skip to Main Content

Οι Lordi είναι ένα φινλανδικό συγκρότημα από το Ροβανιέμι που συστάθηκε το 1992. Είναι γνωστοί για τα τρομακτικά τους κοστούμια κι έλαβαν αναγνωρισιμότητα στην Ελλάδα με το τραγούδι τους “Hard Rock Hallelujah”, με το οποίο κέρδισαν στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 2006. Ο Mr. Lordi, ο front-man και ιδρυτής του συγκροτήματος είναι ο βασικός καλλιτέχνης πίσω από αυτό. Τα άλλα μέλη του συγκροτήματος είναι οι Amen, Hella, Mana και το νέο τους μέλος, ο Hiisi,που αντικατέστησε τον Ox.

Μιας και κυκλοφόρησαν το νέο τους studio album, το δέκατο της συνολικής τους δισκογραφίας, με τίτλο “Killection”, το SounDarts.gr ήρθε σε επικοινωνία με τον Mr. Lordi με σκοπό να μιλήσουν γι’ αυτό. Με μεγάλη ειλικρίνεια, ο Mr. Lordi μοιράστηκε μαζί μας μερικές φανταστικές ιστορίες σχετικά με την συνεργασία με τον Michael Monroe και τον Jean Beauvoir, καθώς και για το τραγούδι “Like a Bee to the Honey” που είχε γραφτεί αρχικά για τους θρυλικούς Kiss. Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες με τους οποίους οι Lordi ελπίζουν να συνεργαστούν στο μέλλον και τι να περιμένουμε από την κυκλοφορία αυτού του δίσκου;

Επιπροσθέτως, ο Mr. Lordi δεν δίστασε να μοιραστεί μαζί μας τη βασική ιδέα πίσω από τα κοστούμια τους. Όπως μας είπε, κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του ιστορία και ποτέ δε θα έκανε κάποια εμφάνιση χωρίς κοστούμι. Μας σύστησε τον Hiisi και μας εξήγησε ποια ήταν η πιο λανθασμένη επαγγελματική του επιλογή. Εάν θέλεις να μάθεις πως και πότε ο χαρακτήρας του Mr. Lordi ήρθε στη ζωή, ο Mr. Lordi έχει μία ενδιαφέρουσα ιστορία να σου πει. Τι αξία έχει η εικόνα του συγκροτήματος για την επιτυχία του και ποιες είναι οι αναμνήσεις τους από τη συμμετοχή τους στον θεσμό της Eurovision πίσω στο 2006;

Όλα αυτά κι ακόμη περισσότερα ήταν τα θέματα συζήτησης με τον Mr. Lordi. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη συνέντευξη που έδωσε στο SounDarts.gr παρακάτω!

Γεια σου Mr. Lordi και καλωσόρισες στο SounDarts.gr! Με τι ασχολείσαι τον τελευταίο καιρό;

Ήταν πραγματικά πολυάσχολες μέρες. Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με τα γραφικά για τα πάντα, όπως για το σχεδιασμό της σκηνής που θα είναι λίγο διαφορετική αυτή τη φορά. Συνηθίζουμε να τα σχεδιάζουμε όλα μόνοι μας. Συνήθως αυτό γίνεται από εμένα, αλλά τώρα ήθελα να το κάνω με γραφικά και πλέον όλα είναι τυπωμένα. Επίσης, έχω κάνει τα γραφικά για το εμπόρευμα της περιοδείας, για T-shirts και τέτοια. Μόλις χθες το βράδυ πέρασα 4 ώρες στο τηλέφωνο με τον Mana, τον drummer μας προσπαθώντας να αποφασίσουμε τη σειρά όλων αυτών. Εκτός από αυτά απλώς προσπαθούμε να τελειώσουμε με όλα έγκαιρα οπότε είμαι πάρα πολύ απασχολημένος… έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε ακόμα.

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το τραγούδι σας “Bee to The Honey”, το οποίο γράφτηκε από τον lead singer των KISS, Paul Stanley, μαζί με τον Jean Beauvoir. Πώς το τραγούδι αυτό κατέληξε στα χέρια σας ευθύς εξαρχής και τι σημαίνει για εσάς;

Ήταν μια σειρά συμπτώσεων κάπως. Πριν από λίγο λιγότερο από ένα χρόνο, άρχισα να γράφω υλικό για το album μας και ήδη γνωρίζαμε τι είδους album θα κάναμε. Ο Amen, ο κιθαρίστας μας επικοινώνησε με τον Jean, ήταν φίλοι από πιο παλιά, αλλά ποτέ δεν είχαν γνωριστεί από κοντά. Στη συνέχεια, ο Jean ήρθε σε επαφή με τον Amen για να του πει ότι θα ερχόταν στη Φινλανδία, στο Ελσίνκι -νομίζω ότι ήταν τον περασμένο Μάρτιο-Απρίλιο ή κάτι τέτοιο- και είπαν ότι θα ήταν διασκεδαστικό αν συναντιόμασταν και στη συνέχεια γράφαμε κάτι μαζί, γιατί αυτό ήταν στα σχέδια τους εδώ και χρόνια. Ο Amen απάντησε “φυσικά!” και στη συνέχεια μου τηλεφώνησε και μου είπε “ξέρεις, ο Jean έρχεται για μια παρουσίαση των Kiss στο Ελσίνκι. Θέλεις να έρθεις και να γράψεις μαζί μας;” και είπα “Ναι, βέβαια”. Έτσι τηλεφώνησα στον Jean και του εξήγησα τι είδους album θα κάναμε και εκείνος απάντησε “εντάξει, cool, ας κάνουμε αυτό το album-συλλογή φαντασίας” και ήρθε. Όταν ήμασταν στο δρόμο για πρόβα, συζητούσαμε στο αυτοκίνητο για το είδος των τραγουδιών που επρόκειτο να γράψουμε και τελικά συγκεντρώσαμε επτά τραγούδια σε μιάμιση μέρα, οι τρεις μας. Ωστόσο μόνο ένα από αυτά τα τραγούδια κατάφερε να μπει στο album. Τότε ο Jean είπε “αν προσπαθείτε να κάνετε κάτι αυθεντικό, όπως να γράψετε ένα τραγούδι που υποτίθεται πως θα είναι από τα τέλη της δεκαετίας του 80, τι θα λέγατε να χρησιμοποιήσετε ένα τραγούδι από τη δεκαετία του ’80” και εγώ απάντησα “Ορίστεεεε;”. Το είχε προγραμματίσει ήδη καθώς είχε μαζί του το τραγούδι. Έτσι το έπαιξε στο αυτοκίνητο, ενώ πηγαίναμε στην πρόβα. Αυτό είναι ένα τραγούδι που έγραψε ο ίδιος μαζί με τον Paul Stanley εκείνο τον καιρό που ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε κάπου αλλού μιας και είμαι φανατικός θαυμαστής (των Kiss) -εννοώ ότι αυτή η μπάντα δεν θα βρισκόταν εδώ χωρίς την επιρροή των Kiss-, τη στιγμή που άκουσα το τραγούδι που κανείς δεν έχει ακούσει πιο πριν, αμέσως μετά μας το πρόσφερε και ο Paul είπε “ναι βέβαια, πάρτε το” και εμείς είπαμε “εντάξει … κόλαση!” Όπως είπα, ήταν 100% ιδέα του Jean και του Paul όχι δική μας. Μας προσφέρθηκε. Είναι τόσο cool να το έχεις όταν είσαι fan των KISS.

Στο τραγούδι συμμετέχει επίσης ο θρύλος των Hanoi Rocks, Michael Monroe στο σαξόφωνο ένα όργανο που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ πριν σε κανένα από τα προηγούμενα τραγούδια σας! Σας αρέσει να πειραματίζεστε με διαφορετικούς ήχους;

Δεν είναι πραγματικά, δεν το κάνω! Αυτό είναι το αστείο πράγμα. Μου αρέσει συνήθως ο κανονικός ροκ ήχος και αφήνω όλα τα επιπλέον παράξενα πράγματα μακριά, αλλά το σαξόφωνο είναι μέρος της ροκ, όχι απαραίτητα το είδος της ροκ που μεγάλωσα. Μου αρέσουν μόνο τα κύρια όργανα και όλα τα είδη των πνευστών δεν παίζουν πραγματικά ρόλο σε αυτό. Δεν μου αρέσουν πραγματικά τα πειράματα, αλλά το σαξόφωνο είναι ένα από τα όργανα που ακούγεται δροσερό. Πάντα μου άρεσε ο ήχος του σαξόφωνου που δεν μπορεί να πει κανείς για άλλα όργανα και αφού το αρχικό demo του Paul Stanley και του Jean Beauvoir είχε ένα σόλο σαξόφωνο, αποφασίσαμε να μην έχουμε σόλο κιθάρας, αλλά σόλο σαξόφωνο. Σηματοδοτεί τον χρόνο πραγματικά καλά, ακούγεται πραγματικά σαν τη δεκαετία του ’80. Το πράγμα είναι ότι κανένας από εμάς δεν παίζει το σαξόφωνο, ο μόνος τύπος που ήρθε στο μυαλό μου ήταν ο Mike. Έτσι κάλεσα τον Michael και είπα “μάγκα, μπορείτε να το κάνετε αυτό ίσως;” και είπε “ναι, σίγουρα, γιατί όχι;” Αποδείχθηκε πραγματικά καλός.

Πως αισθάνεστε για τη συνεργασία σας με τον κ. Monroe;

Ο Michael είναι ένας απίστευτα υπέροχος τύπος και γεμάτος ενέργεια, ίσως ο πιο θετικός άνθρωπος στον πλανήτη, αλλά δεν το σκέφτηκα έτσι. Είχαμε συναντηθεί προηγουμένως και κάναμε κάποια shows μαζί ανά τα χρόνια, έτσι ήταν εύκολο να τον καλέσω. Ήταν σαν να λέω: “Θα καλέσω τον Michael”. Διασκεδάσαμε κάνοντάς το. Θα ήταν επίσης υπέροχα, εάν κάποια μέρα μπορούσαμε να το κάνουμε ζωντανά. Εάν μπορούσαμε να παίξουμε στο ίδιο μέρος κάπου και να μπορούσε να κάνει το solo ζωντανά! Αυτό θα ήταν υπέροχο!

Υπάρχουν άλλοι καλλιτέχνες με τους οποίους θα επιθυμούσατε να συνεργαστείτε στο μέλλον είτε δισκογραφικά είτε πάνω στη σκηνή;

Υπάρχουν πολλοί από αυτούς, αλλά με λίγους από αυτούς έχουμε ήδη πραγματοποιήσει μία συνεργασία. Θα ήταν φανταστικά να κάνουμε κάτι με τον Alice Cooper για παράδειγμα ή τον Rob Zombie και προφανώς τον Gene Simmons, τον Paul Stanley και αυτούς τους τύπος που είναι οι αγαπημένοι μου “θεοί”. Τώρα ετοιμάζουμε κάτι με τον Paul Stanley, όχι στα αλήθεια, όχι τεχνικά, αλλά κάτι. Είχαμε ήδη μερικές από αυτές τις συνεργασίες, όπως για παράδειγμα με τον Udo Dirkschneider, που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα είδωλά μου και τώρα είναι καλός μου φίλος. Είμαι ακόμη μεγάλος του θαυμαστής! Ο Bruce Kulick, υπάρχουν πολλοί έτσι. Ο King Diamond θα ήταν ακόμη ένας.

Τον περασμένο Νοέμβριο κυκλοφορήσατε επίσης δύο νέα σας singles, τα “Skake the Baby Silent” και “I Dug a Hole in the Yard for You”, προωθώντας το επόμενο, δισκογραφικό σας βήμα για τον δίσκο “Killection”. Τι να αναμένουμε από αυτή την κυκλοφορία;

Ολόκληρος ο δίσκος είναι μία φανταστική συλλογή. Όλα τα τραγούδια ακούγονται εσκεμμένα διαφορετικά και υποτίθεται ότι προέρχονται από διαφορετικούς χρόνους, έτσι ήταν αρκετά δύσκολο να επιλέξουμε τα τραγούδια που θα αποτελέσουν τα πρώτα singles, γιατί κανένα από αυτά δεν αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα τον ήχο του δίσκου, καθώς είναι πολύ, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Έτσι, τώρα θα μπορούσα να πω πως δεν έχει σημασία ποιο τραγούδι θα επιλέξουμε ως single από τον δίσκο, γιατί θα σας δώσει μόνο το 1/11 από τον δίσκο κι αυτό είναι όλο! Πιστεύω ότι η αντίδραση για το “Shake the Baby” και το “I Dug a Hole in the Yard for You” ήταν όπως την περιμέναμε, ήταν καλή, ήταν φυσιολογική, σχεδόν όπως την περιμέναμε. Από την άλλη πλευρά προσπαθούσα να κυκλοφορήσω τα τραγούδια “Cutterfly”, “Blow My Muse” και “Zombimbo”, που είναι πιο ανάλαφρα και πιο “μαλακά” και η δισκογραφική εταιρεία ήθελε να κυκλοφορήσουμε το “Evil”, που είναι το πιο σκληρό τραγούδι στον δίσκο. Πάντα είναι λίγο περίπλοκο να επιλέξεις τα τραγούδια που θα βγάλεις πρώτα. Όταν κυκλοφορείς ένα single, συνήθως επιλέγεις το τραγούδι που αντιπροσωπεύει τον δίσκο περισσότερο, αλλά αυτή τη φορά είναι αδύνατο να συμβεί.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι στον δίσκο που έχει μία ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από το γράψιμό του κι αξίζει να αναφερθεί στο κοινό;

Τόνοι ιστοριών με ενδιαφέρον. Όπως ίσως γνωρίζεις, όλη η ιδέα του δίσκου είναι μία μυθιστορηματική συλλογή και είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ήταν μία πολύ δύσκολη διαδικασία.

Γιατί ήταν δύσκολο;

Γιατί τον ηχογραφήσαμε σε επτά, διαφορετικά studios κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ενώ παράλληλα ήμασταν σε καλοκαιρινά festivals και ο μακροχρόνιος μπασίστας μας, OX έφυγε από το συγκρότημα. Είχαμε ένα νέο τύπο στο studio και στην κορυφή όλων φτιάχναμε τις νέες μάσκες και τα κοστούμια… όλα αυτά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, οπότε ήταν ένας εφιάλτης. Στην αρχή της εβδομάδας είσαι κάπου στο studio για 3 ή 4 ημέρες και ηχογραφείς 2-3 τραγούδια και μετά το σαββατοκύριακο πηγαίνεις σε ένα φεστιβάλ κάπου αλλού με εντελώς διαφορετικό line-up, με διαφορετικά τραγούδια, ενώ στο κεφάλι σου βρίσκονται τα νέα τραγούδια στο studio. Μετά επιστρέφεις από το φεστιβάλ, έπειτα από το σαββατοκύριακο, και προσπαθείς να κάνεις τα κοστούμια και τις μάσκες για λίγες ημέρες πριν πας στο επόμενο studio. Όλο το καλοκαίρι ήταν τρελό! Δεν ήταν τόσο δύσκολο για εμένα, όσο ήταν για τον υπεύθυνο A&R που προσλάβαμε για να κάνει τον προγραμματισμό κι έκανε βασικά τα λογιστικά με αυτό και είπε δύο φορές κατά τη διάρκεια της διαδικασίας “Μπορώ ακόμη να πω όχι; Μπορώ να μείνω εκτός;” και είπα “Όχι! Τώρα πρέπει να το κάνεις.” Ήταν λίγο σαν εφιάλτης, γιατί όλα έπρεπε να είναι στην ώρα τους. Είχαμε διαφορετικά studios και διαφορετικούς συνεργάτες για τα τεχνικά και την μίξη των τραγουδιών μας και ούτω καθεξής.

Πρόσφατα ο OX αντικαταστάθηκε από τον Hiisi. Θα μπορούσατε να παρουσιάσετε τον χαρακτήρα του στους αναγνώστες μας με λίγες λέξες;

Λοιπόν, τον φωνάζω “reptroll”, που είναι ερπετό (reptile) και troll. Το όνομα “Hiisi” προέρχεται από τα φινλανδικά και είναι ένας δαίμονας από το βάθος. Ένας παλιός, αρχαίος, Φινλανδός, folklore δαίμονας. Είναι ένα πάρα πολύ κακό πνεύμα, που ζει στα δάση ή στο νερό. Όταν μεγάλωνα, θυμάμαι τους γονείς μου ή άλλους ενήλικες πάντοτε να λένε “Μην κολυμπάτε τόσο μακριά”, όταν κολυμπούσαμε στα ποτάμια ή στη λίμνη, έτσι έλεγαν “Μην πηγαίνετε τόσο μακριά, γιατί ο Hiisi θα σας πάρει”. Δεν ήταν εύκολο να βγάλεις τον χαρακτήρα του, γιατί μερικές φορές όταν ένας νέος τύπος συμμετέχει στο συγκρότημα, μπορεί να συναντήσεις έναν τύπο που δεν είναι μέσα στις ταινίες τρόμου. Εγώ είμαι, αλλά ο Hiisi όχι. Είναι εξαιρετικός μουσικός και τα πάντα και του αρέσουν οι ίδιες μπάντες όπως σε εμάς, αλλά δεν είναι fan του τρόμου. Όταν κάποιος εντάσσεται στο συγκρότημα, πάντα ρωτάω “Ποιος είναι ο αγαπημένος σου χαρακτήρας τρόμου ή τι είδους χαρακτήρας τρόμου θα σου άρεσε να είσαι;” και μου είπε “Δεν ξέρω, δεν έχω ιδέα. Δεν ξέρω τίποτα για τον τρόμο”. Ήταν λίγο δύσκολο, αλλά καταφέραμε να συλλέξουμε μερικά πράγματα που του άρεσαν. Αυτό είναι πολύ σημαντικό όταν συμμετέχεις στους Lordi και γίνεσαι χαρακτήρας του κόσμου των Lordi. Είναι πολύ σημαντικό ο χαρακτήρας σου να είναι ο αγαπημένος σου, ο οποίος με κάποιο τρόπο αντιπροσωπεύει την δική σου προσωπικότητα και τα πράγματα που σου αρέσουν. Έτσι πήραμε όλα τα στοιχεία που του αρέσουν και τα βάλαμε μαζί, τα φτιάξαμε σε ένα τέρας και ο Hiisi ήταν κάτι που θα το συνόψιζε. Είναι ενδιαφέρον κάθε φορά. Όπως για παράδειγμα, στο παρελθόν όταν οι Otus και Hella εντάχθηκαν στο συγκρότημα ήταν εύκολο, γιατί ήταν θαυμαστές του τρόμου.

Πιστεύετε ότι όλες αυτές οι αλλαγές στο line-up του συγκροτήματος έβλαψαν την καριέρα των Lordi;

Δεν πιστεύω ότι έβλαψαν την καριέρα, γιατί το συγκρότημα θα συνεχίσει όσο ζω. Δεν πρόκειται να αλλάξει όποιον κι αν έχω μαζί. Ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι θαυμαστές που για παράδειγμα δεν έχουν “πιάσει” την όλη ιδέα, την χημεία ή τις πολιτικές στη μπάντα μας, γιατί ακόμη και που είμαστε συγκρότημα, είμαστε μία δημοκρατική μπάντα, αλλά καμιά φορά οι άνθρωποι δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται τι έχει πραγματικά συμβεί, από ποιον και πως συγκεκριμένοι άνθρωποι επηρεάζουν τον ήχο του συγκροτήματος. Θα έλεγα ότι η μεγαλύτερη αλλαγή που έγινε στα μέλη ήταν όταν ο Kita αποχώρησε από το συγκρότημα -τώρα έχουμε τον Mana στη θέση του- γιατί αυτό επηρέασε τον ήχο της μπάντας, το να έχουμε έναν πιο τεχνικά ικανό drummer από ότι ήταν ο Kita. Είμαστε ακόμη καλοί φίλοι με τον Kita και γνωρίζει τις ικανότητές του στο παίξιμο. Είναι ένας καλός drummer, αλλά δεν είναι το είδος του drummer που θα μπορούσε να παίξει τα νέα μας τραγούδια, έτσι κατ’ αυτόν τον τρόπο επηρεάζει το υλικό. Νωρίτερα, πάντοτε πίστευα ότι θα έβλαπτε το συγκρότημα, αλλά τώρα έχω παρατηρήσει ότι από όταν είχαμε, δεν ξέρω, εννέα ή δέκα διαφορετικές αλλαγές στο line-up, δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Υπάρχουν πολλοί, δημοφιλείς χαρακτήρες στους θαυμαστές. Δεν έχει επηρεάσει την καριέρα μας στο σύνολό της καθόλου. Υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους λείπουν οι Awa, Kita, Kalma, Ox και σε όλους λείπει ο Otus, γιατί είναι νεκρός, αλλά αυτό είναι η κατάσταση, είμαστε ακόμη καλοί φίλοι με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Κρατάω επαφή μαζί τους, αλλά μερικές φορές οι fans σε πετούν σε διαφορετική κατεύθυνση και μετά απλώς δεν μπορείς να είσαι πλέον στο συγκρότημα, εάν θες να κάνεις κάτι άλλο.

Εάν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω, τι θα κάνατε διαφορετικά για να ωφελήσετε το συγκρότημα;

Δεν θα είχα επιλέξει να κάνω το ντοκιμαντέρ! Θα είχαμε επιλέξει άλλον άνθρωπο να διευθύνει το ντοκιμαντέρ, αυτό θα ήταν που θα έκανα διαφορετικά.

Γιατί;

Γιατί το ντοκιμαντέρ “Monsterman” είναι σα να διαβάσεις κάθε δεύτερη σελίδα του βιβλίου. Είχαμε μία μεγάλη διαμάχη για αυτό και αυτή η ταινία κυκλοφορεί τώρα, χωρίς τη συγκατάθεσή μου ή του συγκροτήματος και φυσικά έγινε πριν από επτά χρόνια και αυτό που θέλαμε να δείξουμε ήταν η μεγάλη αντίθεση του όταν είμαι στο σπίτι και παίζω με τα σκυλιά ή τα ζώα ή το οτιδήποτε και να δείξουμε όταν βγαίνουμε στη Φινλανδία και κάνουμε shows. Θέλαμε επίσης να δείξουμε πόση δουλειά έχει γίνει πίσω από την κάμερα, την δημιουργία ή την διαδικασία στο studio, τα ατελείωτα meetings με την δισκογραφική εταιρεία και τη διαχείριση του να κάνουμε τα κοστούμια και τις μάσκες. Αλλά η απόφαση του σκηνοθέτη ήταν ένα μεγάλο σοκ, γιατί αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μόνο το αρνητικό υλικό και να δημιουργήσει έναν κόσμο όπου τίποτα δεν συμβαίνει. Άφησε εκτός τους περισσότερους από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους. Φαντάσου πως ήμουν παντρεμένος εκείνη την περίοδο που φτιαχνόταν η ταινία και δεν υπάρχει ούτε μία λήψη με την πρώην γυναίκα μου στην ταινία, γιατί δεν ένιωθε πως θα ταίριαζε στην ιστορία. Το κάνει καλύτερο που ο καλύτερός μου φίλος και η μητέρα μου είναι οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους είμαι σε επαφή. Στην πραγματικότητα ζούσα στο Ελσίνκι τότε, στην πόλη, όχι στην καλοκαιρινή μου καμπίνα όπως στα shows. Σου δίνει την εντύπωση ότι ζω σε μία μικρή καμπίνα στα ξύλα. Όλα όσα συμβαίνουν στην ταινία είναι αληθινά, αλλά είναι σαν να διαβάζεις κάθε δεύτερη σελίδα του βιβλίου και να αφήνεις το άλλο μισό απ’ έξω.

Ποιού έμπνευση είναι οι χαρακτήρες-τέρατα που κάθε ένας από εσάς αντιπροσωπεύεται; Πως ήρθε στη ζωή ένας από αυτούς τους χαρακτήρες;

Εξαρτάται. Ο Mr. Lordi είναι ένας χαρακτήρας που γεννήθηκε το ’95-’96 και είναι ένας συνδυασμός όλων των τρομακτικών χαρακτήρων με τους οποίους μεγάλωσα. Υπάρχει πολύ Freddy Krueger σε αυτόν, πολύ Gene Simmons, λίγο από Dee Snider, υπάρχει ο Απίστευτος Hulk ο παλιός μου αγαπημένος χαρακτήρας κόμικς, υπάρχει λίγο από κάποιο είδος ζόμπι εκεί, υπάρχει ο Δράκουλας. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων! Ο Amen για παράδειγμα είναι πιο καθαρός, είναι μία μούμια. Συνήθως οι επιρροές για έναν χαρακτήρα έρχονται από τις ταινίες τρόμου, προφανώς, γιατί είμαστε τέρατα και όπως είπα με τον Hiisi είναι δύσκολο, όταν έχεις κάποιον για τον οποίο χρειάζεται να δημιουργήσεις έναν χαρακτήρα, που δεν είναι μέσα στον τρόμο, που δεν γνωρίζει τόσα πολλά για αυτό, που δεν έχει ούτε έναν αγαπημένο χαρακτήρα, να βρεις τις σωστές επιρροές. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι όταν γράφω τραγούδια ή όποτε αποφασίζουμε τα νέα κοστούμια και τις μάσκες, ο καλύτερος τρόπος είναι να δούμε ταινίες τρόμου και να πάρουμε από εκεί τις επιρροές, γιατί αυτά τα πράγματα μοιάζουν οικεία στα μάτια μου. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Όλη η ιδέα του προηγούμενου δίσκου μας “Sexorcism” ήρθε γιατί έβλεπα ακόμη μία φορά τις ταινίες “Conjuring”. Όταν ο Mana εντάχθηκε στο συγκρότημα είπε “Τι είδους χαρακτήρας θα είμαι;” και είπα “Ό,τι σου αρέσει”, αλλά δεν γνώριζε ούτε αυτός πολλά από τρόμο, έτσι δεν γνώριζε πολλά για τους χαρακτήρες. Φυσικά, όλοι γνωρίζουμε τους Leatherface, Freddy Krueger, κ.ά, αλλά δεν ήταν για αυτούς τους τύπους. Είναι ένας μεγάλος θαυμαστής του “Star Wars” όμως, όπως κι εγώ. Εάν δεις το πρόσωπό ου, είναι ένας συνδυασμός του Big Fortuna, που είναι βοηθός του Jabba the Hutt και του Alice Cooper. Αυτά ήταν δύο πρόσωπα που είπε “Καλό”!

Πρέπει να ξοδεύετε πολύ χρόνο στο δωμάτιο μακιγιάζ πριν από τα shows σας. Πόσο ζυγίζει το κοστούμι σας;

Αυτή τη στιγμή είναι 22 κιλά, αλλά συνήθως είναι 26. Νομίζω πως το τελευταίο κοστούμι ήταν 23 κιλά, αλλά τώρα 22. Τα παπούτσια μου ζυγίζουν 4 κιλά το καθένα, αλλά συνήθως ήταν 5 κιλά σε κάθε πόδι. Κάθε φορά πρέπει να κάνω νέο κοστούμι, κάνουμε μερικές, μικρές βελτιώσεις για να το κάνουμε λίγο πιο ελαφρύ. Υπάρχουν συγκεκριμένα κομμάτια που μπορείς να το κάνεις λίγο πιο βολικό με κάποιο τρόπο.

Τα κοστούμια σαν κάνουν όμως να νιώθετε άνετα όσο παίζετε στη σκηνή ή είναι κάτι σαν φορτίο μερικές φορές;

Είναι εύκολο, γιατί δεν θυμάμαι καν πως είναι να παίζεις χωρίς αυτό. Όταν κάνουμε sound check, πριν από ένα show και πριν να ξεκινήσουμε όλοι να μπαίνουμε μέσα στα κοστούμια, το κάνουμε στα απλά μας ρούχα και νιώθω γυμνός και λίγο περίεργα. Νιώθω σαν να ντρέπομαι κατά τη διάρκεια του sound check χωρίς τον χαρακτήρα μου. Στην πραγματικότητα σου δίνει μία επιπλέον ώθηση. Ακόμη κι εάν η μουσική είναι το βασικό θέμα για εμένα, αλλά χωρίς τα κοστούμια δεν θα κάναμε αυτή την συνέντευξη για παράδειγμα! Χωρίς τα κοστούμια θα ήμασταν ένα άλλο συγκρότημα, θα μοιάζαμε σαν όλους τους άλλους, σαν κάποιους metal τύπους από την Φινλανδία.

Νιώθετε ότι οφείλετε την επιτυχία σας στην εικόνα σας;

Στην εικόνα χρωστάμε πολλά. Ακόμη και για τα πρώτα δέκα χρόνια ήταν ένα πράγμα που μας κρατούσε πίσω. Για τα πρώτα δέκα χρόνια, όταν προσπαθούσα να μας βρω δισκογραφικό συμβόλαιο, οι εταιρείες θα έλεγαν ότι το πρόβλημα ήταν η εικόνα, ότι ήταν ανόητο. Η μουσική ήταν καλή, αλλά η εικόνα χαζή. Έτσι, πρέπει να το αφήσεις εκτός ή υπάρχουν άλλες εταιρείες που λένε ότι η εικόνα είναι καλή, αλλά η μουσική χάλια, η μουσική σου είναι περισσότερο pop και πρέπει να παίξεις black metal ή death metal. Κράτησα το όραμά μου για δέκα χρόνια κι ακόμη πριν τον πρώτο δίσκο, υπήρχαν τόσοι άνθρωποι που είχαν ήδη αφήσει το συγκρότημα, γιατί είχαν κουραστεί την αναμονή για να έχουμε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο. Στην αρχή ήταν ένας παράγοντας που μας επιβράδυνε, αλλά τελικά χρωστάμε πολλά στην εικόνα.

Ποια είναι η πιο περίεργη εμπειρία που είχατε ενώ ήσασταν στη σκηνή;

Συνήθως προσπαθούμε να κάνουμε τα shows μας με τέτοιο τρόπο ώστε να μην έχουμε περίεργες εμπειρίες. Ωστόσο, θυμάμαι αυτό από την περίοδο του πρώτου μας δίσκου, όταν δεν είχα σχεδιάσει τα κοστούμια και δεν ήξερα τι να περιμένω κι έτσι δεν υπήρχε καμία τρύπα για το μόριό μου. Ήταν εντελώς συμπαγές κι όταν χρειάστηκε να πάω τουαλέτα δεν υπήρχε καμία τρύπα. Έτσι, κατά τη διάρκεια την πρώτης μας περιοδείας για τον πρώτο μας δίσκο, η μόνη πιθανότητα ήταν να “τα κάνω πάνω μου”, γιατί δεν υπήρχε πιθανότητα να βγάλω το κοστούμι και να πάω στην τουαλέτα. Μέχρι τώρα κανείς δεν το ήξερε, εάν δεν το έλεγα. Αλλά για το δεύτερο album είχαμε ήδη μία τρύπα στο κοστούμι, πράγμα πολύ σημαντικό, αλλά δεν το αντιλαμβάνεσαι εάν δεν το έχεις ζήσει για πρώτη φορά.

Κερδίσατε τον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Τραγουδιού το 2006 στην Ελλάδα. Η συμμετοχή σας στον διαγωνισμό είχε καλό ή κακό αντίκτυπο στους Lordi;

Και τα δύο! Είναι 95% θετικός! Είμαι περήφανος που είμαστε μέρος της ιστορίας της Eurovision και είμαι περήφανος που η Eurovision είναι μέρος της ιστορίας μας. Υπάρχει ένα πράγμα που είναι πολύ σημαντικό: δεν αλλάξαμε τίποτα για τη Eurovision, γιατί ερωτηθήκαμε από τους ανθρώπους της Eurovision στην Φινλανδία ώστε να συμμετάσχουμε κι έτσι το κάναμε με τους δικούς μας όρους. Εκείνα τα τρία λεπτά στη σκηνή ήμασταν απλώς οι Lordi, δεν σκεφτόμασταν ότι ήμασταν στην Eurovision. Η συνείδησή μου είναι καθαρή, κάναμε την Eurovision και συνέβη να την κερδίσουμε, αλλά αυτό είναι μία διαφορετική ιστορία. Πέρασαν περίπου 15 χρόνια και το μεγαλύτερο μέρος του είχε θετική αντίδραση. Η έκθεση των μέσων ενημέρωσης που είχαμε τότε μας “έσπασε” πραγματικά για μία στιγμή στον mainstream χώρο και τότε αύξησε την ευαισθητοποίηση του συγκροτήματος κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μέσα σε λίγες εβδομάδες όλοι γνώριζαν τι είναι αυτό το συγκρότημα και αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να αγοράσεις με χρήματα… αλλά υπάρχουν μερικοί ανόητοι σε αυτόν τον κόσμο, οι οποίοι κάπως αισθάνονται ότι το να συμμετέχει κανείς στη Eurovision είναι κάτι που καταστρέφει όλο το συγκρότημα και κανείς που τραγουδά κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι μωρός, αλλά εσύ είσαι ανόητος εάν σκέφτεσαι έτσι. Ποτέ δεν έχω δει ή καταλάβει την αιτία ή την λογική πίσω από αυτό. Είναι ανόητο και περίεργο. Πιστεύω πως δεν είναι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση. Το forum στο οποίο είναι δεν θα έπρεπε να έχει καμία επιρροή στην τέχνη που κάνεις. Μπορούμε να παίξουμε οπουδήποτε κι ακόμη θα είμαστε 100% οι Lordi. Δυστυχώς πηγαίνοντας στην Eurovision χάσαμε πολλούς θαυμαστές, αλλά γιατί;

Αυτό είναι πραγματικά ατυχές, αλλά πιστεύετε ότι οι Lordi εισήγαγαν την hard-rock μουσική στον διαγωνισμό;

Προφανώς ήμασταν εντελώς διαφορετικοί από οτιδήποτε άλλο προηγουμένως στη Eurovision. Μετά από εμάς υπήρξαν λίγα metal ή hard-rock συγκροτήματα στη Eurovision. Πριν από εμάς υπήρξε ένα συγκρότημα από τη Νορβηγία με όνομα Wig-Wam, που ήταν λίγο περισσότερο glam-rock. Μετά από εμάς υπήρξαν πολλές πιο σκληρές και πιο metal μπάντες από ότι ήμασταν εμείς μουσικά στη Eurovision. Πιστεύω πως μετά από τη νίκη μας, για τα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια υπήρξαν μερικές χώρες που προσπάθησαν να στείλουν συγκροτήματα όπως αυτά. Η Eurovision είναι ένα αστείο πράγμα! Ποτέ δεν ξέρεις τι θα πάει καλά, γιατί υπάρχουν τόσα εκατομμύρια θαυμαστές που ψηφίζουν και οι λόγοι για να ψηφίσουν κάτι μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Δεν ψηφίζουν απαραίτητα για το καλύτερο τραγούδι, θα μπορούσαν να ψηφίζουν για το καλύτερο show ή για κάτι που είναι εντελώς διαφορετικό. Γνωρίζω πως στην περίπτωσή μας δεν ήταν για τη μουσική, θα μπορούσαμε να έχουμε το οποιοδήποτε τραγούδι από τον δίσκο μας και πάλι θα είχαμε κερδίσει. Ο κόσμος ψήφιζε επειδή ήμασταν τόσο διαφορετικοί κι επίσης λόγω της εμφάνισής μας. Ήμασταν κάτι καινούριο κι ανανεωμένο για τη Eurovision και για τον λόγο αυτό μας ψήφισαν. Ξέρω πως κατά την διάρκεια εκείνης της περιόδου υπήρχαν metal και rock κοινότητες που δεν ήταν απαραίτητα fans των Lordi, αλλά ήταν καρποφόροι για εμάς, γιατί εκπροσωπήσαμε αυτή τη ζώνη. Ακόμη κι αν δεν τους άρεσε το συγκρότημα, θα μας ψήφιζαν γιατί ήταν κάτι που δεν είχε γίνει στο παρελθόν.

Τι πιστεύετε για την χώρα μας; Ποια είναι η πιο ζωντανή σας ανάμνηση από τις επισκέψεις σας εδώ;

Η ζέστη! Ήμουν εκεί για μερικές εβδομάδες ή κάτι τέτοιο και ήταν η μοναδική φορά που ήρθα στην Ελλάδα. Είχε πολύ ζέστη! Δυστυχώς δεν είδα πολλά! Οι τυπικές μου ημέρες ήταν: ξύπνημα στις 6 πμ στο ξενοδοχείο για να βάλουμε όλο το μακιγιάζ, μετά στις 9 η ώρα το πρωί ήμασταν στο lobby του ξενοδοχείου με τα κοστούμια και με πολλούς φωτογράφους. Τότε πηγαίναμε κατευθείαν στον χώρο, έτσι ό,τι είδαμε από την Αθήνα ήταν από το παράθυρο του van στον δρόμο μας από το ξενοδοχείο στον χώρο. Τότε στον χώρο κάναμε τις πρόβες μας, συνεντεύξεις κι έτσι ήμασταν μόνο εκεί. Το απόγευμα επιστρέφαμε και είχαμε να κάνουμε κάποιες επιπλέον συνεντεύξεις και ήταν ήδη μεσάνυχτα όταν φτάναμε στα δωμάτιά μας για να βγάλουμε τα κοστούμια μας. Αυτές ήταν οι δύο εβδομάδες μας στην Ελλάδα.

Ποια είναι η γνώμη σας ή τα συναισθήματά σας για το πρώτο solo project του Amen-Ra, υπό το προσωνύμιο Amen-Ra’s Dynasty;

Μια χαρά! Γιατί όχι; Τα τελευταία πέντε χρόνια περίπου, έλεγε ότι ήθελε να κάνει κάτι με τους παλιούς του φίλους, να παίξουν κάτι μαζί και ήταν ένα θαυμάσιο τραγούδι! Υπάρχει μία τεράστια διαφορά που πρέπει να δεις! Ο Amen κάνει ακόμη ό,τι κάνει ως Amen, δεν “σκοτώνει” τον χαρακτήρα του. Δεν είναι το ίδιο με αυτό που έκανε ο Kita. Ο Kita απολύθηκε από το συγκρότημα γιατί “σκότωσε” τον χαρακτήρα του. Δεν μπορείς να κάνεις ένα side project με την πολιτική σου περσόνα, ως ο εαυτός σου κι όχι ως χαρακτήρας Lordi κι ακόμη να είσαι σε αυτό το συγκρότημα. Είτε είσαι ένας χαρακτήρας Lordi είτε όχι! Αυτό είναι τόσο άσπρο και μαύρο, γι’ αυτό ο Kita απολύθηκε, όταν έκανε το side project του. Ο Kita δεν έκανε ένα side project όπως ο Amen. Όταν ο Ox ήθελε να αφήσει το συγκρότημα, ήταν ακριβώς για αυτό. Ήθελε να κάνει κάτι άλλο, το οποίο είναι εντάξει, εάν είναι ακόμη ο Ox.

Ποιο είναι το μότο σας;

Ζήσε τη ζωή σου και κάνε ό,τι θες χωρίς να βλάψεις κανέναν άλλο. Απλώς κάνε αυτό που χρειάζεσαι να κάνεις!

Συνέντευξη: Ηλέκτρα Λήμνιου

Ερωτήσεις/απομαγνητοφώνηση/μετάφραση: Θοδωρής Κολλιόπουλος

Back To Top