skip to Main Content

O Franco Cava είναι η περίπτωση του καλλιτέχνη που ξέρει να αναμοχλεύει καλά αρκετά διαφορετικά στοιχεία στη μουσική του. Μεγαλωμένος στο Ρίο ντε Τζανέιρο αλλά από Ιταλούς γονείς, ο Francisco Luciano Cava, αγκάλιασε με την τέχνη του αμφότερες τις κουλτούρες των δύο χωρών και εφηύρε ένα νέο, δικό του μουσικό είδος που τις συνδυάζει.

Από τα 17 του χρόνια άρχισε να παρουσιάζει και να παράγει ένα από τα πρώτα ραδιοφωνικά ιταλικά μουσικά προγράμματα στη Βραζιλία (Radio Imprensa του Ρίο ντε Τζανέιρο). Εντάχθηκε στην σχολή σάμπα, Portela, και κέρδισε αρκετούς διαγωνισμούς samba enredo, γράφοντας τραγούδια που αργότερα συμμετείχαν στη μεγάλη καρναβαλική παρέλαση. Από το 1995 ωστόσο εισέβαλε στην δισκογραφία κυκλοφορώντας το πρώτο του δίσκο με τίτλο “Guia” και η συνέχεια έμελλε να είναι απλά συναρπαστική.

Με συνεργασίες όπως εκείνη με τον κορυφαίο Ιταλό τραγουδιστή και «αδερφό» του, όπως δηλώνει, Jovanotti αλλά και με πολλούς ακόμα Βραζιλιάνους stars, ο Franco Cava εμπλούτισε την καριέρα του με ακόμα περισσότερες μελωδίες.

H συνάντησή μας ήταν τυχαία αλλά αρκετή για με συστήσει στο δικό του, ξεχωριστό μουσικό κόσμο. Η συνέντευξη που ακολουθεί ήταν μάλλον αναπόφευκτη και μέσα από αυτή ο –δικός μου φίλος πλέον- Franco Cava μιλά για όλα. Για την καταγωγή του, όλα αυτά που τον εμπνέουν, την samba, την Ιταλία, τα μελλοντικά του σχέδια και σαφώς τον Jovanotti. Απολαύστε τον…

Franco καλωσόρισες στο SounDarts.gr. Γεννήθηκες στο Ρίο ντε Τζανέιρο από Ιταλούς γονείς, πράγμα που σημαίνει ότι μιλάς άπταιστα και τις δύο γλώσσες. Έχεις γράψει τραγούδια τόσο στα πορτογαλικά όσο και στα ιταλικά, ωστόσο σε ποια γλώσσα είναι ευκολότερο να γράφεις τα τραγούδια σας και ποια είναι πιο κοντά στην καρδιά σου όταν τραγουδάς ζωντανά;

Η μουσική μου είναι ένα υβρίδιο. Είναι η κόρη ενός μικτού κόσμου. Μολυσμένη. Αλλά δεν είναι σαν ένας χυμός στο μπλέντερ. Θα έλεγα ότι είναι μια φρουτοσαλάτα με μεγάλα κομμάτια φρούτων όπου οι γεύσεις είναι μαζί χωρίς να χάνουν την ταυτότητά τους. Έχω ήδη τραγουδήσει ποίηση που έγραψα σε ρυθμό σάμπα. Και σάμπα με στίχους στα ιταλικά.

Τόσο η Βραζιλία όσο και η Ιταλία έχουν μεγάλη ιστορία και παράδοση στη μουσική. Θεωρείς ότι οι δημιουργίες σου είναι πιο κοντά στις μουσικές ρίζες μιας από τις δύο χώρες ή προτιμάς να πειραματίζεσαι με νέους ήχους και μίξεις;

Η Βραζιλία αντιπροσωπεύει την τρίτη οικονομία στον κόσμο της μουσικής. Έχουμε περισσότερους από εκατό τύπους ρυθμών στη Βραζιλία. Μου αρέσει να μολύνεται από αμερικανική και αγγλική μουσική, αλλά ποτέ δεν καταλαμβάνει το κύριο δωμάτιο του σπιτιού μου. Έχει το χώρο της στο υπνοδωμάτιο των επισκεπτών. Οι μελωδίες των ιταλικών τραγουδιών είναι πολύ δυνατές, επηρέασαν ακόμη και τους ABBA και πολλά άλλα συγκροτήματα παγκοσμίου φήμης. Υπάρχουν ακόμη και ίχνη όπερας στις δημιουργίες μου. Δημιούργησα μουσική που σκοπό έχει να “αποικίσει” και όχι να “αποικιοκρατηθεί”.

Τι σε εμπνέει περισσότερο για να γράψεις τα τραγούδια σου;

Δεν είναι ποτέ μια έμπνευση. Είναι πάντα διαπνοή (σκληρή δουλειά). Πρέπει να εργάζομαι κάθε μέρα. Nα συνθέτω κάθε μέρα. Να γράφω κάθε μέρα. Χωρίς φόβο αν θα γράψω κακή μουσική επειδή είναι αυτά [τα τραγούδια] που θα φέρουν τα καλά.
Αλλά βέβαια προκειμένου να γράψεις ένα καλό τραγούδι πρέπει να είσαι ερωτευμένος, με ένα μέρος, ένα πρόσωπο, ένα έργο, ένα συναίσθημα, μια απλή κατάσταση, αλλά μπορεί να είναι και ένας πολιτικός λόγος ή μια καλή ταινία που μπορεί να με κάνει να γράψω ένα καλό τραγούδι σαν εκείνο που έγραψα όταν είδα την ελληνική ταινία “Ζ” από τον Costa Gravas. Έγραψα ένα τραγούδι που έχει τίτλο “Z, the one who never dies” (“Z, αυτός που δεν πεθαίνει ποτέ”).

Το πρώτο σου album με τίτλο “GUIA” κυκλοφόρησε το 1995 και το τελευταίο σου album με τίτλο”Mobile” το 2015. Μέσα από αυτές τις δύο δεκαετίες με ποιους τρόπους πιστεύεις ότι η μουσική σου έχει εξελιχθεί;

Είμαι σαν τους κινηματογραφιστές. Έχω την αίσθηση πως πάντα γυρίζω την ίδια ταινία από την αρχή. Λέω την ίδια ιστορία και δημιουργώ τους ίδιους χαρακτήρες. Και αυτοί οι χαρακτήρες ωριμάζουν μαζί μου, γερνούν μαζί μου. Τους αλλάζω τα ρούχα τους, το μακιγιάζ τους, αλλά είναι πάντα οι ίδιοι. Πολλές φορές νομίζω ότι προτιμώ την ατέλεια και τον αυθορμητισμό της νεολαίας από την «τελειότητα της ωριμότητας».

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που έχεις γράψει, που κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σου;

Πολλά από αυτά. Από το πρώτο album μου “Guia” μου αρέσει το “Madureira-Pelô”, από το “Bossa Jova” προτιμώ να τραγουδάω τα “Ρaggio di sole”, “Bella” και “Cometa”. Από το “Escapulario”, λατρεύω τα “Escapulario”, “Lezione di boxe”, “Monolocale” και “Quase”. Από το “Sambacord” το αγαπημένο μου είναι το “Barracão”. Και τελικά από το “Mobile” λατρεύω τα “Cosmologia”, “Mina” και “Singolo”.

Το 2003 γνώρισες τον Ιταλό σούπερ σταρ, Jovanotti και κυκλοφόρησες δύο albums μέσω της εταιρείας του. Ποια είναι η σχέση σου μαζί του τώρα και πώς θυμάσαι αυτή τη συνεργασία;

Το πραγματικό όνομα του τραγουδιστή Jovanotti είναι Lorenzo Cherubini. Το Cherubino σημαίνει “άγγελος”. Και είναι αυτό που είναι στην καλλιτεχνική μου ζωή. Ένας άγγελος.
Η φιλία μας γεννήθηκε πριν από την καλλιτεχνική μας συνεργασία. Και ήταν πάντα η επιλογή μου. Η προτεραιότητά μου ήταν πάντα να κάνω μαζί του μια “συναισθηματική” καριέρα. Μεταμορφώθηκα από τον χαρακτήρα του, τις ιδέες του και τη μουσική του. Και ίσως να του πρόσφερα κι εγώ κάτι σε ανταπόδοση, ακόμη κι αν ήταν σε μικρότερη διάσταση. Ο Jovanotti άνοιξε τις πόρτες της ζωής του και το σπίτι του στη μουσική μου. Είναι ο αδερφός μου. Πολύ περισσότερο από ένας φίλος.

Μέτα από όλο αυτό το χρονικό διάστημα έχεις συνεργαστεί με πολλούς άλλους καλλιτέχνες. Ποιες συνεργασίες ήταν οι πιο σημαντικές για την καριέρα σου μέχρι στιγμής;

Νομίζω ότι ο Jovanotti ήταν ο πιο σημαντικός καλλιτέχνης στην καριέρα μου και ο Eumir Deodato. Ο Deodato είναι ένας πολύ σημαντικός βραζιλιάνος συνθέτης και μουσικός. Έχει κάνει επίσης πολλά όμορφα πράγματα και με την Bjork.

Υπάρχουν άλλοι καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς στο μέλλον;

Ονειρεύομαι να δουλέψω κάποια μέρα με έναν Ιταλό καλλιτέχνη που ονομάζεται Franco Battiato.

Δουλεύεις πάνω σε κάτι καινούργιο αυτήν τη στιγμή;

Τώρα δουλεύω για ένα σπουδαίο έργο για το σχολείο samba που συμμετέχω στο Rio. Το Poertela. Έζησα στην Ιταλία πολλά χρόνια και είμαι από το Rio. Συγκεντρώνω την πολιτισμική επιρροή της Ιταλίας και την αναμιγνύω με την παρέλαση του καρναβαλιού στο Σαμποδρόμιο. Θα ενώσουμε τον Fellini με το Rio, τον Jovanotti με την Anita, την όπερα με την samba.

Ποια είναι τα άλλα μουσικά σου σχέδια για το εγγύς μέλλον;

Δεν είμαι σπουδαίος τραγουδιστής, αλλά έχω εξαιρετικές ιδέες και πολύ πρωτότυπο ήχο. Σκοπεύω να τραγουδήσω ένα album με διασκευές μόνο με επιτυχίες των Boney M. Πολύ τρελές, indie εκδοχές των πιο δημοφιλών τραγουδιών των Boney M: “Rivers of Babylon”, “Rasputin”, “Gotta Go Home”. Ο τίτλος του album θα είναι “DIAL BONEY M FOR MURDER”, που είναι εμπνευσμένος επίσης από μια πολύ γνωστή ταινία του Hitchcock, το “Dial M for murder”.

Ποιο είναι το motto σου στη ζωή;

Νομίζω ότι για να πολεμήσω για έναν καλύτερο κόσμο με τη μουσική μου, την τέχνη μου, το πάθος μου, είναι ο λόγος μου για να ζήσω. Για να ερωτευτείς ένα άτομο, μια πολιτική επιλογή, ένα νέο είδος μουσικής, είναι σίγουρα ένα είδος επανάστασης.

Συνέντευξη: Θοδωρής Κολλιόπουλος 

Αυτή η συνέντευξη είναι αφιερωμένη σε ένα τσούρμο ανθρώπων που μοιράστηκε μαζί με εμένα και τον Franco, μια αξέχαστη περιπέτεια στο μαγικό Ρίο ντε Τζανέιρο! Muito obrigado! -Θ.Κ.

Back To Top