skip to Main Content

O Αδάμ Τσαρούχης σίγουρα δεν είναι αυτό που λέμε “ο τυπικός Έλληνας τραγουδιστής”. Τα τραγούδια του, τα αγαπά κανείς για την vintage διάθεση του που διοχετεύει με τόση δεξιοτεχνία στη μουσική του, για το ρομαντισμό αλλά πάνω απ’ όλα για τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια που εκπέμπει ο ίδιος έχοντας καταφέρει να γίνει αγαπητός στο ελληνικό κοινό και όχι μόνο! Η πρόσφατη επιτυχία που γνώρισε με τη διασκευή του στο κλασσικό τραγούδι της Celine Dion, “Just Walk Away”, του πρόσφερε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία και εκτός ελληνικών συνόρων αλλά πρωτίστως έγινε η αφορμή για μια ολοκαίνουρια δισκογραφική δουλειά που για πρώτη φορά είναι ηχογραφημένη εξολοκλήρου στα Αγγλικά! 

Το “Stay With You” είναι το E.P. με το οποίο ο Αδάμ Τσαρούχης συστήνεται σε ένα ευρύτερο κοινό. Με έντονα συναισθήματα καταπραϋντικής εξοικείωσης και νοσταλγίας, αναφερόμαστε σε μια δουλειά που αναμφισβήτητα μπορεί να γοητεύσει κάθε ακροατή! Ωστόσο πως έφτασε ως εδώ; Πως πήρε την απόφαση να κυκλοφορήσει μια δισκογραφική δουλειά στα αγγλικά και πως αισθάνεται για την επιτυχία που γνωρίζουν τα νέα του τραγούδια; 

Ο Αδάμ Τσαρούχης,  με αφοπλιστική ειλικρίνεια κι ένα πελώριο χαμόγελο, απάντησε σε αυτά κι άλλα πολλά, σε μια συνέντευξη που παραχώρησε αποκλειστικά στο SounDarts.gr!  

Πρόσφατα σε απολαύσαμε στην ταράτσα του Gazarte παρέα με τους μουσικούς σου. Τί έχεις να μας πεις για αυτή τη βραδιά;

Σ’ ευχαριστώ που ξεκινάς με αυτή την ερώτηση γιατί έχω ακόμα την ενέργεια και όλο αυτό που έζησα στην παρουσίαση του δίσκου μου στην ταράτσα του Gazarte. Για εμένα ήταν ίσως το καλύτερο live της ζωής μου γιατί αποφάσισα να παρουσιάσω τα καινούρια μου τραγούδια αλλά και να παίξω αποκλειστικά πράγματα που μου αρέσουν κι αγαπώ, χωρίς να κάνω εκπτώσεις στα θέλω μου.

Η ομάδα σου, οι μουσικοί σου ήταν όλοι πολύ ξεχωριστοί. Πώς καταλήξατε μαζί;

Με τους συγκεκριμένους μουσικούς παίζω πάρα πολλά χρόνια, οπότε για εμένα είναι πολύ σημαντικό! Παίζουμε μαζί μια εφταετία με τους περισσότερους. Για εμένα είναι πολύ σημαντικό να έχεις μια ομάδα γιατί έτσι μπορείς να δημιουργήσεις ήχο. Γενικά εγώ σαν άνθρωπος λειτουργώ καλύτερα όταν νιώθω ασφάλεια και σιγουριά με ανθρώπους. Έτσι μπορώ να ξεδιπλωθώ περισσότερο. Είναι φίλοι μου πια δεν είναι απλά συνεργάτες.

Για τις μουσικές επιλογές αναφέρεται πως πρόκειται για το “προσωπικό σου Jukebox”. Τί είναι αυτό που μπορεί να “ενώνει” τον George Michael με τον Δάκη και τον Michael Bublé για εσένα;

Όπως σου είπα και στην πρώτη ερώτηση χρησιμοποίησα αποκλειστικά μουσικές και τραγούδια που αγαπώ. Διάλεξα από τα διάφορα είδη που ακούω –επειδή δεν ακούω μόνο ένα είδος, υπάρχουν πολλά αγαπημένα μου είδη- και μετά διάλεξα αγαπημένους καλλιτέχνες. Ο George Michael είναι ένας άνθρωπος που έχει στιγματίσει την παιδική μου ηλικία, γιατί ξεκίνησα ως fan των Wham! και μετά της solo του καριέρας. Ο Bublé είναι από τους καλλιτέχνες που θαυμάζω και τον έχω δει ζωντανά στο Λονδίνο. Μου αρέσει πάρα πολύ η ενέργειά του. Είναι και pop και jazz, έχει κάτι που είναι στη μέση και το οποίο μου αρέσει πολύ. Θεωρώ πως είναι κάτι κοινό που έχουμε σε αυτό το κομμάτι. Ο Δάκης είναι από τους Έλληνες καλλιτέχνες που εμένα μου αρέσει πάρα πολύ όπως κι ο Βογιατζής –δεν είπα Βογιατζή όμως-. Οι επιλογές έγιναν από καλλιτέχνες που αγαπώ πάρα πολύ και τραγούδια που με έχουν στιγματίσει.

Από πότε μπήκε η μουσική στη ζωή σου και τι ανάγκη ήταν αυτή που σε έκανε να δημιουργείς τη δική σου πλέον μουσική;

Ο μπαμπάς μου είναι τραγουδιστής, οπότε από πολύ μικρή ηλικία, τα ερεθίσματα μέσα στο σπίτι ήταν πολλά! Άκουγα μουσικές, παρακολουθούσα πρόβες, αλλά ανήκει σε ένα τελείως διαφορετικό ρεπερτόριο. Ωστόσο καθόμασταν μαζί κι εκείνος έπαιρνε την κιθάρα του, μιλούσαμε. Γύρω στα 12 του εξέφρασα την επιθυμία ότι θέλω να ασχοληθώ με το τραγούδι. Στην αρχή έπαθε σοκ γιατί εγώ δεν τραγουδούσα ποτέ στο σπίτι φανερά μπροστά του γιατί ντρεπόμουν. Τραγουδούσα όταν έφευγαν όλοι και έκανα ολόκληρες συναυλίες. Έλεγα ας πούμε το “Don’t Let The Sun Go Down on Me”, γι’ αυτό και συγκινήθηκα στη συναυλία γιατί ήταν το κομμάτι με το οποίο εγώ «έδινα συναυλίες» μέσα στην κουζίνα. Οπότε ξεκίνησα στα 12 και με την παρότρυνσή του. Μου είπε «εντάξει να το κάνεις αν θέλεις. Είναι δύσκολα αλλά θα πας στο ωδείο”. Κάπως έτσι ξεκίνησα σιγά-σιγά να ασχολούμαι με τη μουσική, να κάνω τραγούδι. Μετά πήρα μια υποτροφία, πήγα στην Αμερική κι έκανα μιούζικαλ. Γυρνώντας έκανα συνεργασίες με κάποιους ανθρώπους σε κάποια μιούζικαλ όμως μου γεννήθηκε η ανάγκη να εκφραστώ μέσω της δικής μου πλέον μουσικής γιατί το κομμάτι του μιούζικαλ παρόλο που μου άρεσε και το έκανα, -πήρα πολλές γνώσεις και εμπειρίες, έκανα γνωριμίες και εξελίχτηκα κι εγώ σκηνικά και σαν καλλιτέχνης- αλλά δεν είμαι ηθοποιός, δεν με ενδιαφέρει το να είμαι σε μια παράσταση και να παίζω κάτι πολύ συγκεκριμένο ή να τραγουδάω κάτι πολύ συγκεκριμένο. Η πρώτη φορά που τραγούδησα live ήταν σε ένα μπαράκι στο Παγκράτι, έπαιξα μια δική μου παράσταση και κάνοντας αυτό συνειδητοποίησα πως ήθελα να κάνω και δικά μου κομμάτια. Έτσι αποφάσισα να κάνω τη δική μου μουσική. Δεν γράφω δυστυχώς αλλά ήθελα να βρω ανθρώπους να γράψουμε αυτό που εγώ είχα σαν όραμα.

Πρόσφατα κυκλοφόρησες το single “Stay With You” που έγραψε ο Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος. Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από αυτό; Ποιο ήταν το δικό σου όραμα; 

Δεν ξέρω ο Παναγιώτης τι σκέφτηκε αλλά θα σου πω εγώ τι του ζήτησα. Έχουμε συνεργαστεί και σε άλλα κομμάτια μαζί και του είπα ότι μου λείπει μια μπαλάντα. Του εξήγησα πως ήθελα να είναι τύπου George Michael, λίγο πιο κοντά στο στυλ του “Kissing a Fool” ή του “Different Corner”, να είναι ερωτικό, να είναι σε αυτό το στυλ. Το τι εμπνεύστηκε αυτός δεν ξέρω αλλά το reference ήταν ο George Michael σίγουρα.

Πως αισθάνθηκες όταν το ερμήνευσες στο studio;

Πολύ ερωτευμένος, οπότε αυτό με βοήθησε πάρα πολύ να κάνω εικόνες, πράγματα τα οποία έζησα και να τα μεταφέρω στο κομμάτι.

Απόψε κυκλοφορεί και το πρώτο σου αγγλόφωνο album που έχει επίσης τον τίτλο “Stay With You”. Πως αποφάσισες να κάνεις μια ηχογράφηση στα αγγλικά;

Αυτό το album για εμένα είναι ένα προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μου γιατί, όπως σου είπα και προηγουμένως, είχα το φόβο να κάνω αυτό που πραγματικά ήθελα. Έχοντας κυκλοφορήσει ήδη ένα ελληνόφωνο album το 2015 και κάποια singles, δεν ήθελα ξαφνικά να κυκλοφορήσω κάτι στα αγγλικά. Απλά όλοι το περίμεναν αυτό από εμένα.

Γεγονός! Κι εγώ το περίμενα για ποιο λόγο πιστεύεις ότι είχε γεννηθεί αυτή η προσδοκία από το κοινό σου;

Θα σου πω για ποιο λόγο επειδή δεν με λες και τον πιο «τυπικό» Έλληνα τραγουδιστή, καθώς από αυτά που παίζω, αν βγάλεις το στίχο, είναι πιο κοντά σε ξένες παραγωγές, το instrumental και ο τρόπος που παρουσιάζονται. Οπότε νομίζω ότι πήρα τη δύναμη και το έκανα. Σε αυτό το album εγώ νιώθω πολύ πιο ώριμος και πιο σίγουρος ερμηνευτικά, κάνοντας αυτό που θέλω!

Ποια όμως ήταν η αφορμή που σε έκανε να επιλέξεις τον αγγλόφωνο στίχο;

Υπήρχε αυτός ο φόβος που σου είπα αρχικά. Η αφορμή ήταν η διασκευή του “Just Walk Away”, αυτό που μου έδωσε θάρρος για να το κάνω! Ξαφνικά αποφάσισα την περίοδο της καραντίνας να κάνω το κέφι μου και είδα πως αυτό που κάνω εγώ κέφι γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Αρχικά πήγε Νο.1 στα itunes της Σουηδίας, στην Αυστρία, No.26 στην Ισπανία και στη Ρωσία, το πήρε το Zucca radiο και έκανε δύο πολύ ωραία remix.

Γιατί όμως σου είχε δημιουργηθεί αυτός ο φόβος;

Ξέρεις κάτι; Πολλές φορές όταν κάτι εμείς το αγαπάμε πάρα πολύ, το τοποθετούμε πάρα πολύ ψηλά και λες «μπορώ τώρα εγώ αυτό να το κάνω;». Γι’ αυτό είχα φόβο αρχικά. Θα σου μιλήσω πάρα πολύ ειλικρινά έβλεπα καλλιτέχνες όπως ο George Michael, η Celine Dion, η Whitney Houston, o Stevie Wonder και σκεφτόμουν «αυτοί ρε παιδί μου για εμένα είναι θεοί». Όμως βρήκα το θάρρος να κάνω αυτό που μου αρέσει αλλά αυτό που μου έδωσε δύναμη να το κάνω ήταν η διασκευή γιατί ξαφνικά άρχισε να παίζεται παντού, σε clubs, σε καφέ, σε ραδιόφωνα, το στήριξε πολύ και το Zucca radio που ευχαριστώ πολύ τον Γιάννη Μητσοκάπα και την ομάδα του, που το αγκάλισαν και το σύστησαν στο κοινό. Έτσι αυτό το πράγμα άρχισε να εξελίσσεται σιγά-σιγά μέσω των djs. Αυτό μου έδωσε ουσιαστικά τη δυνατότητα να κάνω το αγγλόφωνο album.

Ποιος ήταν ο λόγος που επέλεξες να διασκευάσεις αυτό το τραγούδι της Celine Dion;

Είχα απλά μια ιδέα στην περίοδο της καραντίνας, να κάνω αυτό το τραγούδι λίγο πιο latin, λίγο πιο ατμοσφαιρικό, γιατί είναι μια power-ballad. Σκεφτόμουν λοιπόν πως ήθελα να γίνει λίγο πιο διαφορετικό, γιατί τώρα θα το πει ένας άντρας. Ήθελα να γίνει πιο lounge, πιο ήσυχο και αρχικά δεν έγινε καν με την προϋπόθεση ότι θα κυκλοφορήσει. Το έκανα με σκοπό να το κυκλοφορήσω μέσα από το κανάλι μου, απλά να το ηχογραφήσω. Όταν μου όμως μου έστειλαν την ενορχήστρωση που έκαναν ο Γιώργος Ντινάκος και ο Φοίβος Μποζάς, μου άρεσε και είπα “δεν κάνω κι ένα κλιπάκι;”, και μετά λέω “δεν το κυκλοφορώ κιόλας;” και πήγε κάπως έτσι. Δηλαδή καθόλου δεν πίστευα αυτό που θα ακολουθούσε. Τώρα κυκλοφορεί κι αυτό σε μια παγκόσμια συλλογή με τίτλο “Slow Down with Chillout, Vol. 2 (Hotel Tools & Health)”.

Και για να μιλήσουμε λίγο και για τις πρόσφατες ελληνόφωνες δημιουργίες σου, το τραγούδι σου «Τόσο Πολύ» ακούστηκε στη σειρά «Η Γη της Ελιάς». Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;

To τραγούδι αυτό ακούστηκε σε κάποια επεισόδια της σειράς. Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό το κομμάτι γιατί όταν μου του στείλανε μου θύμιζε λίγο 70’s και ήταν λίγο επηρεασμένο από τον Jack Savoretti, αυτό όλο που είχε βγάλει το τελευταίο του album, το “Europiana” που ήταν λίγο πιο μεσογειακό. Έπειτα έτυχε ο μουσικός επιμελητής της σειράς να το ακούσει γιατί τον γνώριζα (είχε ασχοληθεί κι εκείνος με τη μουσική παλιά και είχαμε κάνει μαζί φωνητικά για την συμμετοχή της Αυστρίας στο EuroVoice που είχε γίνει το 2010). Έτσι του το έστειλα, του ταίριαξε σε κάποιες σκηνές και το έπαιξε 2-3 φορές στη σειρά.

Είσαι vintage και στη ζωή σου πέρα από τις μουσικές σου επιλογές;

Είμαι πάρα πολύ vintage! Είμαι πάρα πολύ ρομαντικός, συναισθηματικός και παραδοσιακός! Γενικά είμαι άνθρωπος πολύ της σχέσης. Είμαι λίγο ρετρό.

Εάν όντως έπρεπε να επιλέξεις μια “χούφτα” από τραγούδια που θα χαρακτήριζαν τη ζωή σου, ποια θα ήταν αυτά και γιατί;

Ένα είναι το “A Song for you” του Donny Hathaway. Τον αγαπώ είναι μια από τις ωραιότερες αντρικές φωνές για μένα, μου αρέσει πάρα πολύ το χρώμα της φωνής του και είναι ένα πάρα πολύ συναισθηματικό κομμάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Επίσης τo “Kissing a Fool” του George Michael, το “Overjoyed” του Stevie Wonder, το “Don’t Let The Sun Go Down On Me” του Elton John…

Είναι γεγονός πως η μουσική βιομηχανία έχει αλλάξει. Το διαδίκτυο και τα social media είναι ένας από τους κυριότερους λόγους. Πώς αντιμετωπίζεις εσύ αυτή την πραγματικότητα; Ποιες είναι για εσένα οι ευκολίες κι οι δυσκολίες του να ανήκεις σε αυτή τη γενιά;

Μου αρέσουν τα social media και ο λόγος που μου αρέσουν είναι γιατί έχεις αυτή την αμεσότητα. Μπορείς να επικοινωνείς με τους ανθρώπους που ακούν τη μουσική σου και να σου πουν τη γνώμη τους, όποια κι αν είναι αυτή, καλή-κακή, να πάρεις δηλαδή άμεσο feedback της δουλειάς σου. Αυτό βοηθά να απαλλαχτείς λίγο από τις δισκογραφικές εταιρείες, να μην τις έχεις τόσο μεγάλη ανάγκη. Από την άλλη, το κακό είναι ότι υπάρχει πάρα πολύ πληροφορία και μπορεί κάποια πράγματα που είναι πολύ όμορφα να χαθούν μέσα σε όλο αυτό. Υπάρχει αυτή η γρηγοράδα, που αυτό ναι μεν είναι ωραίο αλλά η πληροφορία φεύγει πάρα πολύ γρήγορα… Εγώ θυμάμαι στη δική μου γενιά τα videos και τα τραγούδια ήταν γεγονός. Έβγαζε ένα τραγούδι κάποιος καλλιτέχνης και απασχολούσε για πολύ καιρό. Τώρα τα τραγούδια έχουν μικρή διάρκεια και εκεί που βγαίνει, χάνεται.

Μιλώντας για τη νέα γενιά, ποιους καλλιτέχνες ξεχωρίζεις και γιατί;

Από Έλληνες μου αρέσει πάρα πολύ η Κατερίνα Ντούσκα και ο Leon of Athens, κάνουν μαζί πολύ όμορφες δουλειές. Ο Monsieur Minimal, η φίλη μου, η Πένυ Μπαλτατζή, ο Γιώργος Περρής. Από ξένους μου αρέσει πολύ ο Jack Savoretti και o Sam Smith.

Ποια θα ήταν για εσένα μια “ονειρική” συνεργασία;

Με τον Michael Buble χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ποιο είναι το μότο σου στη ζωή;

Συνέντευξη: Θοδωρής Κολλιόπουλος

Back To Top