skip to Main Content

Start Here

  • Ο Roy Kelton Orbison (23 Απριλίου 1936 – 6 Δεκεμβρίου 1988), που ονομάστηκε και Big O, ήταν ένας Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός, γνωστός για τη διακριτική, παθιασμένη φωνή του, τις πολύπλοκες συνθέσεις και τις σκοτεινές συναισθηματικές μπαλάντες. Ο συνδυασμός αυτός οδήγησε πολλούς κριτικούς στο σημείο να περιγράψουν τη μουσική του ως μελοδραματική, δίνοντάς του το παρατσούκλι “ο Caruso της Rock“. Μεταξύ της χρονιάς 1960 και 1964, 22 από τα τραγούδια του τοποθετήθηκαν στο Top 40 Billboard, συμπεριλαμβανομένων το “Only the Lonely” (1960), το “Crying” (1961) και το “Oh, Pretty Woman” (1964).
  • Ο Roy Kelton Orbison είναι ο μεσαίος γιος του Orbie Lee Orbison (1913–1984), ενός μηχανικού αυτοκινήτου και της Nadine Vesta Shults (Ιούλιος 25, 1913 – Μάιος 28, 1992), νοσηλεύτρια. Και οι δύο του οι γονείς ήταν άνεργοι κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Οικονομικής Κρίσης και για τον λόγο αυτό μετακόμισαν στο Τέξας, όταν ο Roy ήταν παιδί. Όλα τα παιδιά της οικογένειας είχαν πρόβλημα όρασης και ο Roy φορούσε γυαλιά από μικρή ηλικία. Δεν είχε άνεση με την εμφάνισή του και είχε ξεκινήσει από νεαρή ηλικία να βάφει τα μαλλιά του μαύρα. Ήταν ήσυχος, ανεξάρτητος, ιδιαίτερα ευγενικός. Η φωνή του θεωρείται αξιομνημόνευτη, αν όχι εξαιρετική.
  • Ο Orbison μεγάλωσε στο Τέξας και άρχισε να τραγουδάει σε μία rockabilly, country και western μπάντα στο γυμνάσιο. Έκλεισε συμβόλαιο από την Sun Records το 1956, αλλά η μεγαλύτερη επιτυχία του ήρθε με τη Monument Records στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Η καριέρα του έμεινε στάσιμη τη δεκαετία του ’70, αλλά ανανεώθηκε από αρκετές διασκευές των τραγουδιών του και τη χρήση του “In Dreams” στην ταινία “Blue Velvet” του David Lynch (1986). Το 1988, ήταν μέλος του Supergroup “Travelling Wilburys”, μαζί με τον George Harrison, τον Bob Dylan, τον Tom Petty και τον Jeff Lynne. Ηχογράφησε το τελευταίο του σόλο άλμπουμ, “Mystery Girl”, το ίδιο έτος, αλλά πέθανε από καρδιακή προσβολή λίγο αργότερα.
  • Ενώ οι περισσότεροι άνδρες ερμηνευτές της rock and roll στη δεκαετία του 1950 και του 1960 προβάλλουν μια ανυποψίαστη αρρενωπότητα, πολλά από τα τραγούδια του Orbison μεταφέρουν μια ήσυχη, σχεδόν απελπιστική, ευπάθεια. Η φωνή του κυμαινόταν από βαρύτονη έως τενόρος και οι μουσικοί λόγιοι πρότειναν ότι είχε μια τάξη τριών ή τεσσάρων οκτάβων. Κατά τη διάρκεια των εμφανίσεων, ήταν γνωστό ότι στεκόταν ακίνητος και μοναχικός, ενώ φορούσε μαύρα ρούχα και σκούρα γυαλιά ηλίου, τα οποία έδιναν έναν αέρα μυστηρίου στο πρόσωπό του.
  • Οι διακρίσεις του περιλαμβάνουν την εισχώρησή του στο Rock and Roll Hall of Fame του 1987, στο Songwriters Hall of Fame Nashville το ίδιο έτος και στο Songwriters Hall of Fame το 1989. Το περιοδικό Rolling Stone τον έθεσε στον αριθμό 37 στον κατάλογο των “Καλύτερων καλλιτεχνών όλων των εποχών” και στον αριθμό 13 στον κατάλογο των “100 μεγαλύτερων τραγουδιστών όλων των εποχών”. Το 2002, το περιοδικό Billboard απαρίθμησε τον Orbison στον αριθμό 74 στους Top 600 καλλιτέχνες.
  • Ο Orbison ήταν ένας από τους καλλιτέχνες που έκαναν δημοφιλή τον “Nashville ήχο”. Ο Nashville ήχος εξελίχθηκε από τους Chet Atkins, Owen Bradley (που δούλευε στενά με τον Patsy Cline), Sam Phillips και Fred Foster. Στην πρώτη του επαφή με την Monument, ο Orbison ηχογράφησε ένα τραγούδι που η δισκογραφική RCA Records είχε απορρίψει. Πρόκειται για το “Paper Boy”.
  • Η περιοδεία το 1963 έπληξε την προσωπική ζωή του Orbison. Η σύζυγός του Claudette άρχισε να έχει μια εξωσυζυγική σχέση με τον εργολάβο που έχτισε το σπίτι τους στο Hendersonville του Τενεσί. Φίλοι και συγγενείς απέδωσαν την κατάρρευση του γάμου στην νιότη της και στην ανικανότητά της να αντέξει να είναι μόνη και βαριεστημένη. Όταν ο Orbison έκανε περιοδεία ξανά στη Βρετανία το φθινόπωρο του 1963, πήγε μαζί του. Ήταν εξαιρετικά δημοφιλής οπουδήποτε πήγαινε. Ολοκληρώνοντας την περιοδεία στην Ιρλανδία και τον Καναδά. Σχεδόν αμέσως έκανε περιοδεία στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία με τους Beach Boys και επέστρεψε ξανά στη Βρετανία και την Ιρλανδία, όπου ήταν τόσο πολιορκημένος από έφηβα κορίτσια που η ιρλανδική αστυνομία έπρεπε να σταματήσει τις παραστάσεις του για να τραβήξει τα κορίτσια από εκεί. Συνέχισε να περιοδεύει, ταξιδεύοντας ξανά στην Αυστραλία, αυτή τη φορά με τους Rolling Stones. Ο Mick Jagger παρατήρησε αργότερα, αναφερόμενος σε ένα στιγμιότυπο που πήρε από τον Orbison στη Νέα Ζηλανδία, πως “ήταν μια ωραία φιγούρα ενός ανθρώπου στις θερμές πηγές.”
  • Ο Orbison άρχισε επίσης να συνεργάζεται με τον Bill Dees, τον οποίο είχε γνωρίσει στο Τέξας. Με τον Dees, έγραψε το “It’s Over”, ένα “νούμερο ένα” στο Ηνωμένο Βασίλειο, και ένα τραγούδι που θα ήταν ένα από τα κομμάτια “υπογραφή” για το υπόλοιπο της καριέρας του. Όταν η Claudette περπάτησε στο δωμάτιο όπου ο Dees και Orbison έγραφαν για να τους πει ότι κατευθυνόταν προς το Νάσβιλ, η Orbison ρώτησε αν είχε κάποια χρήματα. Ο Dees είπε: “Μια όμορφη γυναίκα δεν χρειάζεται ποτέ χρήματα”. Μόλις 40 λεπτά αργότερα, το “Oh, Pretty Woman” ολοκληρώθηκε. Πήγε στο νούμερο ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο, και έμεινε εκεί συνολικά 18 εβδομάδες. Το single πούλησε πάνω από επτά εκατομμύρια αντίτυπα. Η επιτυχία του Orbison ήταν μεγαλύτερη στη Βρετανία. Όπως σημείωσε το περιοδικό Billboard: “Σε μια περίοδο 68 εβδομάδων που ξεκίνησε στις 8 Αυγούστου 1963, ο Roy Orbison ήταν ο μοναδικός Αμερικανός καλλιτέχνης που έφτασε στη Βρετανία με ένα “νούμερο ένα” single. Tο έκανε δύο φορές με το “It’s Over” στις 25 Ιουνίου 1964 και το “Oh, Pretty Woman” στις 8 Οκτωβρίου 1964. Το τελευταίο τραγούδι πήγε επίσης στον νούμερο ένα στην Αμερική, καθιστώντας τον Orbison αδιαπέραστο από τη σημερινή κυριαρχία των βρετανών καλλιτεχνών στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
  • Το “Pretty Woman” ηχογραφήθηκε τον Αύγουστο του 1964 και μισό αιώνα μετά, θεωρείται μια από τις κλασσικές επιτυχίες του rock n’ roll. Η μοίρα όμως ήταν πολύ σκληρή μαζί του και με την «pretty woman». Στις 6 Ιουνίου του 1966 ξεκίνησαν με τη γυναίκα να κάνουν μια εκδρομή με μοτοσικλέτες. Στον δρόμο ένα φορτηγό πετάχτηκε μπροστά από τη μηχανή της Claudette και τη χτύπησε. Πέθανε στην αγκαλιά του μια ώρα αργότερα. Ήταν μόλις 24 ετών. Στο τραγούδι, Τoo Soon To Know”, ο Orbison περιγράφει τη θλίψη του. Η τραγωδία συμπληρώθηκε δύο χρόνια αργότερα. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1968, τα δύο παιδιά του έπαιζαν με τη δεξαμενή αερίου στο σπίτι δίπλα στη λίμνη Old Hickory στο Τενεσί, ενώ Orbison βρισκόταν σε περιοδεία στην Αγγλία. Τα τρία αγόρια επιτηρούσαν οι γονείς του. Ο πατέρας του Orby, επέπληξε τα παιδιά και σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, μπήκε στο υπόγειο με τον αναπτήρα. Η διαρροή από τη δεξαμενή αερίου προκάλεσε έκρηξη. Ο παππούς κατάφερε να σώσει μόνο τον μικρότερο γιο του Orbison, Wesley. Ο δεκάχρονος Roy και ο εξάχρονος Anthony πέθαναν.
  • Ο Orbison σταμάτησε να γράφει τραγούδια για μεγάλο διάστημα και πούλησε το σπίτι στον στενό του φίλο, επίσης κορυφαίο τραγουδοποιό Johnny Cash, ο οποίος το μετέτρεψε σε έναν μεγάλο κήπο με οπωροκηπευτικά και αγόρασε ένα σπίτι ακριβώς δίπλα. Μετά τον θάνατό του το 2003, το σπίτι του Cash πουλήθηκε στο πρώην μέλος των Bee Gees, Barry Gibb, αλλά κατά τη διάρκεια των εργασιών ανακαίνισης το 2006, ξέσπασε φωτιά από μια σπίθα σε εύφλεκτα υλικά και το σπίτι έγινε στάχτη!

Πηγή: en.wikipedia.org, mixanitouxronou.gr

Back To Top