News | Πέθανε ο σημαντικότερος συνθέτης της pop του 20ου αιώνα, Burt Bacharach, σε ηλικία 94 ετών
Burt Freeman Bacharach (12 Μαΐου 1928 – 8 Φεβρουαρίου 2023)
Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή στις 8 Φεβρουαρίου του 2023 ο διάσημος συνθέτης, τραγουδοποιός, παραγωγός και πιανίστας, Burt Bacharach, στον οποίο η βιομηχανία της pop οφείλει σχεδόν τα πάντα. Όπως επιβεβαίωσε η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του Bacharach, Tina Brausam, ο βετεράνος της μουσικής πέθανε στο σπίτι του στο Λος Άντζελες από φυσικά αίτια, σκορπίζοντας όμως θλίψη στους οικείους του και στην παγκόσμια, μουσική κοινότητα.
Έχοντας ένα πλούσιο βιογραφικό, ο Bacharach συνέθεσε εκατοντάδες τραγούδια της pop επί τέσσερις δεκαετίες (‘50s – ‘80s) και οι περισσότερες σε συνεργασία με τον στιχουργό Hal David. Έχει βραβευτεί έξι φορές με Grammys και τρεις φορές με Academy Awards, σε εποχές που τα βραβεία δεν δινόντουσαν τόσο απλόχερα. Όταν μιλάμε για τον Bacharach αναφερόμαστε σε αυτόν ως τον πιο σημαντικό συνθέτη της pop μουσικής του 20ου αιώνα.
Ο Bacharach γεννήθηκε στο Kansas City του Missouri και μεγάλωσε στο τμήμα Kew Gardens της Νέας Υόρκης, αποφοιτώντας από το γυμνάσιο Forest Hills το 1946. Ήταν γιος της Irma M. (το γένος Freeman) και του Mark Bertram “Bert” Bacharach, γνωστός αρθρογράφος συνδικαλιστικών εφημερίδων. Η μητέρα του ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος και τραγουδοποιός που ήταν υπεύθυνη για να κάνει τον Bacharach να μάθει πιάνο κατά την παιδική του ηλικία. Η οικογένειά του ήταν Εβραία, αλλά είπε ότι δεν ασκούσαν ή έδιναν ιδιαίτερη προσοχή στη θρησκεία τους. “Αλλά τα παιδιά που ήξερα ήταν καθολικά”, είχε αναφέρει ο ίδιος. “Ήμουν Εβραίος, αλλά δεν ήθελα να το μάθει κανείς”.
Ο Bacharach έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την jazz ως έφηβος, αντιπαθώντας τα μαθήματα κλασικού πιάνου του και συχνά χρησιμοποιούσε μια ψεύτικη ταυτότητα για να αποκτήσει είσοδο στα νυχτερινά κέντρα της 52ης οδού. Σπούδασε μουσική (Bachelor of Music, 1948) στο Πανεπιστήμιο McGill του Μόντρεαλ, υπό τον Helmut Blume, στο Mannes School of Music και στη Μουσική Ακαδημία της Δύσης στο Montecito της Καλιφόρνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μελέτησε μια σειρά μουσικής, συμπεριλαμβανομένης της jazz αρμονίας, η οποία έγινε σημαντική για τα τραγούδια του, τα οποία γενικά θεωρούνται pop μουσική. Οι δάσκαλοί του στη σύνθεση ήταν οι Darius Milhaud, Henry Cowell και Bohuslav Martinů. Ο Bacharach ανέφερε τον Milhaud, υπό την καθοδήγηση του οποίου έγραψε μια “Sonatina for Violin, Oboe and Piano”, ως τη μεγαλύτερη επιρροή του.
Η μουσική του χαρακτηρίζεται από ασυνήθιστες συγχορδίες, επηρεασμένες από το υπόβαθρό του στην αρμονία της jazz και ασυνήθιστες επιλογές οργάνων για μικρές ορχήστρες. Οι περισσότερες επιτυχίες των Bacharach και David γράφτηκαν ειδικά για την Dionne Warwick και ερμηνεύτηκαν από την ίδια, αλλά παλαιότερες ενώσεις (από το 1957 έως το 1963) είδαν το συνθετικό duo να συνεργάζεται με τους Marty Robbins, Perry Como, Gene McDaniels και Jerry Butler. Μετά την αρχική επιτυχία αυτών των συνεργασιών, ο Bacharach συνέχισε να γράφει επιτυχίες για τους Gene Pitney, Cilla Black, Dusty Springfield, Jackie DeShannon, Bobbie Gentry, Tom Jones, Herb Alpert, B. J. Thomas και τους The Carpenters, μεταξύ πολλών άλλων καλλιτεχνών. Ενορχήστρωσε, διηύθυνε και παρήγαγε μεγάλο μέρος της ηχογραφημένης παραγωγής του.
Τα τραγούδια που συνέγραψε και έχουν βρεθεί στην κορυφή του Billboard Hot 100 περιλαμβάνουν τα “This Guy’s in Love with You” (1968), “Raindrops Keep Fallin’ on My Head” (1969), “(They Long to Be) Close to You” (1970), “Arthur’s Theme (Best That You Can Do)” (1981) και “That’s What Friends Are For” (1986).
Σημαντική φιγούρα στην εύκολη ακρόαση μουσικής, ο Bacharach περιγράφεται από τον συγγραφέα William Farina ως “ένας συνθέτης του οποίου το σεβαστό όνομα μπορεί να συνδεθεί με σχεδόν κάθε άλλο εξέχοντα μουσικό καλλιτέχνη της εποχής του”. Τα μετέπειτα χρόνια, τα τραγούδια του χρησιμοποιήθηκαν για τα soundtracks μεγάλων ταινιών, οπότε “τα αφιερώματα, οι συλλογές και οι αναβιώσεις βρίσκονταν παντού.” Επηρέασε μεταγενέστερα μουσικά κινήματα όπως η chamber pop και το Shibuya-kei. Το 2015, το Rolling Stone κατέταξε τους Bacharach και David στο νούμερο 32 για τη λίστα τους με τους 100 καλύτερους τραγουδοποιούς όλων των εποχών. Το 2012, το δίδυμο έλαβε το Βραβείο Gershwin της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου για το “Δημοφιλές Τραγούδι”, την πρώτη φορά που η διάκριση απονέμεται σε μια ομάδα τραγουδοποιών.