skip to Main Content

News | Πέθανε σε ηλικία 90 ετών η μεγάλη τραγουδίστρια της country, Loretta Lynn

Loretta Lynn, το γένος Webb (14 Απριλίου 1930 – 4 Οκτωβρίου 2022)

Η Loretta Lynn, η μεγάλη τραγουδίστρια-τραγουδοποιός της country που έφερε επανάσταση στον ρόλο των γυναικών στο Νάσβιλ, πέθανε σε ηλικία 90 ετών. Η οικογένειά της επιβεβαίωσε ότι πέθανε στο σπίτι της στο Hurricane Mills του Τενεσί.

«Δεν αρκεί να λέμε σήμερα ότι η country μουσική έχασε τη Loretta Lynn, αλλά μάλλον ο κόσμος έχασε έναν αληθινό θρύλο της μουσικής», δήλωσε η Sarah Trahern, Διευθύνουσα Σύμβουλος της Country Music Association. «Η Loretta ήταν μια γυναίκα της οποίας οι συνεισφορές και η απήχησή της ενέπνευσαν αμέτρητους καλλιτέχνες και μετέτρεψαν το country είδος σε μια παγκόσμια μορφή τέχνης. Ήταν μέλος του Country Music Hall of Fame και η πρώτη γυναίκα που έλαβε βραβείο CMA της Καλύτερης Διασκεδάστριας της Χρονιάς. Ως πρωτοπόρος τραγουδοποιός, έγραψε γενναία για κοινωνικά και πολιτιστικά θέματα που ήρθαν να καθορίσουν μια γενιά. Προσωπικά θα θυμάμαι τη Loretta για το πνεύμα, την τέχνη και την ιδιοφυΐα της που συναγωνιζόταν σύγχρονους όπως ο Bob Dylan, ο John Lennon και ο Paul McCartney».

Από το ξεκίνημά της ως “Coal Miner’s Daughter” (η «Κόρη του Ανθρακωρύχου») στην πόλη Butcher Holler, στο Κεντάκι, όπου η Lynn παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερα παιδιά πριν από τα 20 της, μέχρι το αδάμαστο twang της χαρακτηριστικής φωνής της, η Lynn ήταν η επιτομή της country μουσικής για πολλές γενιές, επιβεβαιώνοντας αργότερα, όταν τραγούδησε το “If you’re lookin’ at me, you’re lookin’ at country” το 1971, πως δεν ήταν απλά ένα αδρανές καύχημα.

Αυτό το τραγούδι ήταν μια επιτυχία στις Τοp5 επιτυχίες στο Hot Country του Billboard και μεταξύ των δεκάδων επιτυχιών που σημείωσε η Lynn κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’60 και του ’70, συμπεριλαμβανομένων 11 solo Νο.1, συν 5 ακόμη με τον Conway Twitty. Είχε 51 singles στο Top 10, κέρδισε τρία βραβεία Grammy, ήταν η πρώτη γυναίκα που ονομάστηκε Entertainer of the Year από το Country Music Association (το 1972) και εντάχθηκε στο Country Music Hall of Fame και στο Songwriters Hall of Fame. Στη νέα χιλιετία, το προφίλ της Lynn ενισχύθηκε ξανά από τη συνεργασία της το 2004 με τον Jack White των White Stripes στο “Van Lear Rose”.

Τραγούδια που κορυφώθηκαν στα charts, όπως το αυτοβιογραφικό, δυναμικό “Coal Miner’s Daughter” του 1970, ο θρήνος του 1972 για σεξουαλικά μέτρα και σταθμά για τις διαζευγμένες γυναίκες, “Rated ‘X'” και “The Pill” το 1975, κατέρριψαν τα στιχουργικά και θεματικά εμπόδια για τις γυναίκες τραγουδίστριες στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Προκάλεσαν επίσης σημαντική διαμάχη, συμπεριλαμβανομένων των απαγορεύσεων από ραδιοφωνικούς σταθμούς της εποχής.

Η Lynn γεννήθηκε στο Frankfort του Kentucky, στις 14 Απριλίου 1932. (Για χρόνια, η Lynn έκρυβε τρία χρόνια από την ηλικία της· πριν από το 2002, πίστευαν ότι παντρεύτηκε στα 13, όχι στα 15). Αυτή και ο σύζυγός της, Oliver “Doolittle” Lynn, απέκτησαν τέσσερα παιδιά και ζούσαν με λίγα χρήματα, αλλά αυτό θα άλλαζε αφού της αγόρασε μια κιθάρα το 1953. Λίγο αργότερα, έπεισε ένα τοπικό συγκρότημα της country να αφήσει τη Loretta να τραγουδήσει. Έξι μήνες αργότερα άφησε αυτό το συγκρότημα και απέκτησε το δικό της.

Το 1960, η Lynn κυκλοφόρησε το πρώτο της single, “I’m a Honky-Tonk Girl”, μέσω της Zero, μια μικρή καναδική ανεξάρτητη εταιρεία. Μέσα σε λίγους μήνες, η Lynn και η οικογένειά της είχαν μετακομίσει στο Nashville και υπέγραψε συμβόλαιο με την Decca Records. Το πρώτο της country Top 10 hit, το “Success”, κυκλοφόρησε το 1962, την ίδια χρονιά που έγινε μέλος του Grand Ole Opry. Η Lynn ήταν μέρος μιας νέας γενιάς μοντέρνων τραγουδιστών και τραγουδοποιών της country – συμπεριλαμβανομένων των Willie Nelson, Roger Miller, Hank Cochran, Bill Anderson και Harlan Howard– που έγινε γνωστή στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στο Nashville και βοήθησε στην ανανέωση του στυλ του νεότερου κοινού.

Η πρώτη Νο. 1 επιτυχία της Lynn ήρθε στις αρχές του 1967, με το “Don’t Come Home A-Drinkin’ (With Lovin’ on Your Mind)”, που έγραψε από κοινού με την Peggy Sue Wright. Στο Rock’n’Reel, η Lynn πίστωσε την επιτυχία της στο ότι «το τραγούδησε όπως το έζησαν οι γυναίκες». Τραγούδησε επίσης πολλά τραγούδια από γυναίκες συγγραφείς, μεταξύ των οποίων τρία κατάφεραν να γίνου Νο.1 επιτυχίες της.

Δεν ήταν μόνο η μουσική. Οι προσωπικοί αγώνες της Lynn αντήχησαν στενά στους θαυμαστές της – ένας ταραχώδης γάμος (ο Doolittle την απατούσε επανειλημμένα, όπως αποκάλυψε η ίδια μετά το θάνατό του) αλλά και ο θάνατος του γιου της, Jack Benny Lynn, από πνιγμό, το 1984.

Η Lynn, με τη σειρά της, ήταν στενά συνδεδεμένη με την κοινότητα των fans της. Χρόνια πριν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να δώσουν στους διασκεδαστές την ευκαιρία να αλληλοεπιδρούν με τους fans τους, η Lynn γαλουχούσε το fan club της. Το 1972 συνίδρυσε το ετήσιο Nashville Fan Fair, μια εβδομάδα με meet-and-greets με πολλά από τα μεγαλύτερα αστέρια της country μουσικής. Για πολλά χρόνια, η Lynn διοργάνωσε το ετήσιο συμπόσιο «Pow Wow» για τα μέλη του fan club της στο Grand Ole Opry Hotel κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ Fan Fair.

Η Lynn δεν έγραψε όλες τις επιτυχίες της, αλλά έγραψε πολλές από τις πιο σημαντικές. Το 1970, η Decca κυκλοφόρησε το “Loretta Lynn Writes ‘Em and Sings’ Em”, μια συλλογή νέας και παλιάς μουσικής.

Πράγματι, η Lynn ήταν μια από τους πιο έξυπνες λάτρεις της country μουσικής. Ήταν η δεύτερη star του Nashville, μετά τον Johnny Cash, που έγραψε απομνημονεύματα. Το “Coal Miner’s Daughter” (1976), σε συνεργασία με τον Donald Vecsey, έγινε best-seller που αργότερα γνώρισε μια κινηματογραφική μεταφορά το 1980 σε σκηνοθεσία του Michael Apted. Το “Coal Miner’s Daughter” ήταν μια από τις ταινίες με τις μεγαλύτερες εισπράξεις της χρονιάς, κερδίζοντας 100 εκατομμύρια δολάρια και κριτικούς επαίνους. Η Sissy Spacek κέρδισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για το πορτρέτο της Lynn.

Οι πωλήσεις της Lynn έπεσαν τη δεκαετία του ’80, αλλά η κληρονομιά της παρέμεινε ανεκτίμητη. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, μια νέα γενιά από stars του Nashville, που ονομάστηκαν «neo-traditionalists», προσπάθησαν να υιοθετήσουν το μοναδικό στυλ της Lynn. Μιλώντας στο Billboard το 1984, η Reba McEntire ονόμασε το στυλ της ως «νέα Loretta Lynn».

Η Lynn πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1990 φροντίζοντας τον σύζυγό της, ο οποίος πέθανε το 1996, σε ηλικία 70 ετών. Μετά από ένα χρόνο πένθους, η Lynn επέστρεψε με μια περιοδεία. «Κάλεσα το management μου και είπα: «Βγάλτε με στο δρόμο – τα χάνω», είπε στους Detroit Metro Times το 2003. «Έπρεπε να κάνω κάτι για να ξεκαθαρίσω το μυαλό μου, γιατί κάπου είχε σταματήσει κατά μήκος της γραμμής».

Επέστρεψε στις ηχογραφήσεις τη δεκαετία του 2000, με το “Van Lear Rose”, σε παραγωγή του Jack White των White Stripes να γίνεται η πιο επιτυχημένη της επαναφορά το 2004. Το album του 2001, “White Blood Cells”, ήταν αφιερωμένο στη Lynn. Στη συνέχεια, η Lynn δεν επιβράδυνε καθόλου παρά τη σωματική πάθηση της. Τον Μάιο του 2017, υπέστη εγκεφαλικό, ακολουθούμενο από κάταγμα στο ισχίο τον Ιανουάριο του 2018 και δεν μπόρεσε να κάνει άλλη περιοδεία. Το 2021 η Lynn κυκλοφόρησε το “Still Woman Enough”, ένα set που περιλαμβάνει guest εμφανίσεις από μερικούς από τους καλλιτεχνικούς απογόνους της Lynn όπως οι Tanya Tucker, Carrie Underwood, Margo Price κ.α., σε remakes των κλασσικότερων επιτυχιών της.

Back To Top