Reportage | Η “επική”, πρώτη συναυλία του Louis Tomlinson στην Ελλάδα, γέμισε θετική ενέργεια την Πλατεία Νερού

Το ελληνικό κοινό έδειξε με τον πιο ένθερμο τρόπο την αγάπη του στον Louis Tomlinson, στην πρώτη του συναυλία στη χώρα μας!

1. You Don’t Belong
2. Catch Me If You Can
3. Yeah Yeah Yeah
4. Wor Flags
5. Just Like You’d Want Me To
6. You’ll Be Free
7. Where’s My Family Gone

1. Oh, Pretty Woman (Roy Orbison) (entrance song)
2. Knotted Bed of Roses
3. Struggle
4. Thoughts of a Child
5. Foolish Parley
6. I Know Pt.1
7. Say My Name

1. The Greatest
2. Kill My Mind
3. Lucky Again
4. Holding on to Heartache
5. Face the Music
6. We Made It
7. Night Changes (One Direction song)
8. Chicago
9. High in California
10. Written All Over Your Face
11. All This Time
12. She Is Beauty We Are World Class
13. Copy of a Copy of a Copy
14. Walls
15. 505 (Arctic Monkeys cover)
16. Back to You
17. Angels Fly
18. Out of My System
19. Saturdays (Encore)
20. Where Do Broken Hearts Go (One Direction song)(Encore)
21. Silver Tongues

Όταν πριν από αρκετούς μήνες, ανακοινώθηκε η συναυλία του στην Αθήνα (αρχικά για το Θέατρο Πέτρας), οι πιστοί fans έσπευσαν να εξασφαλίσουν τα εισιτήρια τους για να καμαρώσουν τον πρώτο εκ των OneDirection που θα πραγματοποιούσε συναυλία στην Αθήνα. Αν για μερικούς από εμάς αυτό έμοιαζε σαν ένα εφηβικό απωθημένο, τότε μάλλον σφάλαμε. O Louis Tomlinson με το συνεχώς αυξανόμενο fanbase του, κατάφερε να μεγαλώσει τα νούμερα και στη χώρα μας κι έτσι μέχρι την 20η Σεπτέμβρη που θα γινόταν η πρώτη του συναυλία επί ελληνικού εδάφους, η παραγωγή αναγκάστηκε να αλλάξει venue, και να τη μεταφέρει στην Πλατεία Νερού.

Έτσι λοιπόν η μεγάλη μέρα έφτασε. Οι πόρτες άνοιξαν στις 18:00 και οι πρώτοι fans έσπευσαν για κάγκελο. Τα opening acts είναι έτοιμα και περιμένουν να τηρήσουν το πρόγραμμα της βραδιάς. Ο Βρετανός Andrew Cushin, κατέλαβε τη σκηνή μια ώρα αργότερα και συστήθηκε στο ελληνικό κοινό με το τραγούδι του “You Don’t Belong” αλλά και επιτυχίες του όπως “Catch Me If You Can”, “Yeah Yeah Yeah” και “Wor Flags” εξασφαλίζοντας δυνατά χειροκροτήματα, αλαλαγμούς και ένα “υπάκουο” κοινό που κουνούσε τα χέρια του στον αέρα στο ρυθμό που επιδείκνυε. Μέχρι το τέλος του δικού του act και εμφανώς συγκινημένος από την θερμή υποδοχή του ελληνικού κοινού, ευχαρίστησε και προέβη σε δηλώσεις αγάπης καμιά δεκαριά φορές, κάνοντας τον ακόμα πιο συμπαθή στους παρευρισκόμενους.

Μια ώρα μετά οι επίσης Βρετανοί, The Lathums πήραν τη σκυτάλη υπό τους ήχους του κλασικού “Oh, Pretty Woman” του Roy Orbinson που ακουγόταν από τα ηχεία όσο λάμβαναν τις θέσεις τους. Ξεσήκωσαν το κοινό, με παρόμοια pop-rock μοτίβα όπως ο Cushin αλλά και ο Tomlinson που θα ακολουθούσε, κάνοντας ένα δυνατό ζέσταμα στο κοινό με τραγούδια όπως “Knotted Bed of Roses”, “Thoughts of a Child”, “Ι Know Pt.1” και σαφώς το εξαιρετικό “Say My Name” με το οποίο έκλεισαν. Το μεγαλύτερο χειροκρότημα ωστόσο ήρθε όταν ο Alex, ο frontman και κιθαρίστας του συγκροτήματος, ήπιε λίγη από την μπύρα του, και αναφώνησε «Γεια μας», με το κοινό να του ανταποδίδει την ευχή του.

Λίγο πριν τις 21:00 ακούστηκε η φωνή του Tomlinson από τα ηχεία να παρακαλεί τον κόσμο να κάνει ένα βήμα πίσω και να διατηρήσει τις απαραίτητες αποστάσεις τηρώντας ακόμα τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Λίγο αργότερα η φιγούρα του, εμφανίστηκε στα video walls της σκηνής να γράφει με μαρκαδόρο στο φακό της κάμερας που τον τραβούσε τον τίτλο του τελeυταίου του album, από το οποίο πήρε τον τίτλο της και η περιοδεία του… “Faith In The Future”. Όπως ήταν αναμενόμενο επικράτησε πανικός με το κοινό να τα δίνει όλα με το που πάτησε το πόδι του σκηνή και έπιασε το μικρόφωνο. Χωρίς να υπερβάλουμε ούτε λιγάκι (υπάρχουν αποδείξεις στα videos), το ελληνικό κοινό ήταν πολύ καλά “διαβασμένο” κι έτσι σε όλα τα τραγούδια του -από την αρχή μέχρι και το encore της συναυλίας- ο Tomlisnon ερμήνευσε τα τραγούδια του με τη “βροντερή” συνοδεία του κοινού.

Η αρχή έγινε με το “The Greatest” και το “Kill My Mind” μέχρι να καταφέρει να πει την πρώτη “καλησπέρα” στο κοινό ενώ άπειρα χέρια είτε με κινητά είτε με πανό είχαν σηκωθεί στον αέρα καθιστώντας δυσκολάκι να καταφέρουμε να βγάλουμε μια σταθερή φωτογραφία χωρίς παρεμβολές. Ακολούθησε μια σειρά τραγουδιών από το τελευταίο του album όπως “Lucky Again”, “Holding on to Heartache” και “Face The Music” μέχρι που το “We Made It” από το ντεμπούτο του album, “Walls”, έστρωσε το δρόμο για το πρώτο one-direction-tirbute που ήρθε με μια πιο rock εκδοχή του “Night Changes”, επιφέροντας πλέον αντίστοιχη ατμόσφαιρα και για τραγούδια όπως “Chicago”, “High in California”, “Written All Over Your Face” και “All This Time”, που ακολούθησαν.

Στο τέλος του “She Is Beauty We Are World Class”, ο Tomlinson ακούστηκε να λέει: «Το album σημαίνει τα πάντα για μένα, η δημιουργία του ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία. Όπως είπα και προηγουμένως, αυτές οι συναυλίες δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς εσάς. Χρειάζομαι ένα fan base που θέλει να ακούσει την μουσική μου και νιώθω πως ό,τι κι αν νιώθω, ό,τι κι αν κάνω εσείς είστε εδώ για μένα και σας αγαπώ για αυτό», κάνοντας το κοινό να παραληρεί μέχρι την επόμενη έκπληξη στο setlist του που ήρθε με το ακυκλοφόρητο -αλλά σίγουρα πολύ αγαπημένο των fans- “Copy of a Copy of a Copy”. Αφού πήραμε μια ανάσα -λέμε τώρα- με το αισθαντικό “Walls”, το κοινό άρχισε να αναφωνεί “five o five”, προκαλώντας μου ερωτηματικά κάτι που μου απαντήθηκε αμέσως μετά από τον ίδιο τον Tomlinson με την ερμηνεία του στο εξαιρετικό “505” των Arctic Monkeys.

Μια ακόμα έκπληξη ήταν η δική του punk-rock διασκευή στο “Back to You”, την Top10 επιτυχία του με την Bebe Rexha και τους Digital Farm Animals, ωστόσο μετά οι ρυθμοί κάπως έπεσαν με το αισθαντικό “Angels Fly”. Η Πλατεία Νερού αφέθηκε ξανά σε ισχυρές δονήσεις που ενέπνεε το εκρηκτικό “Out of My System”, μέχρι να κλείσουν τα φώτα της σκηνής για πρώτη φορά και να αφήσουν τον κόσμο να διεκδικεί το πολυπόθητο encore.

Ο Tomlisnon κράταγε τρεις ακόμα “άσσους στο μανίκι” του κι έτσι ξαναβγήκε στη σκηνή για να ερμηνεύσει το “Saturdays” αλλά και το “Where Do Broken Hearts Go”, το δεύτερο one-direction-treat του, γεμίζοντάς μας με νοσταλγία. Το “Silver Tongues”, ήταν το τελευταίο τραγούδι του setlist και λίγο πριν το τέλος του φώναξε: “μας απομένουν ακόμα 90 δευτερόλεπτα, όποτε φωνάξτε το δυνατά”, με το κοινό να φωνάζει “And i don’t feel like going home”, ένα στίχο που “καθρέφτιζε” ακριβώς τα συναισθήματά όλων μας. Ο Louis καληνυχτίζοντάς μας, χαρακτήρισε την πρώτη του συναυλία στην Ελλάδα ως ένα “epic show”… Δικαίως!

Ακολουθήστε το SounDarts.gr στο Google News.

Βρείτε μας επίσης στο YouTube, στο Spotify, στο Facebook, στο Instagram και στο TikTok