skip to Main Content

Ο ανερχόμενος τραγουδιστής και τραγουδοποιός από την Αυστραλία, ονόματι Robbie Miller, συστήνεται στο ελληνικό κοινό μέσω μίας συνέντευξης που έδωσε στο SounDarts.gr! Ο Miller έχει πολλά πράγματα και συναισθήματα να μοιραστεί με εμάς και η μουσική μετατρέπεται ως το κατάλληλο μέσο για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Έτσι, λοιπόν, ο Robbie Miller κυκλοφόρησε το ντεμπούτο album του στις 12 Φεβρουαρίου, με τίτλο “Little Love”, και είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του για το νέο του project, αλλά και την ιστορία πίσω από αυτό. Έπειτα από τη νίκη του σε έναν ραδιοφωνικό διαγωνισμό, έπρεπε να βγει από τη “ζώνη ασφαλείας” του για να παίζει σε ένα μουσικό φεστιβάλ στο Darwin της Αυστραλίας. Κι έτσι η ιστορία του ξεκίνησε. Από ένα εσωστρεφές άτομο ως ήταν, ο Miller κατέληξε να μοιράζεται την αγάπη του για τη μουσική με τους ανθρώπους και τώρα μέσω του δίσκου “Little Love” μάς παρουσιάζει την πιο ειλικρινή πλευρά του εαυτού του. Η όλη διαδικασία της ηχογράφησης τον έκανε τον καλλιτέχνη που είναι σήμερα και το αποτέλεσμα είναι διαθέσιμο να το ακούσεις.

Ξεπερνώντας τον φόβο της έκθεσης του εαυτού και της μουσικής του στον κόσμο, ο Robbie κατάφερε να γράφει τραγούδια πιο εύκολα από ποτέ. Ποιος ήταν ο άνθρωπος που τον ενέπνευσε περισσότερο κι έσπρωξε την δημιουργικότητά του στα άκρα; Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία που έκανε ο Miller για χάρη της μουσικής; Εάν θέλεις να μάθεις περισσότερα για τον Robbie Miller, διάβασε τη συνέντευξη που έδωσε στο SounDarts.gr παρακάτω.

Γεια σου Robbie, καλώς ήλθες στο SounDarts.gr! Θα ήθελες να συστηθείς το ελληνικό κοινό;

Γεια, είμαι ο Robbie Miller. Είμαι μουσικός εδώ στη χώρα του Οζ και μόλις κυκλοφόρησα το ντεμπούτο album μου «Little Love».

Είναι αλήθεια ότι πήγες από την κρεβατοκάμαρά σου στη μεγάλη σκηνή; Πώς μπορείς να το εξηγήσεις αυτό;

Ναι, κατά λάθος κέρδισα τον διαγωνισμό Triple J (ραδιοφωνικός σταθμός) για να παίξω σε ένα μουσικό φεστιβάλ στο Ντάργουιν της Αυστραλίας. Είχα μερικά τραγούδια που απλά κάθονταν στο laptop μου από μερικά χρόνια νωρίτερα. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να ανεβάσω τα τραγούδια στον ιστότοπό τους, αλλά δεν ήξερα ότι κάνοντας αυτό μπήκα σε έναν διαγωνισμό! Νομίζω ότι έλαβα ένα τηλεφώνημα περίπου 4 εβδομάδες αργότερα στο οποίο μου εξήγησαν πως μόλις είχα κερδίσει. Έπειτα, μέσα σε ένα μήνα, βρέθηκα να παίζω στην κεντρική σκηνή ενός φεστιβάλ.

Όπως ανέφερες, πρόσφατα κυκλοφόρησες το ντεμπούτο album σου, με τίτλο “Little Love”. Τι να περιμένουμε από αυτήν την κυκλοφορία; Ποιο είναι αυτό το στοιχείο σε αυτό το album που το κάνει ξεχωριστό σύμφωνα με εσένα;

Νομίζω ότι ο κόσμος μπορεί να περιμένει ένα album γεμάτο ειλικρίνεια, αλήθεια και αίσθηση ζεστασιάς. Αυτό είναι επίσης που νομίζω ότι κάνει ξεχωριστό το album για όλους. Είναι η πρώτη φορά που απέδωσα πραγματικά τη ζωή μου με τη μουσική μου, τις δικές μου αμφιβολίες, φόβους, ευτυχία, θλίψη. Έχω βάλει τη δική μου ανθρωπιά σε κάθε τραγούδι του “Little Love”.

Ήσουν στο studio για τέσσερα χρόνια δημιουργώντας αυτό το album. Υπήρξαν σημαντικές αλλαγές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (σχετικά με το album);

Τόσες πολλές! Τόσες πολλές! Υπάρχει ένα ολόκληρο άλλο υλικό που αξίζει να γίνει album και που έχει ηχογραφηθεί αλλά δεν λειτούργησε. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ανακάλυψα ποιος ήμουν ως καλλιτέχνης κατά τη διάρκεια (της δημιουργίας του). Έγραψα μαζί με μερικούς ανθρώπους που με προκάλεσαν πραγματικά δημιουργικά και τελικά άλλαξαν το αποτέλεσμα του album.

Νομίζω ότι κάθε τραγούδι έχει τη σημασία του για εσένα αλλά αν έπρεπε να επιλέξεις ένα από αυτά ως το αγαπημένο σου, ποιο θα διάλεγες και γιατί;

Ω, τόσο δύσκολη ερώτηση. Θα έπρεπε να πω το “Catch Me” και μάλιστα για μερικούς λόγους. Έγραψα, ηχογράφησα και μίξαρα αυτό το τραγούδι μόνος μου (ένα από τα τρία στο album) αλλά και επειδή αφορά τους φόβους μου να γίνω πατέρας. Πέρασα πολλές νύχτες αϋπνίες  για να εξερευνήσω το αν ήταν ή όχι κάτι που ήθελα να κάνω. Αν θα μπορούσα να είμαι το άτομο που απαιτείται. Όταν γυρίζω πίσω και ακούω το “Catch Me”, μου θυμίζει ότι οι φόβοι είναι φυσιολογικοί, το να φοβάσαι είναι εντάξει και απλά να βουτήξεις στα βαθιά γιατί αξίζει τον κόπο.

Η διαδικασία της σύνθεσης τραγουδιών ήταν κάτι πολύ προσωπικό για εσένα, γράφοντας μόνο για τον εαυτό σου, μέχρι πρόσφατα. Πώς και γιατί αποφάσισες να μοιραστείς τα τραγούδια σου με το κοινό;

Ειλικρινά, απλώς νομίζω ότι έκρυβα ποιος ήμουν για πολύ καιρό. Φοβόμουν τι μπορεί να σκέφτονταν οι άνθρωποι, όταν πραγματικά οι περισσότεροι δεν με νοιάζουν. Το να είμαι ειλικρινής με αυτό ήταν ότι το πραγματικά δύσκολο. Μόλις το αντιμετώπισα, το γράψιμο έγινε ευκολότερο.

Αν έπρεπε να επιλέξεις 5 τραγούδια για το soundtrack της ζωής σου, ποια θα ήταν;

Home – Edward Sharpe and the Magnetic Zeros,

Tongue Tied – Grouplove,

Here Comes The Sun – The Beatles,

Heartbeats – Jose Gonzalez and

Welcome Home, Son – Radical Face.

Πιστεύεις ότι έχεις μάθει να προστατεύεις την ψυχή σου στη μουσική βιομηχανία;

Δεν θα έλεγα ότι έμαθα να την προστατεύω. Υποθέτω ότι προσπαθώ να πάω περισσότερο με τη ροή και να μην πάρω κάτι πολύ προσωπικά.

Υπάρχει κάποιο άτομο από τον επαγγελματικό σου τομέα που σε ώθησε ή σε παρακίνησε να κάνεις το «επόμενο μεγάλο βήμα»;

Δεν ξέρω αν υπάρχει ένα συγκεκριμένο άτομο που με παρακίνησε, αλλά ο φίλος μου, ο Alex Henriksson, ο οποίος δημιούργησε το album μου, με ενέπνευσε πραγματικά να ωθήσω τη δημιουργικότητά μου στα όριά της. Θα είμαι πάντα ευγνώμων για αυτό.

Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία που έπρεπε να κάνεις για χάρη της μουσικής;

Τα σπορ. Ο αθλητισμός ήταν η μεγαλύτερη θυσία για χάρη της μουσικής. Δουλεύω με πλήρη απασχόληση ενώ κάνω μουσική και δυστυχώς δεν είχα τον χρόνο να κάνω και τα τρία.

Έχεις ονειρευτεί ποτέ τον μεγαλύτερο στόχο σου στη μουσική σου καριέρα; 

Θα ήθελα πολύ να έχω ένα Νο.1 album ή τραγούδι. Για μένα αυτό θα ήταν το αποκορύφωμα.

Τι θα ήθελες να σου ευχηθούμε;

Για μένα, προσπάθησα απλώς να παίρνω την κάθε μέρα όπως ερχόταν. Προσπαθώ να μην πιάνομαι πάρα πολύ στο παρελθόν ή στο μέλλον. Απλώς ζω το σήμερα. Θα ήθελα να μου ευχηθείτε την ευτυχία και την υγεία της οικογένειάς μου, γιατί αυτά είναι που κρατώ περισσότερο στην ψυχή μου.

Συνέντευξη: Ηλέκτρα Λήμνιου

Back To Top