Ο ανερχόμενος Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός παραγωγός, Joey Ariemma –γνωστός ως Joey A- μοιράστηκε μαζί μας το ξεκίνημά του στην βιομηχανία της pop μουσικής, τις ιδέες του, αλλά και τα μελλοντικά του επαγγελματικά σχέδια. Τι σημαίνει το “Paris” για τον ίδιο, αλλά και ποιες είναι οι βαθιές του φιλοδοξίες μπορείς να μάθεις μέσα από την συνέντευξή που έδωσε στο SounDarts.gr…

Ήθελα να σε ρωτήσω αν το “Joey A” ήταν πάντα το παρατσούκλι σου;

Όχι ακριβώς. Στην πραγματικότητα έχω ιταλικό επίθετο. Το όνομά μου είναι Joey Ariemma. H οικογένεια μου μεγάλωσε στο Campobasso της Ιταλίας αλλά δεν έχω πάει ποτέ εκεί και θα ήθελα πολύ!

Μιας και αναφέρθηκες στην Ιταλία, γνώριζες πως το ψευδώνυμο “Joey A” το χρησιμοποιούσε επίσης ο Joe Adonis, ο οποίος ήταν σημαντικό μέλος στη δημιουργία των σύγχρονων οικογενειών εγκλήματος της Cosa Nostra;

Είναι αστείο που το αναφέρεις. Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που το έπιασε αυτό. Όμως όλοι πάντα συνήθιζαν να με αποκαλούν “Joey A” όταν ήμουν παιδί. Ο διευθυντής στο σχολείο, κάθε φορά που με έβγαζαν έξω από την τάξη έλεγε «Joey A έλα κάτω στο γραφείο» και με κάποιον τρόπο αυτό «κόλλησε». Νομίζω όμως πως είναι ένα καλό «δέσιμο» που συμβαίνει να είναι και το ψευδώνυμο του Joey Adonis.

Πες μας κάτι παραπάνω για εσένα. Ποια είναι η ιστορία σου;

Μεγάλωσα στο Cleveland του Ohio. Έχω έναν αδερφό που είναι τρεισήμισι χρόνια νεότερος από εμένα και είναι ο καλύτερος μου φίλος σε όλον τον κόσμο. Εδώ στην Αμερική, έχω παίξει μουσική με πολλά συγκροτήματα και έχω περιοδεύσει ως βασικός κιθαρίστας. Ξεκίνησα να το κάνω αυτό από τότε που ήμουν 20 χρονών, έμαθα με τον δύσκολο τρόπο. Μεγάλωσα σε rock συγκροτήματα αλλά αργότερα εισερχόμενος σε αυτό το νέο ήχο μου πήρε δύο με τρία χρόνια να αναπτύξω τι πραγματικά είναι ο ήχος αυτός. Τον αποκαλώ “Lovevibe”, ως μια λέξη καθώς βασίζεται στην θετικότητα, την αγάπη και την ενέργεια τους. Πιστεύω πως είναι κάτι νέο γιατί στην pop μουσική δεν δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο παίξιμο, ωστόσο τα lives της μπάντας μας θα είναι περίπου ένα υβρίδιο της sexy, χαρούμενης pop μουσικής που «συναντά» τα Lives των Muse, δηλαδή κάτι πραγματικά ελκυστικό και σπλαχνικό επάνω στη σκηνή.

Είσαι πολύ ενεργητικός! Πως λειτουργεί αυτό για εσένα σαν καλλιτέχνη;

Πρέπει να το «έχεις»! Το ωραίο με αυτό το project είναι πως έχει δημιουργηθεί έχοντας κατά νου την εμπειρία της ζωντανής εμφάνισης, αλλά επίσης πρόκειται να δουλέψει για DJ-remixes και άλλα τέτοια!

Αυτό είναι ευχάριστο, αλλά προσωπικά μου έλειπαν οι ήχοι της κιθάρας σου στο πρώτο σου single με τίτλο “Paris”!

Αυτό θα το ακούσεις στα επερχόμενα τραγούδια μου. Θέλαμε να διατηρήσουμε το “Paris” πολύ χαρούμενο και χορευτικό, γιατί ο “Joey A” είναι ένα νέο project, και γι’ αυτό θέλαμε να ξεκινήσουμε με κάτι θετικό για το καλοκαίρι. Πρόκειται να είναι βαθύτερο και πιο κιθαριστικό όσο προχωράμε παρακάτω, αλλά ζωντανά θα παίξω αρκετή κιθάρα.

Ποιος είναι ο ιδιαίτερος σκοπός σου στην μουσική βιομηχανία; Τι καινούριο έχεις να προσφέρεις;

Είμαι παραγωγός, συγγραφέας, παίζω πολλά όργανα και τραγουδιστής, αλλά πιστεύω ότι μπορώ να προσφέρω πολλά όσον αφορά την παραγωγή και τη σύνθεση τραγουδιών. Η μελωδία είναι το δυνατό μου σημείο γιατί άλλοτε κάνω και την παραγωγή και συνθέτω όλη τη μουσική μόνος μου και άλλοτε κάνω τη σύνθεση και την παραγωγή μαζί με μερικούς καλούς μου φίλους στο Λος Άντζελες. Όσον αφορά την προσφορά του “Joey A” στην μουσική βιομηχανία, θα έλεγα πως προσφέρω “μια ανάσα καθαρού αέρα” το οποίο σε ένα κίνημα που βασίζεται στη θετικότητα και στο να φέρνει κοντά τους ανθρώπους, έχτισε μια νέα κοινότητα γύρω από τη μουσική. Χρειάζεται κάθε έναν από εμάς για να ανυψώσει αυτό στον κόσμο και το κάνουμε εδώ, το κάνουμε ένας προς έναν. Αντιμετωπίζουμε τους πάντες σαν να αξίζουν, επειδή όντως αξίζουν.

Υπήρξαν παράξενες αντιδράσεις από τον κόσμο, μετά την κυκλοφορία του “Paris” που σε έκαναν να αισθανθείς αμήχανα;

Επειδή μεγάλωσα μέσα στη rock, κάποιοι συγκρατήθηκαν επειδή δεν περιέχει δυνατές κιθάρες, όμως η συνολικά ανταπόκριση ήταν τόσο όμορφη και το “Paris” κυκλοφόρησε μόλις στις 7 Απριλίου. Ένα βάρος έφυγε από πάνω μου, γιατί συζητώ σχετικά με την κυκλοφορία νέας μουσικής εδώ και τρία χρόνια και όταν το έκανα αυτό, ο κόσμος έλεγε «μου αρέσει», αλλά αυτό που είναι πραγματικά τέλειο είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που με βρίσκουν από όλο τον κόσμο, όπως εσύ. Είμαστε εδώ μόνο για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου στο σχέδιο των πραγμάτων, και αυτό είναι σημαντικό, το να φέρνεις τους ανθρώπους κοντά.

Ποιος σου μετέδωσε τον ιό της μουσικής; Οι γονείς σου, σε ενθάρρυναν να ασχοληθείς με αυτή;

Όταν η μαμά μου ήταν έγκυος σε εμένα, ο μπαμπάς μου κρατούσε σπασμένα ακουστικά σ το στομάχι της και έπαιζε δίσκους των Rush, των Yes και των Van Halen. Ενδιαφέρθηκα για την μουσική για πρώτη φορά γύρω στα έξι-επτά μου χρόνια και στη συνέχεια ο πατέρας μου αγόρασε για εμένα και τον αδερφό μου, κιθάρες για τα Χριστούγεννα όταν ήμουν οκτώ και αποφάσισα ότι ήθελα να το κάνω επαγγελματικά στα δώδεκα. Έκανα εξάσκηση για περίπου οκτώ ώρες την ημέρα και μερικές φορές με δεμένα μάτια. Ο μπαμπάς μου συνήθιζε να με διδάσκει εκείνους τους δίσκους και έπειτα μου έφερε κάποιους πραγματικά σπουδαίους δασκάλους. Έτσι οι γονείς μου ήταν πραγματικά υποστηρικτικοί.
Μεγάλωσα με τον John Petrucci, τους Dream Theatre, τον Steve Vai και όλους αυτούς τους τρελούς κιθαρίστες. Καθώς μεγάλωνα συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει και η pop μουσική την οποία δεν φοβάμαι πια.

Μπορείς να μου δώσεις ένα παράδειγμα των pop ακουσμάτων σου;

Πηγαίνει οπουδήποτε, από τους δίσκους του Michael Jackson, “Off the wall” και “Thriller” ως το “20/20 experience” του Justin Timberlake αλλά ιδιαίτερα για τον ήχο αυτό, μεγάλη επιρροή ήταν το “Purple Rain” του Prince.

Ο τίτλος του single σου είναι “Paris”! Γιατί επέλεξες αυτή την πόλη;

Ο φίλος μου o Steve και εγώ, γράψαμε ένα τραγούδι του οποίου τον τίτλο δεν μπορώ να αποκαλύψω ακόμα και άλλαξε όλα όσα κάναμε μέχρι τώρα. Ξεκινήσαμε να αναπτύσσουμε ένα νέο ήχο και αρχικά πρότεινε το Παρίσι. Όταν άκουσα «Παρίσι» σκέφτηκα αμέσως τη μόδα, τις όμορφες γυναίκες, τον πολιτισμό και την ομορφιά της Ευρώπης και στη συνέχεια για να το καταστήσω αυθεντικότερο και πιο οικουμενικό είπα ότι «το Παρίσι είναι μια ιδέα». Ο καθένας θα μπορούσε να βυθιστεί στο χρυσό, αλλά ο καθένας ξεχωριστά «σχεδιάζει» τον εαυτό του, εσύ είσαι η «μόδα» αν αυτό βγάζει κάποιο νόημα.

Πόσο εύκολο είναι για έναν νέο καλλιτέχνη να εισχωρήσει στη μουσική βιομηχανία;

Όταν ήμουν νεότερος, ήταν τρομαχτικό αλλά τώρα που έχω λίγη περισσότερη εμπειρία, θα έλεγα πως «πρέπει να περάσεις για να το φτάσεις».

Πιστεύεις ότι η κοινωνική και πολιτική κατάσταση έχει αρνητική επίδραση στις μελλοντικές δημιουργίες ή είναι ένα επιπλέον κίνητρο;

Νομίζω ότι είναι πώς ερμηνεύεις τα πράγματα και πώς τα χρησιμοποιείς. Μπορείς να κάνεις κάτι θετικό και να το χρησιμοποιείς ως έμπνευση για να αγγίξεις τις καρδιές των ανθρώπων.

Πότε θα κυκλοφορήσει το ντεμπούτο σου album; Τι ιδιαίτερο θα έχει;

Όταν ξεκινήσουμε να κυκλοφορούμε νέα μουσική, το πιθανότερο είναι να κυκλοφορούμε ένα τραγούδι ανά μήνα. Πρόκειται να είναι λίγο πιο βαρύ και σκοτεινό.

Συνέντευξη/Απομαγνητοφώνηση/Μετάφραση : Θοδωρής Κολλιόπουλος

Ερωτήσεις: Ηλέκτρα Λήμνιου