skip to Main Content

Start Here

Ο Adelmo Fornaciari Cavaliere di Gran Croce OMRI (γεννημένος στις 25 Σεπτεμβρίου 1955), γνωστός και ως Zucchero Fornaciari ή απλώς Zucchero, είναι Ιταλός τραγουδιστής-συνθέτης και μουσικός, έχοντας το αξίωμα του Τάγματος της Δημοκρατίας της Ιταλίας. Το επί σκηνής όνομά του, Zucchero, σημαίνει στα ιταλικά “ζάχαρη”, όπως συνήθιζε να τον φωνάζει o δάσκαλος του στο δημοτικό. Η μουσική του είναι εμπνευσμένη από τα είδη της gospel, soul, blues και rock, κι εναλλάσσεται μεταξύ ιταλικών μπαλάντων και περισσότερο ρυθμικών R&B-boogie τραγουδιών. Λέγεται ότι είναι “ο πατέρας των ιταλικών blues”, μιας και εισήγαγε την blues μουσική στην μεγάλη σκηνή της Ιταλίας. Είναι ένας από τους λίγους Ευρωπαίους καλλιτέχνες της blues, που έχει μεγάλη διεθνή επιτυχία. Στην καριέρα του, που μετράει περισσότερες από τρεις δεκαετίες, ο Fornaciari έχει πουλήσει περισσότερα από 50 εκατομμύρια δίσκους σε όλο τον κόσμο και παγκοσμίως τα πιο επιτυχημένα του singles είναι τα “Diamante”, “Il Volo/My Love”, “Baila (Sexy Thing)/Baila morena” και το ντουέτο με τον Paul Young, “Senza una donna (Without a Woman)”. Η επιτυχία του είναι μεγάλη και στα βραβεία, καθώς έχει κερδίσει τέσσερα βραβεία Festivalbar, έξι Wind Music Awards, δύο World Music Awards (το 1993 και το 1996), έξι IFPI Europe Platinum Awards και μία υποψηφιότητα στα Grammy Awards. Συνεργάστηκε και τραγούδησε μαζί με διάσημους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων είναι οι Eric Clapton, Jeff Beck, Stevie Ray Vaughan, Brian May, Miles Davis, Ray Charles, B. B. King, Sting, Bono, Paul Young, Peter Gabriel, Luciano Pavarotti και Andrea Bocelli.

  • Πρώιμη Ζωή

Ο Adelmo Fornaciari γεννήθηκε το 1955 στο Roncocesi, ένα μικρό χωρίο κοντά στο Reggio Emilia στην Ιταλία. Ο πατέρας του, Giuseppe Fornaciari, και η μητέρα του, Rina Bondavalli, προέρχονταν από οικογένειες της υπαίθρου. Σε νεαρή ηλικία ήταν τερματοφύλακας στην A.C. Reggiana 1919. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας στην παραθαλάσσια περιοχή, Forte dei Marmi. Ως παιδί τραγουδούσε στην χορωδία κι έπαιζε μουσική στην τοπική εκκλησία. Σε ηλικία 12-13 ετών ανακάλυψε την αμερικανική soul και blues μουσική, χάρη στον Αφρο-αμερικάνο φίλο του James, που σπούδαζε στην Μπολόνια και ζούσε κοντά στο σπίτι του. Το πρώτο τραγούδι που του έπαιξε ήταν το “(Sittin’ On) The Dock of the Bay” του Otis Redding κι αμέσως έγινε λάτρης της soul μουσικής. Από εκείνον έμαθε να παίζει στην κιθάρα τραγούδια των Redding, Marvin Gaye και Sam & Dave. Από τη στιγμή που ο Fornaciari τράβηξε φίλους κοντά του για να παίξουν rhythm και blues μουσική, βρήκε τον δρόμο του στη συγχώνευση της μαύρης με την μεσογειακή μουσική. Ξεκίνησε να γράφει τα δικά του τραγούδι όταν ήταν 13-14 ετών και μετά έμαθε κάποια βασικά μουσικά όργανα. Από τα 16 του, επίσης, παίζει σαξόφωνο για τενόρους. Στην Forte dei Marmi θα τελείωνε το τεχνικό σχολείο και σύντομα θα μετακόμιζε ξανά στην πόλη Carrara.

  • Μουσική Καριέρα

Η μουσική του καριέρα ξεκίνησε το 1970 με μερικά μικρά συγκροτήματα, όπως τα I Duca, Le nuove luci, I Decals, Sugar & Daniel και Sugar & Candies. Στο μεταξύ σπούδαζε κτηνιατρική, αλλά παρόλο που του άρεσε και το αντικείμενο και τα ζώα (είχε περάσει τις 39/51 εξετάσεις) ήθελε να είναι διαφορετικός από τους γονείς του και να αποσυρθεί από αυτό, προκειμένου να συνεχίσει με τις φιλοδοξίες του. Το 1975 πήγε στο Σαν Φρανσίσκο κι εκεί συνάντησε τον τότε νεαρό Corrado Rustici από την Νεάπολη και μελλοντικό του μουσικό παραγωγό. Μίλησαν σχετικά με το να κάνουν στο μέλλον ένα μη-τυπικό ιταλικό project με επιρροή από την Αφρική και την Αμερική. Το 1979 έγραψε το “Tutto di te” από τον Fred Bongusto και το hit “Fred Bongusto” από τον Michele Pecora. Η πρώτη επιτυχία ήρθε με το συγκρότημα Taxi, με το οποίο κέρδισε στο Castrocaro Music Festival το 1981. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο διάσημο Sanremo Music Festival το 1982, με το τραγούδι “Sanremo Music Festival”, αλλά δίχως επιτυχία. Ωστόσο, έγραψε κι έκανε την παραγωγή στο hit του festival “Lisa” του Stefano Sani. Στο festival του 1983 είχε αντίστοιχη επιτυχία με το “Nuvola”, αλλά έγραψε ακόμα 4 τραγούδια για αυτό, συμπεριλαμβανομένου “Volevo Dirti” της Donatella Milani. Το πρώτο του album “Un po’ di Zucchero” κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά και είχε μέτρια επιτυχία. Παρά το γεγονός ότι έχει μία μεγάλη επιτυχία ένας νεαρός συνθέτης, η solo καριέρα του δεν ακολούθησε την ίδια επιτυχία, όπως περίμεναν ο ίδιος και οι παραγωγοί. Απογοητευμένος από την solo καλλιτεχνική του κατάσταση, το 1984 μετακόμισε προσωρινά στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια, όπου συνεργάστηκε με τον παλιό του φίλο Corrado Rustici. Το αποτέλεσμα εκείνης της συνεργασίας, με μία μπάντα που περιείχε τον μπασίστα Randy Jackson, ήταν το album των “Zucchero & The Randy Jackson Band” που κυκλοφόρησε το 1985 και το τραγούδι “Donne”. Συμμετείχε ξανά στο Sanremo, αλλά παρόλο που το τραγούδι έφτασε στην απογοητευτική προτελευταία θέση (εξαιτίας της κριτικής του festival), έγινε hit single κι ένα από τα κλασικά ιταλικά τραγούδια. Έπειτα από την σχετική επιτυχία των Zucchero & The Randy Jackson Band, οι Fornaciari και Rustici συναντήθηκαν ξανά στην Καλιφόρνια για να εργαστούν για το follow-up τους. Το επόμενο album “Rispetto” (1986) περιλάμβανε μερικά ιταλικά hit singles μαζί με το “Come il sole all’improvviso” κι έγινε πλατινένιο, αφού πούλησε παραπάνω από 300.000 αντίτυπα. Παρόλο που οι Zucchero & The Randy Jackson Band και το “Rispetto” είχαν εμπορική επιτυχία, το album του 1987 “Blue’s” πήγε να γίνει το υψηλότερο σε πωλήσεις album στην ιστορία της Ιταλίας (μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου δίσκου το 1989), πουλώντας 1.5 εκατομμύριο αντίτυπα μόνο το 1987 και καθιστώντας τον Fornaciari ένα πασίγνωστο όνομα στην Ιταλία και τις γύρω χώρες. Την παραγωγή του album ανέλαβε ξανά ο Rustici και περιείχε μουσικές εμφανίσεις από τους Clemons, The Memphis Horns και David Sancious, με τα ιταλικά hit singles “Con Le Mani” (με στίχους από τον Gino Paoli), το αμφιλεγόμενο “Solo una sana…” και την πρωτότυπη εκδοχή του “Senza una donna”, το οποίο αργότερα έγινε διεθνές hit με τη συνεργασία με τον Paul Young. Κατά τη διάρκεια της επόμενης περιοδείας του “Blue’s Tour”, ο Fornaciari μοιράστηκε την σκηνή με τον Joe Cocker (σε μία διασκευή του “With a Little Help From My Friends”), τον Ray Charles και την Dee Dee Bridgewater. Τον ίδιο χρόνο συνέθεσε επίσης το soundtrack για την ταινία “Snack Bar Budapest”, το σενάριο και την σκηνοθεσία της οποίας είχε αναλάβει ο Tinto Brass. Το 1989, ο Fornaciari και το συγκρότημά του ηχογράφησαν το album “Oro Incenso & Birra” στο Memphis. Το album, που ως επί το πλείστον έχει επιρροές από την αμερικανική soul μουσική, περιλαμβάνει guest εμφανίσεις των Ennio Morricone, Eric Clapton και του τραγουδιστή των blues Rufus Thomas, ενώ στο συγκρότημα του Fornaciari μέχρι στιγμής ήταν το μέλος των E-Street Band, David Sancious. Το συγκεκριμένο album ακόμα και τώρα φαίνεται να είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα του Fornaciari, αλλά και γενικότερα της Ιταλίας, περιλαμβανομένων και των hit singles “Diamante”, “Overdose (d’Amore)”, “Il Mare” και “Wonderful World”. Το CD single “Diamante” τη νέα εκδοχή του “Dune Mosse”, που ηχογραφήθηκε εξολοκλήρου από τον Miles Davis. Ο Davis επέμεινε να ηχογραφήσει ξανά το τραγούδι με τον Zucchero περιγράφοντάς το ως “έναν ενδιαφέρον Μεσογειακό τύπο blues”. Από το 2015 έχουν αναφερθεί πωλήσεις αντιτύπων πάνω των 8 εκατομμυρίων. Το περιοδικό “Rolling Stone” της Ιταλίας, το συγκαταλέγει ανάμεσα στα πιο όμορφα albums όλων των εποχών για την Ιταλία.

  • 1990–2009: Διεθνής επιτυχία με το “Miserere”, “SpiritoDiVino”, “Bluesugar”, “Shake”, “Fly”

Μετά την εμπορική επιτυχία των “Blue’s” και “Oro Incenso & Birra” στην Ιταλία, αλλά και τις live συνεργασίες με τους Joe Cocker, Stevie Ray Vaughan, Eric Clapton και Miles Davis, ο Fornaciari από το 1990 είναι σε μία διαρκή πορεία για να κατακτήσει την Ευρώπη. Το album “Blue’s” κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως και το “Zucchero Sings His Hits in English”, ένας δίσκος που περιείχε τραγούδια από τα “Blue’s” και “Oro Incenso & Birra”, μέρος των οποίων μεταφράστηκε στα Αγγλικά από τον Frank Musker και κυκλοφόρησαν παγκοσμίως. Το πιο γνωστό hit του Fornaciari “Senza una donna” (“Without a Woman”), που είναι ντουέτο με τον Paul Young, βρίσκεται σε αυτόν τον δίσκο. Η συνεργασία τους αποτέλεσε παγκόσμια επιτυχία, ενώ έφτασε στην κορυφή του European Hot 100, στα charts της Ιταλίας, του Βελγίου, της Νορβηγίας και της Σουηδίας, όπως και το Top 3 και Top 5 σε άλλα διεθνή charts το 1991, περιλαμβανομένων του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ. Άλλα ευρωπαϊκά singles από αυτό το album είναι η αγγλική εκδοχή του “Diamante” και του “Wonderful World” (με τον Eric Clapton). Το “Diamante” αργότερα κυκλοφόρησε σε ντουέτο με την Randy Crawford, η παραλλαγή δεν είναι διαθέσιμη σε κανένα album, εκτός από την special edition του “Zu & Co” του 2004. Ανάμεσα στο 1991 και το 1993, ο Fornaciari συνέχισε να κάνει ντουέτα με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες παγκοσμίως, όπως ο Sting, ο Luciano Pavarotti, ο Andrea Bocelli (ο οποίος μετά τη συνεργασία του με τον Zucchero στο “Miserere” ξεκίνησε να έχει μεγαλύτερη δημοσιότητα), ο Peter Maffay, ο Elton John, ο Brian May και ο Eric Clapton. Πολλά από αυτά, συμπεριλήφθηκαν αργότερα στο compilation album “Zu & Co”. Το 1991, κυκλοφόρησε το πρώτο του live album “Live at the Kremlin” που ηχογραφήθηκε στο Κρεμλίνο της Μόσχας το 1990 (ήταν ο πρώτο δυτικός καλλιτέχνης που εμφανίστηκε εκεί μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου) και περιλάμβανε guest εμφανίσεις από τους Randy Crawford (στο τραγούδι του John Lennon “Imagine”) και Toni Childs. Το 1992, ήταν καλεσμένος του Brian May για να τραγουδήσει στο The Freddie Mercury Tribute Concert με τα εναπομείναντα τρία μέλη των Queen -Brian May, John Deacon και Roger Taylor- το “Las Palabras de Amor”. Το 1993, ήταν καλεσμένος του Dan Aykroyd για να τραγουδήσει στο House of Blues, σε μία γιορτή για τα 46α γενέθλια του John Belushi, παίζοντας τα “Diavolo in me” και “You are so beautiful” μαζί με τους The Blues Brothers Band. Ανάμεσα στο 1992 και το 2003, αποτελούσε βασικό μέλος των φιλανθρωπικών συναυλιών του “Pavarotti & Friends”, που οργανώθηκε από τον Luciano Pavarotti και ερμήνευσε μαζί με τους Pavarotti και B.B. King, για τα παιδιά στην Βοσνία, την Λιβερία, τη Γουατεμάλα, το Κοσσυφοπέδιο, την Καμπότζη, το Θιβέτ, την Αγκόλα και το Ιράκ. Το 1992, ο Fornaciari κυκλοφόρησε το album “Misere”. Η παραγωγή αυτού ανήκε ξανά στον Corrado Rustici. Πρόκειται για ένα πολύ πιο “σκοτεινό” album, συγκριτικά με τις προηγούμενες δουλειές του Fornaciari, κάτι το οποίο γίνεται σαφές και από τον ομότιτλο τραγούδι “Miserere” (Δείξε έλεος), ένα ντουέτο με τον Luciano Pavarotti. Το “σκοτάδι” αντανακλά την προσωπική του ζωή από τη στιγμή που έζησε στη μοναξιά και την κατάθλιψη μετά το διαζύγιο. O Elvis Costello έγραψε μαζί του το τραγούδι “Miss Mary”. Για την αγγλική εκδοχή του “Miserere” υπεύθυνος είναι ο Bono των U2, ενώ ο Paul Buchanan από τους The Blue Nile έγραψε δύο άλλα τραγούδια. Στο album και κατά τη διάρκεια της περιοδείας, ο Fornaciari συνοδευόταν από τον πρώην ντράμμερ του Santana, Michael Shrieve. Η αγγλική εκδοχή του τραγουδιού “Miserere” κατέλαβε την θέση No15 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το compilation album “Diamante” κυκλοφόρησε στο Μεξικό και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής το 1994. Την ίδια χρονιά, ο Zucchero ήταν ο μόνος Ιταλός καλλιτέχνης που εμφανίστηκε στην 25η επετειακό Woodstock festival. Το 1995, το album “Spirito DiVino”, που περιείχε τα ευρωπαϊκά smash hits “Il Volo”, “Papa perché?” και “X colpa di chi”, είναι από τα πιο επιτυχημένα του Fornaciari μέχρι σήμερα, καθώς πούλησε περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στην Ευρώπη (μέχρι το 1996) και κατέληξε στην πρώτη θέση των charts της Ιταλίας για εκείνη τη χρονιά και στο Top 5 στην Γαλλία και την Ελβετία. Το album αποτέλεσε μία τεράστια εμπορική επιτυχία. Στο συγκεκριμένο album προστέθηκε η αισθαντική blues μουσικής της Νέας Ορλεάνης (ειδικά στο τραγούδι “Voodoo Voodoo”) και συνοδεύτηκε από μουσικούς, όπως ο David Sancious, ο Jeff Beck (στο “Papa Perché?”), η Sheila E. (στο “Alleluja”, που γράφτηκε από τον Ιταλό rapper Jovanotti) και το πρώην πιανίστα του Chuck Berry, Johnny Johnson. Αυτό, μαζί με το επερχόμενο compilation album, προωθήθηκαν σε περισσότερες από 150 συναυλίες, με εκτιμώμενο κοινό που αγγίζει τα 1,4 εκατομμύρια ανθρώπων. Το compilation album “The Best of Zucchero Sugar Fornaciari’s Greatest Hits” κυκλοφόρησε το 1996, εισβάλλοντας σε όλα τα ευρωπαϊκά charts, φτάνοντας στην πρώτη θέση της Γαλλίας και της Ιταλίας και πουλώντας περισσότερα από 3 εκατομμύρια αντίτυπα στην Ευρώπη. Το CD, κυκλοφόρησε σε ιταλική και την αγγλική μορφή, περιλαμβάνοντας 13 από τα καλύτερα hits του Fornaciari (εξαιρώντας την περίοδο του “Miserere”) και τρία νέα τραγούδια περιλαμβανομένου του hit single “Menta e rosmarino” (“I feel so lonely tonight”). Η επανέκδοση του το 1997 περιείχε την hit διασκευή του “Va Pensiero” από τον Giuseppe Verdi. Κατά τη διάρκεια της sold out περιοδείας του, ο Fornaciari τραγούδησε με τον Buddy Guy στο Μιλάνο κι έπαιξε το “My Love” (η αγγλική εκδοχή του “Il Volo”) και το “Un Piccolo Aiuto” (μαζί με τον Eric Clapton), κατά τη διάρκεια του show των Pavarotti and Friends, το 1996. Η Best of περιοδεία του, έφερε τον Fornaciari για πρώτη φορά στις ΗΠΑ για να παίξει σε τέσσερις συνεχόμενες συναυλίες στο House of Blue στο Λος Άντζελες, για την συγκέντρωση χρημάτων για το Rainforest Foundation της Νέας Υόρκης και την Ζωολογική Εταιρεία της Florida στο Miami. Για το album του 1998 “Bluesugar”, o Fornaciari κινήθηκε σε ένα πιο βρετανικό rock στυλ, όπως αυτό του Robert Johnson και των Radiohead. Ηχογραφήθηκε από το συγκρότημα, μαζί με τον μπασίστα του Santana, Benny Rietveld και τον μουσικό Mark Feltham. Ο Steve Winwood έπαιξε Hammond σε δύο τραγούδια, ενώ ο Bono έγραψε τους στίχους της αγγλικής εκδοχής του “Blu”. Το album κατέληξε να έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα μέσα σε μερικούς μήνες. Τον Φεβρουάριο του 1999, στη Μεγάλη Βρετανία κυκλοφόρησε το ντουέτο του “Va Pensiero” μαζί με την Sinead O’Connor. Η παγκόσμια περιοδεία περιλάμβανε για πρώτη φορά την Αυστραλία και την Ασία. Το 1999, καλέστηκε από τον Bono να συμμετάσχει στη φιλανθρωπική εκδήλωση NetAid, όπου στο Giants Stadium του New Jersey ερμήνευσε το “Il Volo” μαζί με τον Bono και το “One”, ενώ μαζί με διάφορους καλλιτέχνες τραγούδησαν το “New Day”. Ακολουθώντας μία μεγάλη περιοδεία, με σκοπό την προώθηση του “Bluesugar”, ο Fornaciari πήρε λίγο χρόνο για να ασχοληθεί με την καινούρια του μουσική. Στην παραγωγή του 2001 από το Sanremo Festival, ο Zucchero έγραψε τα τραγούδια “Luce (Tramonti a nord est)” για την Elisa και το “Di sole e d’azzurro” για την Giorgia, οι οποίες έφτασαν στην πρώτη και την δεύτερη θέση αντίστοιχα και κέρδισαν και οι δύο βραβεία στο festival. Το καλοκαίρι του 2001, έκανα ξανά την εμφάνισή του με το ευρωπαϊκό hit single “Baila Morena”, το οποίο κυκλοφόρησε ξανά το 2006. Το album “Shake”, που ακολούθησε δύο εβδομάδες αργότερα, κατέληξε να είναι ακόμα ένα ευρωπαϊκά επιτυχημένο σε πωλήσεις album. Στον δίσκο εμφανίζεται ο blues μουσικός John Lee Hooker με την μπαλάντα “Ali D’Oro”, που αποτελεί και την τελευταία ηχογράφηση πριν τον θάνατό του, τον Ιούνιο του 2001. Το 2002 και το 2003, ο Fornaciari και η μπάντα του διέσχισαν όλη την Ευρώπη και τον Καναδά με την sold out περιοδεία “Shake Tour”. Τον Δεκέμβριο του 2002, στα Music Awards της Ιταλίας έλαβε από το FIMI το “Special Award – Italian Artist in the World”. Ο Zucchero τραγούδησε τις ιταλικές εκδοχές των τραγουδιών από το animated δράμα της DreamWorks “Spirit: Stallion of the Cimarron”, το 2002. Στις 29 Νοεμβρίου του 2003, συμμετείχε στη συναυλία φιλανθρωπικού σκοπού “46664” για το AIDS στο Green Point Stadium της Cape Town, όπως επίσης και το 2005, όταν οργανώθηκε από τον Nelson Mandela. Στις συναυλίες προσκλήθηκε από τον Brian May για να γίνει ο νέος τραγουδιστής των Queen, αντικαθιστώντας τον Freddie Mercury, αλλά αρνήθηκε και συνέχισαν ως Queen + Paul Rodgers. Την άνοιξη του 2004 κυκλοφόρησε το ντουέτο album “Zu & Co.”, το οποίο έφτασε στο Top 5 της Ευρώπης. Στον δίσκο, ο οποίος φτιαχνόταν επί δεκαέξι χρόνια, ο Fornaciari κάνει ντουέτα με διάσημους καλλιτέχνες. Στις 6 Μαΐου του 2004, το album παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια συναυλίας στο London’s Royal Albert Hall, όπου εμφανίστηκαν πολλοί guest καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάστηκε σε αυτό. Η αμερικανική εκδοχή του album το 2005 κυκλοφόρησε σε συνεργασία με την εταιρεία Starbucks Hear Music και την Concord Records, ενώ κατάφερε να μπει στο Billboard 200 και να φτάσει στην κορυφή των World Albums charts. Συμπεριέλαβαν την διασκευή “Indaco Dagli Occhi Del Cielo” (“Everybody’s Got to Learn Sometime” από τους The Korgis). Τον Ιούλιου του 2005, ο Fornaciariέλαβε μέρος στα Live 8 της Ρώμης και του Παρισιού. Τον Σεπτέμβριο του 2006, κυκλοφόρησε το album “Fly”, το οποίο βάσει των εκατομμυρίων πωλήσεών του έγινε πέντε φορές πλατινένιο στην Ιταλία. Η παραγωγή είναι του Don Was, ενώ περιέχει το ευρωπαϊκό hit single “Bacco Perbacco” και το “Occhi”, αλλά και συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως οι Ivano Fossati και Jovanotti. Το τραγούδι του album “L’amore è nell’aria”, δάνεισε τα instrumental φωνητικά στο B-Side “Broken” από την βρετανική μπάντα Feeder, μιας και συντέθηκε από τον βασικό τους τραγουδιστή, Grant Nicholas. Η περιοδεία του “Fly”, είχε μεγάλη επιτυχία τον Μάιο στο Παρίσι, της Γαλλίας, περιείχε συναυλίες στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στις ΗΠΑ (περιλαμβανομένου ενός show στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης) και την Λατινική Αμερική, με περισσότερες από 100 συναυλίες παγκοσμίως. Στα 49 ετήσια Grammy Awards ήταν υποψήφιος στην κατηγορία “Best Traditional R&B Performance” με το τραγούδι “You Are So Beautiful” μαζί με τους Sam Moore, Billy Preston, Eric Clapton, Robert Randolph. Τον Νοέμβριο του 2007, ο Fornaciari κυκλοφόρησε ακόμα ένα compilation album, “All the Best” με μερικά νέα τραγούδια, περιλαμβανομένων της διάσημης διασκευής του Black “Wonderful Life”. Την άνοιξη του 2008, ο Fornaciari ξεκίνησε την “All the Best” περιοδεία του, η οποία περιλάμβανε σταθμούς στην Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία, όπου στην τελευταία μοιράστηκε την σκηνή του Sydney με την Tina Arena. Τον Νοέμβριο του 2008, κυκλοφόρησε το “Live in Italy”, ένα διπλό boxset με ηχογραφήσεις από την sold-out εμφάνιση στο Arena στη Βερόνα το 2007 και στο Μιλάνο το 2008, όπως επίσης και 3 νέα τραγούδια, συμπεριλαμβανομένου του single “Una Carezza”. Τον Ιούνιο του 2008, τραγούδησε επίσης στο “Αφιέρωμα για τα 90α γενέθλια του Nelson Mandela” στο Hyde Park του Λονδίνου. Το 2009, έλαβε το the Global Music Award στο Ischia Global Film & Music Fest.

  • 2010–σήμερα: Διεθνής περιοδείες, “Chocabeck”, συναυλία στην Cuba και το νέο album “Black Cat”

Τον Νοέμβριο του 2010, ο Fornaciari κυκλοφόρησε το studio album “Chocabeck”, το οποίο έγινε 5 φορές πλατινένιο στην Ιταλία. Την παραγωγή του album ανέλαβε ο Don Was, ο Brendan O’Brien και ο Zucchero, ενώ περιλαμβάνει συνεργασίες με τους Brian Wilson, Roland Orzabal (“God bless the child”) και τον Bono (“Someone Else’s Tears”). Το πρώτο single στην Ιταλία ήταν το “È Un Peccato Morir”, και ακολουθήθηκε από τα hits “Chocabeck” και “Vedo Nero”. Τον Μάρτιο του 2011, μετά από τρία χρόνια, ο Zucchero ξεκίνησε την “Chocabeck” Παγκόσμια περιοδεία του, με 5 αξιοσημείωτες συνεχόμενες συναυλίες στο Arena στη Βερόνα. Σε απάντηση στους σεισμούς του 2012 στην Emilia-Romagna της Βόρειας Ιταλίας, ο Zucchero συμμετείχε και άνοιξε το “Concerto per l’Emilia” (€1-2 εκατομμύρια) στο Stadio Renato Dall’Ara στην Μπολόνια και το “Italia Loves Emilia” (€4 εκατομμύρια) στο αεροδρόμιο της Reggio Emilia, μπροστά σε 150.000 άτομα. Έλαβε τα βραβεία “Premio Pavarotti” και “Giovani di Collisioni”. Στις 20 Νοεμβρίου του 2012, κυκλοφόρησε το album “La Sesion Cubana”, που ηχογραφήθηκε στην Κούβα με Κουβανούς μουσικούς, συμπεριλαμβανομένων παλαιότερων και καινούριων τραγουδιών σε latin, κουβανέζικο και Tex-Mex ρυθμό. Προϋπαντήθηκε τον Οκτώβριο από το single “ Guantanamera (Guajira)” και αργότερα από το single “Love is All Around”, του οποίου το video γυρίστηκε στους δρόμους της Αβάνας. Το 2013, το album έγινε τριπλά πλατινένιο στην Ιταλία. Στις 8 Δεκεμβρίου, το album παρουσιάστηκε σε μία δωρεάν συναυλία στο πάρκο του Instituto Superior de Arte στην Αβάνα, μπροστά σε 70.000 κόσμο περίπου. Η συναυλία οργανώθηκε σε συνεργασία με τα Υπουργεία της Κούβας και της Ιταλίας, πολιτιστικά ιδρύματα, με προηγμένη τεχνολογία προερχόμενη από την Ευρώπη και είχε ως αποτέλεσμα να είναι η μεγαλύτερη ξένη συναυλία στην Κούβα μέχρι και σήμερα. Ηχογραφήθηκε και γυρίστηκε, καθώς έγινε live album και DVD, με τίτλο “Una Rosa Blanca”, το 2013. Ο Zucchero έγινε επίτιμο μέλος της Εθνικής Ένωσης Συγγραφέων και Καλλιτεχνών στην Κούβα, αναγνώριση που ήρθε από τον Υπουργό Πολιτισμού της Κούβας, Fernando Rojas. Τον Φεβρουάριο του 2013, εμφανίστηκε ζωντανά και έλαβε το ειδικό “ L.A. Italia Excellence Award” στο Μουσείο Grammy. Η sold out περιοδεία “La Sesión Cubana World Tour” ξεκίνησε στις 5 Απριλίου, στην Ταϊτή της Γαλλικής Πολυνησίας, με κοινό που άγγιξε τα 10.000 άτομα. Περιλάμβανε τρεις συνεχείς sold-out εμφανίσεις στο Arena στη Βερόνα. Τον Ιούνιο εμφανίστηκε στη συναυλία κατά της φτώχιας Agit8, που οργανώθηκε από τον Bono στην Tate Modern του Λονδίνου. Τον Μάρτιο του 2014, ξεκίνησε την “Americana Tour” με περισσότερες από 50 συναυλίες στον Καναδά και τις ΗΠΑ. Μία ειδική συναυλία πραγματοποιήθηκε στις 23 Απριλίου στο sold-out Madison Square Garden στην Νέα Υόρκη, με πολλούς αξιοσημείωτους guests καλλιτέχνες, όπως οι Sting, Sam Moore, Jovanotti και Elisa. Το 2014 εμφανίστηκε στις συναυλίες “Night of the Proms” στην Ευρώπη. Ο Zucchero και ο Alejandro Sanz ηχογράφησαν σε ντουέτο την ιταλική εκδοχή του single του Sanz “Un Zombie a la Intemperie” και ο Zucchero εμφανίστηκε σε συναυλία του στην Μαδρίτη. Για τη συναυλία των U2 στις 5 Σεπτεμβρίου στο Τορίνο, ο Zucchero ήταν ο special guest κι έπαιξε το “I Still Haven’t Found What I’m Looking For”. Τον Οκτώβριο του 2015, ο Fornaciari έπαιξε στην συναυλία “Voices for Refugees” στη Βιέννη, η πρώτη συναυλία αλληλεγγύης στην Ευρώπη για τους πρόσφυγες, μπροστά σε ένα κοινό 120.000 ατόμων. Τραγούδησε το “Love is All Around” και διασκεύασε τα “Everybody’s Got to Learn Sometime” και “Va pensiero”, το τελευταίο με τα παιδιά της χορωδίας. Τον Απρίλιο του 2016 κυκλοφόρησε το νέο του studio album “Black Cat”, το οποίο σημειώθηκε ως μία μουσική επιστροφή στις soul και blues ρίζες του “Oro Incenso & Birra” (1989). Ανακοινώθηκε από το CNN πως το album θα περιλαμβάνει το νέο τραγούδι “Streets of Surrender” (S.O.S), οι στίχοι του οποίου έχουν γραφτεί από τον Bono και είναι αφιερωμένο στα θύματα επιθέσεων στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 2015. Παρουσιάστηκε στις 11 συναυλίες ρεκόρ στο Arena της Βερόνας τον Σεπτέμβριο, αλλά και στην επόμενη παγκόσμια περιοδεία. Οι συναυλίες στο Arena, διήρκησαν από τις 16 ως τις 28 Σεπτεμβρίου και ήταν οι μοναδικές που πραγματοποιήθηκαν στην Ιταλία, ενώ αποτέλεσαν μοναδικές εκδηλώσεις με τεράστιο και ποικίλο ρεπερτόριο παλιών και νέων τραγουδιών, αλλά και πολλούς special guests.

Back To Top