύρος από χαρούμενες, ενδυναμωτικές αλλά και μελαγχολικές μελωδίες και υπέροχα κομμάτια με δυναμικές κιθάρες, έντονα μπάσα και ρυθμικά ντραμς.
Με Indie επιτυχίες όπως τα “Fashion Crisis Hits New York”, “John & Sou”, “Colours”, “Underground”, “After All”, “Walter’s Trip”, “Indie Love Song” έρχονται στην Αθήνα για μια μοναδική κι απολαυστική συναυλία γεμάτη αναμνήσεις αλλά όνειρα για το μέλλον. Πριν από την εμφάνισή τους αυτή, ο Paul και ο Ash παραχώρησαν μια αποκλειστική και εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο SounDarts.gr.
Γεια σας παιδιά και καλώς ήρθατε στο SounDarts.gr! Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σας και για αυτή τη συνέντευξη!
Γιορτάζετε λοιπόν τα 30 χρόνια σας ως συγκρότημα καθώς και την κυκλοφορία του ντεμπούτου album σας “Trains, Boats and Planes” με μια περιοδεία. Ποιες διαφορές μπορείτε να εντοπίσετε στη μουσική βιομηχανία μέσα σε αυτές τις 3 δεκαετίες;
Paul: Υπάρχουν πολλά πράγματα σε αυτό. Υποθέτω ότι έχουμε περάσει από πολλές αλλαγές. Όταν ξεκινήσαμε, όλες οι ηχογραφήσεις ήταν αναλογικές. Ήταν πριν από το διαδίκτυο, οπότε πολλά έχουν αλλάξει από τότε που ξεκινήσαμε. Τότε, για να προχωρήσεις στη μουσική βιομηχανία έπρεπε να έχεις ένα δισκογραφικό συμβόλαιο, στην πραγματικότητα. Τώρα δεν χρειάζεται απαραίτητα (να έχει κανείς) ένα (συμβόλαιο) γιατί μπορείς να εδραιωθείς μέσα από τα κανάλια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Είσαi σε πλήρη λειτουργία. Μπορείς να διαφημιστείς, αλλά όταν ξεκινήσαμε εμείς, υποθέτω ότι ο μόνος τρόπος που μπορούσαμε να διαφημιστούμε ως συγκρότημα ήταν μέσω των εφημερίδων και των μουσικών περιοδικών, μέσω των video και των πραγμάτων που φτιάχναμε και φυσικά μέσω της δημιουργίας ενός δίσκου. Όλα αυτά κοστίζουν πολλά χρήματα, επομένως έπρεπε να έχει κανείς μια δισκογραφική δουλειά. Απλώς το βλέπω από αυτή την πλευρά. Αυτό που άλλαξε με εμένα από τώρα έως πριν από 30 χρόνια είναι ότι είμαι πολύ πιο χαρούμενος παίζοντας ζωντανά από ό,τι ήμουν, πριν από όλα αυτά τα χρόνια, επειδή ήμουν πολύ πιο νευρικός. Τώρα είμαι πιο χαλαρός και μου αρέσει πολύ να παίζω μουσική. Είναι απίστευτο. Ενώ πριν από χρόνια δεν το απολάμβανα τόσο πολύ, τώρα όταν ανεβαίνω στη σκηνή είμαι πολύ άνετος και χαρούμενος.
Ash: Οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες, αλλά συμβαίνουν και τόσο σταδιακά. Απλώς πιάνεις τον εαυτό σου να ακολουθεί πολλές μικρές αλλαγές χρόνο με το χρόνο και μετά, όταν κοιτάς πίσω, είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις ποια ήταν καλύτερη. Όπως είπε ο Paul, όταν εμείς ξεκινήσαμε, χρειαζόταν να έχεις μια δισκογραφική ουσιαστικά γιατί είχαν τα οικονομικά μέσα να φέρουν ένα συγκρότημα σε περιοδεία, να διαφημίσουν και να σε βάλουν στα σωστά μέρη. Τώρα, όποιος είναι αρκετά καλός μπορεί να δημιουργήσει ακόλουθους. Παρόλο που δεν ήταν ένα λαμπρό σύστημα τότε, υπήρχε κάποιο είδος ποιοτικού ελέγχου. Γενικά, οι μπάντες που υπέγραψαν (κάποιο συμβόλαιο), σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, ήταν γενικά καλές μπάντες. Ξέρω ότι υπήρχαν και άλλα συγκροτήματα που δεν τα κατάφεραν ποτέ και ήταν αληθινή κακή τύχη. Η μουσική είναι πάντα να είσαι τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος, με το σωστό τραγούδι και τη σωστή εικόνα. Είναι δύσκολο να ξέρω ποιο θα προτιμούσα. Υποθέτω ότι το σπουδαίο πράγμα σήμερα είναι απλώς ότι η μουσική είναι τόσο προσιτή, αλλά επίσης αν είσαι νέος καλλιτέχνης και έχεις τη χαρά να ακουστείς, είναι πολύ πιο εύκολο να το κάνεις. Στη συνέχεια, αν είσαι αρκετά καλός, μπορείς να ανέβεις. Είναι ένας πολύ, πολύ διαφορετικός κόσμος σήμερα. Αυτό που έκανε το Διαδίκτυο είναι απλώς να αλλάξει τα πάντα. Θεωρώ τον εαυτό μου έναν αναλογικό άνθρωπο, έναν άνθρωπο της φύσης. Αν βρίσκομαι σε μια εκδήλωση, δεν την παρακολουθώ μέσω μιας οθόνης iPhone, παρακολουθώ την εκδήλωση. Μπορεί να τραβήξω μια φωτογραφία ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν την παρακολουθώ από την οθόνη όπως κάνουν κάποιοι. Αλλά ακόμα και πάλι, πρέπει να παραδεχτώ ότι το τηλέφωνο είναι η προέκτασή μου σε αυτό το στάδιο. Είναι σαν ένα άλλο μέρος του εαυτού μου, όπως ένα γόνατο ή ένας αγκώνας. Μάλλον όχι εξίσου σημαντικό, αλλά παραμένει ένα κομμάτι του εαυτού μου.
Άρα οποιοσδήποτε μπορεί να τα καταφέρει τώρα στη μουσική βιομηχανία;
Paul: Όπως το βλέπω εγώ, είναι πιο εύκολο να τα καταφέρει κανείς στη μουσική βιομηχανία αλλά σε ένα είδος περιφερειακού επιπέδου. Είναι ακόμα δύσκολο να μπεις στον ενδότερο κύκλο όπου μπορείς να έχεις μανατζάρισμα, δισκογραφικά συμβόλαια και εκπροσώπηση, αλλά το σπουδαίο είναι ότι έχεις πλατφόρμες που κανείς δεν είχε ποτέ πριν εμφανιστεί το Διαδίκτυο. Μπορείς να διαφημιστείς, κάτι που δεν κοστίζει τόσο πολύ για να διαφημιστείς στο Facebook και στο Instagram και μπορείς να κάνεις το όνομά σου γνωστό εκεί έξω. Μπορείς να δημιουργήσεις ακόλουθους που είναι φανταστικό. Δυστυχώς, η μουσική τώρα δεν είναι μόνο η επιτυχία της μουσικής στη μουσική βιομηχανία. Έχει να κάνει επίσης με την προσωπικότητα και με την ψυχαγωγία, έτσι πολλά συγκροτήματα, μπορεί να μην χρειάζεται να είναι καλά στη μουσική, αν έχουν καλή προσωπικότητα.
Πώς αναπολείτε αυτά τα 30 χρόνια ως συγκρότημα;
Paul: Για να το συνοψίσω, αυτό που συνέβη μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια είναι ότι ήταν μια εκπληκτική περιπέτεια. Αυτό είναι ένα πράγμα που πρέπει να αναφέρω. Έχουμε ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, έχουμε γνωρίσει τόσους πολλούς λαμπρούς ανθρώπους και έχουμε βγάλει τα προς το ζην από τη μουσική όλα αυτά τα 30 χρόνια, ενώ χωρίς τη μουσική, πιθανότατα θα ήμασταν απλά στην Ιρλανδία. Μου αρέσει να ταξιδεύω και μου αρέσει η περιπέτεια και νομίζω ότι αυτό είναι ένα πράγμα για το οποίο είμαι ευγνώμων. Το πιο σημαντικό πράγμα όμως, είναι ότι είχαμε την ευκαιρία να εκφραστούμε επίσης, γιατί προφανώς είχαμε και έχουμε την επιθυμία να συνεχίσουμε να εκφράζουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Η μουσική είναι μια ευλογία μέσα από την οποία μπορούμε να εκφράσουμε.
Νιώθετε ότι τα μηνύματα των τραγουδιών σας από το “Trains, Boats and Planes” είναι διαχρονικά και έχουν ακόμα κάτι να μεταδώσουν στο νεότερο κοινό σας;
Paul: Υποθέτω ότι μερικά από τα τραγούδια είναι αρκετά καθολικά όπως το “After All” και το “Daisy Chain”. Πολλά από τα τραγούδια μιλούν κυρίως για αγάπη, σεβασμό και ελπίδα. Για παράδειγμα, το “John and Sue” ή το “This Is Not a Song”, είναι τραγούδια για την αγάπη και την ελπίδα. Το “Daisy Chain” και το “Trainspotters” είναι τραγούδια για το σεβασμό επίσης, μέσα από τα οποία προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί οι άνθρωποι κάνουν αυτό που κάνουν.
Ash: Στην πραγματικότητα, στα περισσότερα από τα τραγούδια μας από κάθε δίσκο, υπάρχουν αληθινοί άνθρωποι, αληθινά γεγονότα, αληθινά συναισθήματα, καθώς και πραγματικές ελπίδες και φόβοι. Κατά μία έννοια όλα αυτά βρίσκονται κάπου πίσω από τα τραγούδια μας. Η πλειοψηφία των τραγουδιών μας βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, ακόμα κι αν τα ονόματα και τα μέρη έχουν αλλάξει τόσο πολύ. Έτσι, το ανθρώπινο συναίσθημα είναι το ίδιο τώρα όπως ήταν πριν από 30 ή 60 χρόνια. Νομίζω ότι ήταν τύχη που γράψαμε για αληθινούς ανθρώπους και αληθινά πράγματα γιατί δεν φεύγουν ποτέ από τη μόδα. Δεν αλλάζουν ποτέ. Εννοώ ότι μπορείς να πάρεις ένα βιβλίο γραμμένο πριν από εκατοντάδες χρόνια και μπορείς να βρεις νόημα σε αυτό σήμερα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα τραγούδια και νομίζω ότι τα τραγούδια μας έχουν παλιώσει καλά γιατί όλα βασίζονται σε ανθρώπους και ανθρώπινα συναισθήματα.
Στις 11 Μαρτίου θα σας δούμε ζωντανά στο Death Disco στην Αθήνα. Τι να περιμένουμε από αυτή την εμφάνιση;
Paul: Θα παίξουμε το “Trains, Boats and Planes” στο σύνολό του, αλλά θα παίξουμε και μερικά άλλα τραγούδια επειδή το album διαρκεί μόνο 40 λεπτά, οπότε θα είχαμε ένα κάπως μικρό σετ αν παίζουμε μόνο αυτό.
Ash: Στην πραγματικότητα θα συναντηθούμε αύριο για να κάνουμε πρόβα γιατί δεν έχουμε κάνει εδώ και καιρό, αλλά υποθέτω ότι θα κάνουμε πράγματα και από την υπόλοιπη καριέρα μας, όπως τμήματα και κομμάτια από άλλους δίσκους μας. Είναι πάντα ωραίο να παίζεις μια ωραία μίξη. Πραγματικά ανυπομονούμε γιατί δεν έχουμε παίξει από τον Δεκέμβριο, οπότε θα είναι καλό να επιστρέψουμε στη σκηνή και να τη “σκίσουμε” λίγο.
Επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα, ποια είναι η σχέση σας με το ελληνικό κοινό;
Paul: Έχουμε έρθει δύο φορές στην Αθήνα και γνωρίσαμε πολλούς Έλληνες εκεί, με τους οποίους τα πήγαμε πολύ καλά. Νομίζω ότι μοιραζόμαστε κάτι… Δεν ξέρω τι είναι! Είναι ένα περίεργο πράγμα! Αισθάνομαι συγγένεια με Έλληνες γιατί με κάποιους από τότε έχουμε μείνει φίλοι. Κρατάμε επαφή.
Ash: Αυτό έγινε πριν από περίπου 13-14 χρόνια, έτσι δεν είναι;
Paul: Δεκατρία ναι, και πριν από αυτό έχουν περάσει πιθανώς 19 χρόνια όταν παίξαμε με τον Andy Diagram, τον τρομπετίστα των James.
Έχετε κανονίσει διακοπές στην Ελλάδα μέχρι την επόμενη στάση σας στο Παρίσι;
Paul: Θα θέλαμε, αλλά ερχόμαστε την Παρασκευή και φεύγουμε τη Δευτέρα.
Ash: Μερικές μέρες, δεν είναι κι άσχημα! Θα θέλαμε να μείνουμε ειδικά εφόσον έχετε πολύ καλύτερο καιρό.
Το 2016 κυκλοφορήσατε το single σας “Goddess of Athena”, το οποίο είναι εμπνευσμένο από την Ελλάδα. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό το τραγούδι;
Paul: Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα το 2010, την τελευταία φορά, ήταν περίπου την εποχή που η Ελλάδα περνούσε πολλά προβλήματα με τις τράπεζες και η οικονομία είχε γονατίσει. Όταν έγραφα το τραγούδι, είχα μια ιδέα… να το κάνω παράλληλα ένα τραγούδι αγάπης. Είναι σαν να συγκρίνεις την πτώση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας με την πτώση του έρωτα και τη θλίψη που ακολουθεί. Είναι σαν να χρησιμοποιείς την ελληνική κατάσταση ως μεταφορά για έναν έρωτα που πεθαίνει, ή μια αγάπη που δεν μπορούσε να υπάρξει λόγω της περίστασης. Είναι σαν «Ο Θεός ξέρει ότι σε πλήγωσα, αλλά ξέρει ότι και εγώ με πλήγωσα», αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να σε πληγώσω αλλά δεν το ήθελα.
Δυστυχώς, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει τόσο πολύ τώρα που επιστρέφετε. Δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση.
Paul: Τότε υποθέτω ότι θα πρέπει να γράψουμε ένα άλλο τραγούδι που θα αναφέρεται σε μια ελληνική τραγωδία, χαχα
Το εκπληκτικό μουσικό v;ideo του ίδιου τραγουδιού γυρίστηκε εδώ στην Αθήνα. Πώς έγινε αυτό το video;
Paul: Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του video το έκανε ένας Έλληνας που ζει στην Κρήτη, ο Γιώργος Ε. Αγιαννιωτάκης. Ήταν ένας θαυμαστής μας, που άκουσε το τραγούδι και του άρεσε τόσο πολύ που ήθελε να κάνει ένα video με αυτό και απλά το ανέβασε (στο διαδίκτυο) στην πραγματικότητα. Τον γνώρισα το 2010 και στέλναμε email ο ένας στον άλλο όλα αυτά τα χρόνια. Μετά μου έστειλε αυτό το video που έκανε για το “Goddess of Athena”, γιατί τον άγγιξε. Νομίζω ότι ήταν τόσο όμορφο και δεν έκανα καμία ερώτηση σχετικά με αυτό. Δεν ήταν δική μου ιδέα, αλλά για μένα, αποτυπώνει το μήνυμα του τραγουδιού και ήμουν ευτυχής να συμφωνήσω με αυτό. Απλώς κάναμε λίγο μοντάζ σε αυτό, για να το κάνουμε λίγο πιο ευκρινές γιατί ο Γιώργος δεν είναι ένας απόλυτα επαγγελματίας σκηνοθέτης. Είναι προφανώς πολύ καλός και το 95% του video έγινε από αυτόν. Το κατάλαβε και μου άρεσε αυτό που σκέφτηκε. Έμεινα έκπληκτος.
Πολλοί καλλιτέχνες επιθυμούν βραβεία και υψηλές κατατάξεις στα charts και άλλοι να έχουν sold-out χώρους όταν παίζουν. Τι σημαίνει επιτυχία για εσάς;
Ash: Καθώς προχωράς στην καριέρα σου και μεγαλώνεις, η επιτυχία σημαίνει διαφορετικά πράγματα. Νομίζω ότι όταν είσαι νέος και ευεπηρέαστος, επιτυχία σημαίνει αθλητικές φροντίδες και συγκυριαρχίες, ιδιωτικά τζετ, κανένα από τα οποία παρεμπιπτόντως δεν είχαμε εμείς. Από την άλλη, πιστεύω ότι όσο μεγαλώνεις, επιτυχία είναι να μπορείς να συνεχίσεις για άλλους τρεις ή τέσσερις μήνες ή ακόμα και ένα χρόνο. Όπως ανέφερα νωρίτερα, αυτή είναι η πρώτη μας εμφάνιση για φέτος και έχουμε περάσει από πολλές αλλαγές, υπήρχαν προβλήματα εδώ κι εκεί, αλλά συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε στη σκηνή, να παίζουμε στο κοινό, να εκφραζόμαστε και να απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε. Θέλω να πω, αυτή τη στιγμή, επιτυχία για μένα θα είναι να κάνω αυτή τη συναυλία και να ολοκληρώσω τη συναυλία στο Παρίσι και ούτω καθεξής, να προχωρήσω ως το 2024. Είναι σχεδόν τόσο απλό. Ποτέ δεν ήμασταν μια μπάντα που είχε ένα σχέδιο ή έναν ρόλο επιτυχίας ή στόχους που έπρεπε να επιτύχει οπουδήποτε. Στο τέλος, κάθε χρόνο νιώθεις καλά και νιώθεις ότι είναι πολύ καλό για να συνεχίσεις.
Paul: Για μένα, είναι να έχω τη μουσική ως μέσο έκφρασης και μετά το να παίζω σε μια συναυλία, είναι σαν το κερασάκι στην τούρτα. Πολλοί άνθρωποι στον κόσμο απλά δεν έχουν διέξοδο να εκφραστούν, είτε πρόκειται για αληθινή τέχνη, ποίηση ή μουσική. Για μένα, προσωπικά, είναι πολύ σημαντικό να εκφράζομαι μέσω της μουσικής γιατί δεν νομίζω ότι μπορώ να εκφραστώ με τον ίδιο τρόπο στην κανονική ζωή. Αυτό για μένα είναι επιτυχία… το να μπορώ να το κάνω μετά τα 30 που κάνω μουσική. Εξακολουθώ να γράφω τραγούδια σχεδόν κάθε μέρα για να εκφραστώ. Εξάλλου, η χαρά του να δημιουργείς κάτι είναι σαν να έχεις ένα άλλο παιδί.
Κυκλοφορήσατε τον τελευταίο σας δίσκο, το “Songs for the Walking Wounded” το 2016. Να περιμένουμε κάποια νέα δισκογραφική δουλειά σύντομα;
Paul: Θα μπορούσε να γίνει πολύ σύντομα. Είναι απλώς θέμα ηχογράφησης και ολοκλήρωσης των τραγουδιών. Έχω τόσα πολλά από αυτά. Κατά τη διάρκεια του lockdown έγραψα πολλά τραγούδια. Ήταν μια πολύ εμπνευστική στιγμή για μένα γιατί η πλάτη μου ήταν στον τοίχο και όταν η πλάτη σου ακουμπάει στον τοίχο, νιώθεις ότι έχεις κάτι παραπάνω να πεις σε εκείνο το σημείο. Είναι σαν να σε πιέζουν να πεις κάτι που είναι φυσικό και αληθινό.
Ποιο είναι το μότο σας στη ζωή;
Συνέντευξη: Θοδωρής Κολλιόπουλος
