skip to Main Content

Ο ανερχόμενος καλλιτέχνης Olle Hammar -πραγματικό όνομα Cedrik Hammar– από τη Σουηδία συστήνεται εκ νέου στο κοινό ως Lionman. Από μικρή ηλικία, ο Cedrik αποφάσισε πως η μουσική ήταν αυτό με το οποίο ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά και ακολουθώντας το όνειρό του αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο τηλεοπτικό talent show “Idol” της Σουηδίας, όπου συστήθηκε για πρώτη φορά ευρέως και αγαπήθηκε από το κοινό.

Ύστερα από 11 χρόνια από τη συμμετοχή του αυτή, ο καλλιτέχνης κυκλοφορεί το ντεμπούτο του singleυπό τον τίτλο «Don’t You Dare», ένα εμπνευσμένο τραγούδι που ταιριάζει απόλυτα με τη δυναμική του επιστροφή στον χώρο της μουσικής, δίνοντας έμφαση ‘στην ηθική, τον σεβασμό και την αποδοχή’, ενώ παράλληλα μας συστήνεται ως Lionman.
Το SounDarts.gr, λοιπόν, πήρε την ευκαιρία να μιλήσει μαζί του, με σκοπό να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από τον καλλιτέχνη που έκανε τους πάντες να τραγουδούν: ‘Don’t you touch my hair’. Ο Cedrik μεγαλώνοντας πέρασε δύσκολες περιόδους, που -όπως εξηγεί- δημιούργησαν το άτομο που είναι σήμερα, ενώ η μουσική στη ζωή του του έδωσε το μέσο να ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και να δείξει στον κόσμο ποιος πραγματικά είναι.

Η ειλικρίνειά του και η εσωτερική δύναμη είναι δυο από τα χαρακτηριστικά του Lionman, που εκφράζονται μέσα από τη μουσική του. Έτσι, λοιπόν, ο Cedrik απαντώντας όλες τις ερωτήσεις μας μοιράζεται -μεταξύ άλλων- σκέψεις και αποφάσεις που πήρε κατά τη διάρκεια της μέχρι τώρα καριέρας του, αλλά και σχέδια για το μέλλον.

Πριν ξεκινήσουμε θα ήθελα να μας πεις δυο λόγια για εσένα, να συστηθείς στο ελληνικό κοινό. Ποιος είναι ο Olle Hammar;

Το πραγματικό μου όνομα είναι Cedrik Hammar, είμαι 22 χρονών και σύντομα 23. Μικρό παιδί έτρεχα και τραγουδούσα με λέξεις που έβγαζα από το μυαλό μου, που τράβηξαν τη προσοχή του πατέρα μου για τη κλίση μου προς τη μουσική. Από εκείνη τη στιγμή η μουσική έγινε κομμάτι της ζωής μου με διάφορους τρόπους, από τη σχολική χορωδία, την εκκλησιαστική και gospel χορωδία, το σουηδικό “Idol”, μέχρι και το μουσικό σχολείο φωνητικής και σύνθεση τραγουδιών που οδήγησαν σε αυτό που κάνω σήμερα ως Lionman.

Το 2011, είχες δηλώσει συμμετοχή στο σουηδικό “Idol”. Πώς πήρες αυτή την απόφαση και ποιες ήταν οι σκέψεις και ο στόχος σου; Επίσης, πιστεύεις πως ένα reality talent show, όπως το “Idol”, μπορεί να βοηθήσει έναν καλλιτέχνη να παρουσιάσει τον εαυτό του ευρέως στο κοινό;

Μια φίλη μου είχε προταθεί να συμμετέχει στη παραγωγή του show και την ρώτησαν αν ήθελε να φέρει μερικούς φίλους μαζί της. Ήμουν, λοιπόν, ένας από αυτούς. Μέχρι εκείνη τη στιγμή το μόνο που ήξερα ήταν πως ήθελα απλά να τραγουδάω. Όμως, κατά τη διάρκεια του μουσικού αυτού διαγωνισμού ένιωσα κάτι σκοτεινό μέσα μου και κατέληξα να είμαι κάθε βδομάδα λιγότερο χαρούμενος. Συνειδητοποίησα πως η μουσική για μένα ήταν κάτι ιερό. Έχει να κάνει με το πώς εκφράζεις τον εαυτό σου πραγματικά κι όχι πώς σε βλέπουν οι άλλοι σε οποιαδήποτε συνηθισμένη κατάσταση. Κι αυτό ήταν κάτι δύσκολο που είχα να αντιμετωπίσω, όντας 16 χρονών που απλά ήθελα να τραγουδάω αυτό που νιώθω, ενώ βρισκόμουν σε έναν διαγωνισμό. Έχεις σχεδόν 30 δευτερόλεπτα να μιλήσεις για το τραγούδι και 2 λεπτά τραγουδιού την εβδομάδα. Αυτός ο χρόνος δεν είναι αρκετός ώστε να δείξεις στους άλλους ποιος είσαι -μαζί καλές και κακές πλευρές σου.

Σύμφωνα πάντα με την εμπειρία σου, πόσο εύκολο είναι για κάποιον από τη μια στιγμή στην άλλη να βρίσκεται μπροστά στα μάτια χιλιάδων θεατών;

Πιστεύω αυτό ήταν ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια για μένα, δεν ένιωθα πως οι θεατές έβλεπαν ποιος πραγματικά είμαι και κάπως έτσι, όταν η εικόνα μου πλέον είχε διαμορφωθεί, ήταν ακόμα πιο δύσκολο να δείξω και να τους πείσω πως είμαι πολύ περισσότερο από αυτό που είχαν δει στο “Idol”. Εντούτοις, ήταν διασκεδαστικό σαν εμπειρία και έκανα καλούς φίλους. Όμως, κυρίως αποτέλεσε ένα σημαντικό μάθημα για το πώς ακριβώς λειτουργεί το εμπορικό κομμάτι της μουσικής δισκογραφίας.

Κοιτάζοντας στο παρελθόν και μέχρι σήμερα, υπάρχει κάτι που θα έκανες διαφορετικά;

Κυρίως, θα υπερασπιζόμουν περισσότερο τον εαυτό μου και θα έκανα πολλά περισσότερα, με σκοπό να πείσω τη παραγωγή πως ήξερα τι ήταν σωστό για μένα. Αν ήξερα τότε ό,τι γνωρίζω σήμερα για όλη αυτή την εμπειρία, θα προσπαθούσα περισσότερο και πιο σκληρά να βρω έναν τρόπο να τραγουδάω χωρίς να συμμετάσχω στο “Idol”.

Εν συνεχεία, θα ήθελα να σε ρωτήσω για το “Elephant”. Ένα ιδιαίτερα όμορφο τραγούδι, σε συνδυασμό με ένα απλό video, με εσένα να παίζεις κιθάρα, που μοιράστηκες με τους θαυμαστές σου το 2014. Ποια είναι η ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτό το τραγούδι και ποια τα σχέδια σου εκείνη την περίοδο της ζωής σου;

Το “Elephant” ήταν ένα από τα πρώτα τραγούδια που έγραψα. Αντιπροσωπεύει το αφελές κι αθώο κομμάτι του εαυτού μου, το οποίο κοιτάζω πάντα με νοσταλγία. Ήταν μια πλευρά που ταυτόχρονα ζηλεύω, αλλά και νιώθω λίγο συμπόνια (γέλια), επειδή αυτός ο ‘Ελέφαντας’ δημιούργησε έναν δικό του κόσμο, επέλεξε να δει το καλό σε όλα γύρω του, αλλά δεν μπορούσε να δει πως έβαλε τον εαυτό του σε μερικές διαδικασίες που θα μπορούσαν να τον πληγώσουν. Το τραγούδι αυτό είναι το συνειδητό κομμάτι του εαυτού μου, το οποίο προσπαθεί να προστατέψει το ασυνείδητο και το αφελές. Έγραψα το “Elephant” έναν μήνα μετά το “Idol”, έχοντας ακόμη μερικά χρόνια στο σχολείο, αλλά γνώριζα πολύ περισσότερο τι ήθελα να γράψω και πώς ήθελα να παρουσιάσω τον εαυτό μου ως καλλιτέχνης.

Σήμερα βλέπουμε τον Olle Hammar να συστήνεται ξανά στο κοινό ως Lionman. Πες μας κάτι για αυτό το δυναμικό comeback.

Νιώθω απίστευτα καλά!! Είναι η πρώτη φορά που νιώθω πως δίνω στον εαυτό μου μια ειλικρινή ευκαιρία να παρουσιάσω ποιος πραγματικά είμαι μέσω της μουσικής.

Θα ήθελες να μας μιλήσεις για το ντεμπούτο σου «Don’t You Dare»; Το τραγούδι κουβαλά ένα δυνατό, αλλά ταυτόχρονα ευαίσθητο μήνυμα. Πώς νιώθεις σχετικά με αυτό;

Το «Don’t You Dare» μιλά για την ηθική, το να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, αντί του να επικεντρώνεις την προσοχή σου σε αυτά που λένε οι άλλοι για εσένα. Ένιωθα συχνά πως δεν ταίριαζα και πως υπήρχε ένα χάσμα μεταξύ εμένα και της πλειοψηφίας των ατόμων γύρω μου. Πέρασα ένα μεγάλο διάστημα μέχρι να αποδεχτώ κάθε πτυχή του εαυτού μου και να νιώσω περήφανος για αυτό που είμαι. Τώρα λοιπόν, δίνω την ευκαιρία στον εαυτό μου να είναι όλα όσα είμαι. Όπως λέω και στο τραγούδι: ‘δεν έχει να κάνει με εμάς ή το τι βλέπουμε στους άλλους, με σένα και τις προσδοκίες σου, το τι θέλω, γιατί απλά θέλω μια ειλικρινή ευκαιρία, οπότε μη τολμήσεις να με κρίνεις πριν γνωρίσεις ποιος πραγματικά είμαι’. Αυτό είναι το μήνυμα.

Έγραψες λοιπόν μέσα από τα social media πως το τραγούδι αυτό μιλά για ‘την ηθική, τον σεβασμό και την αποδοχή’.

Νομίζω πως η πρώτη εντύπωση των περισσότερων ανθρώπων για το τραγούδι είναι πως δεν θέλω τους γύρω μου να αγγίζουν τα μαλλιά μου. Αλλά αν το δεις από μια ευρεία προοπτική, αυτό είναι απλά μια μεταφορά. Τα μαλλιά μου είναι το σύμβολο της personas μου, όλα όσα είμαι και όσα υποστηρίζω. Όταν, λοιπόν, έχεις παλέψει με το συναίσθημα πως δεν ανήκεις κάπου, απλά και μόνο επειδή οι γύρω σου σου έχουν φερθεί διαφορετικά, με έναν ασεβές τρόπο αυτό μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τον συναισθηματικό σου κόσμο, αλλά και την αποδοχή που χτίζεις. Όπως λέει και ο χρυσός κανόνας ‘να φέρεσαι στους γύρω σου, όπως θα ήθελες να σου φερθούν κι αυτοί’. Ο στίχος ‘Μην αγγίζεις τα μαλλιά μου’ θα μπορούσε να μεταφραστεί ως ‘απλά άσε με να είμαι αυτός που είμαι’.

Ποια είναι τα επόμενα μουσικά σου βήματα λοιπόν; Έχεις σχέδια για το τι θα ακολουθήσει μετά το «Don’t You Dare»;

Προς στιγμήν είναι πολλά αυτά που θέλω να κάνω, αλλά θα πάρει χρόνο (γέλια). Σύντομα θα κυκλοφορήσουμε το μουσικό video του «Don’t You Dare», ενώ θα ακολουθήσει ένα ακόμα single. Οπότε αυτός είναι ο στόχος μου για τις επόμενες βδομάδες. Όμως, πάντα μένω μέχρι αργά το βράδυ κάνοντας σχέδια για το μέλλον, ακούγοντας διάφορες εκδοχές από το υλικό που έχω, προσπαθώντας να βρω διαφορετικές οπτικές γωνίες και τρόπους να παρουσιάσω τα πάντα όπως πραγματικά θέλω.

Γενικά, ποιος θα έλεγες ότι είναι ο προσδιορισμός σου για τη μουσική, ή αν προτιμάς περισσότερο ποια η σημασία της μουσικής για σένα;

Η μουσική υπήρξε πάντα το μέσο για να διοχετεύω τα συναισθήματά μου, ενώ ταυτόχρονα να μαθαίνω και να καταλαβαίνω περισσότερα για τον εαυτό μου μέσω ενός μεγαλύτερου φάσματος. Είναι ένας τρόπος να παρουσιάσω ποιος πραγματικά είμαι και όλα τα πρόσωπά μου, δίνοντας την ευκαιρία μιας ειλικρινής αντίληψης των συναισθημάτων μου και όσων έχουν διαμορφώσει το άτομο που είμαι σήμερα.

Πιστεύεις η μουσική θα μπορούσε να αποτελέσει το όχημα που θα βοηθήσει στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου για τους ανθρώπους;

Πιστεύω πως διαφορετικές, αλλά και προσωπικές ιστορίες, καλές και κακές, μπορούν να βοηθήσουν τους υπόλοιπους να βρουν τον εαυτό τους ή να κατανοήσουν τους άλλους και καλώς εχόντων των πραγμάτων να εμπνευστούν και να γίνουν ή να συμπεριφερθούν προς το καλύτερο.

Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που θαυμάζεις ή αντλείς έμπνευση από αυτούς;

Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω, όπως οι Salemal Fakir, Seinabo Sey, Matt Corby και πολλοί ακόμα. Όμως, έμπνευση παίρνω από αυτούς που βρίσκονται κοντά μου: Οι Jonathan Lavotha & Molly Hammarε είναι δυο καλλιτέχνες, που αποτελούν την μεγαλύτερή μου έμπνευση από τότε που ήμουν 10 χρονών, όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο. Οι Joel Gunnarsson (Ourchives), Maja Keuc (AMAYA) είναι επίσης άτομα που με γαληνεύουν, όταν είμαι μαζί τους. Είναι όλοι τους τόσο ταλαντούχοι και μοναδικοί, καθένας με τον δικό του τρόπο, αλλά είναι και συνειδητοποιημένοι με αυτό που θέλουν. Για μένα, είναι το πιο σημαντικό από όλα να βρίσκεσαι περιτριγυρισμένος από τόσο όμορφες ψυχές και να παίρνεις καθημερινά έμπνευση, μουσικά και συναισθηματικά.

Τέλος, θα ήθελα να μας πεις που βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια από σήμερα.

Πέντε χρόνια είναι μεγάλο διάστημα (γέλια). Ελπίζω να κάνω αυτό που κάνω και σήμερα, με το ίδιο πάθος που νιώθω τώρα. Φυσικά, θα ήθελα να εμφανίζομαι σε μεγαλύτερες μουσικές σκηνές, να γνωρίσω περισσότερους ανθρώπους, να δημιουργήσω πολλά περισσότερα τραγούδια και να μοιραστώ τα συναισθήματά μου με όλους. Για τώρα όμως, ένα βήμα τη φορά.

Συνέντευξη: Ελένη Κεφαλληνού

Back To Top