Νέο Album | Conan Gray – Found Heaven
- Ημερομηνία κυκλοφορίας: 5 Απριλίου 2024
- Εταιρεία: Republic
- Μορφή: CD, LP, Digital Release, Cassette
- Παραγωγή: Max Martin, Oscar Holter, Greg Kurstin, Ilya, Shawn Everett, Fat Max Gsus, Luka Kloser
- Singles από το “Found Heaven”:
- “Never Ending Song” | Κυκλοφόρησε: 19 Μαΐου 2023
- “Winner” | Κυκλοφόρησε: 25 Αυγούστου 2023
- “Killing Me” | Κυκλοφόρησε: 31 Οκτωβρίου 2023
- “Lonely Dancers” | Κυκλοφόρησε: 9 Φεβρουαρίου 2024
- “Alley Rose” | Κυκλοφόρησε: 8 Μαρτίου 2024
Ο Conan Gray κυκλοφόρησε το τρίτο studio album του, με τίτλο “Found Heaven”!
Ο Conan Gray, μέχρι στιγμής, υπήρξε ο βασικός pop star για τη γενιά του. Από το ξεκίνημα της καριέρας του ως βιντεογράφος στο YouTube μέχρι τη διακριτή μάρκα whisper-pop Gen Z που γέμισε τους δύο πρώτους δίσκους του, κουβαλούσε σταθερά μια υποτονική δάδα για τη χρόνια διαδικτυακή του ομάδα μέσα από τις δραματικές του σκέψεις για την ανεκπλήρωτη αγάπη και το άγχος των εφήβων.
Αν και ίσως ένα από τα πιο φιλόδοξα pop albums της χρονιάς, ήταν η πρώτη φορά που ο Gray ασχολήθηκε με τη μουσική της δεκαετίας του ’80 και, κατά καιρούς, η λίστα αναπαραγωγής του μετά τον χωρισμό είναι πολύ εμφανής. Το εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου και το ομότιτλο “Found Heaven” ορίζεται από τις βασίλισσες-χρεωμένες αρμονίες και το “Lonely Dancers” φαίνεται να είναι μια σύγχρονη ερμηνεία του “The Safety Dance” των Men Without Hat, τόσο ως προς τη νεκρή φωνητική του απόδοση (που κατά καιρούς υποχωρεί σε στιγμές που θυμίζουν τον Michael Jackson της εποχής του “Thriller”) και τα glitchy synths. Κατά τα άλλα, το “Eye Of The Night” κάνει σαφείς παραλληλισμούς με το “You Give Love A Bad Name” των Bon Jovi.
Ωστόσο, υπάρχουν πραγματικά υψηλά επίπεδα που αναδύονται μέσα από τη δική του ερμηνεία της δεκαετίας. Το “Never Ending Song” και το “Fainted Love” είναι και τα δύο παραδείγματα μαξιμαλιστικής pop τελειότητας, που ενισχύονται μόνο από τη σύγχρονη οπτική του Gray. Το “Alley Rose”, μια θεατρική μπαλάντα με το κλειδί του Elton John, ξεχωρίζει ξεκάθαρα στο δίσκο: πλούσιος σε μελοδραματικές χορδές, βλέπει τον Gray να περιπλανιέται στους δρόμους του Λονδίνου στους οποίους πέταξαν, μια κρίσιμη λεπτομέρεια δεδομένης της βρετανικής προφοράς που υιοθετεί κατά καιρούς. Η μόνη αλλαγή του τόνου είναι το “Bourgeoisieses”, όπου κάνει ένα διάλειμμα από τον πόνο της καρδιάς για να κοροϊδέψει μια πλούσια ανώτερη τάξη, ζωγραφίζοντας τον εαυτό του ως “άνθρωπος χαμηλής τάξης” με μια παρόρμηση τύπου Gatsby να κάνει πάρτι ανάμεσά τους.
Αν και δεν είναι μόνο ένα album διάλυσης, το “Found Heaven” εξακολουθεί να καταγράφει προσεκτικά τα πυρετώδη πρώιμα στάδια του ερωτευμένου μέχρι τον τραγικό χαμό του. Η αποκάλυψη του ελέγχου συνέπεσε με μια περίοδο ασθενείας για τον Gray, εμφανής στην πιο κυκλοθυμική κατεύθυνση που παίρνει ο δίσκος στο δεύτερο μισό του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η διασκέδαση εγκαταλείπεται, απλώς χρησιμοποιείται περισσότερο πιάνο, με την πιο ευάλωτη στιγμή να εμφανίζεται στο πιο κοντινό “Winner”, όπου ο Gray μιλάει για τα σημάδια που άφησε η παιδική του ηλικία.
Η νεοανακαλυφθείσα κλίση του Gray για την pop της δεκαετίας του ’80 δεν συνοδεύεται από μια έννοια ειρωνείας – αγκαλιάζει πλήρως ακόμη και τα πιο επιδεικτικά στοιχεία της εποχής. Όμως, παρά τη δική του ειλικρίνεια, υπάρχουν στιγμές που πλησιάζουν πιο κοντά σε μια καρικατούρα της εποχής παρά σε έναν πραγματικό φόρο τιμής στην πιο καινοτόμο pop της δεκαετίας. Ωστόσο, παρ’ όλες τις παγίδες του, το “Found Heaven” είναι ένας δίσκος όπου ο Gray αναδύεται χωρίς φόβο αγάπης, πόνου ή ακλόνητης δέσμευσης στο κομμάτι. Ίσως λοιπόν ως album να έχει όλη την απόχρωση μιας συλλογής “Best Of The Decade”, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι διασκεδαστικό. Τελικά, είναι το “καλύτερο” για κάποιο λόγο.
Art Cover:
