- Οι En Vogue είναι ένα κουαρτέτο τραγουδιστριών από τις ΗΠΑ, που προτάθηκε για βραβείο Grammy και ανήκει στη σύγχρονη R&B σκηνή. Ως σήμερα έχουν πουλήσει πάνω από 12 εκατομμύρια albums και singles. Βραβεύτηκαν με τα περισσότερα βραβεία MTV Video Music Awards από οποιοδήποτε γυναικείο συγκρότημα στο μουσικό κανάλι.
- Δημιουργήθηκαν το 1988 στο Oakland της Καλιφόρνια. Τα αρχικά μέλη του συγκροτήματος ήταν η Terry Ellis, Dawn Robinson, Cindy Herron και Maxine Jones. Αρχικά το συγκρότημα ονομαζόταν “For You”. Στη συνέχεια άλλαξαν την ονομασία σε “The Vogues” και τελικά En Vogue, επειδή είχαν μάθει ότι ένα άλλο συγκρότημα είχε αυτό το όνομα. Στις 3 Απριλίου του 1990 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο, με τίτλο “Born To Sing” . Το πρώτο single, “Hold On ” έγινε ποπ επιτυχία και νούμερο ένα στους μουσικούς καταλόγους με τις επιτυχίες της R&B και στο Hot Dance Music/Club Play Τα επόμενα δύο singles επίσης έκαναν μεγάλη επιτυχία, με το, “Lies ” και το “You Don’t Have to Worry “. Το “Hold On” βραβεύτηκε με το Billboard Music Award για το “R&B Single της χρονιάς,” και επίσης προτάθηκε για βραβείο Grammy για την καλύτερη ερμηνεία R&B από ντουέτο ή συγκρότημα.
- Την άνοιξη του 1992 κυκλοφόρησαν το δεύτερό τους album, με τίτλο, “Funky Divas”. Τα singles “My Lovin’ (You’re Never Gonna Get It)” και “Giving Him Something He Can Feel” (διασκευή που έκαναν στο τραγούδι του Curtis Mayfield, “Giving him something he can feel” που ερμήνευσε μοναδικά η Aretha Franklin το 1976 για το soundtrack της ταινίας “Sparkle”.) έκαναν μεγάλη επιτυχία και έφτασαν στο νούμερο 1 στους καταλόγους της R&B. Eπίσης η διασκευή του πασίγνωστου “Yesterday” των Beatles, συμπεριλαμβανόταν στο ίδιο album. Παρόλη την αξιοπρεπή πορεία των παραπάνω singles, το “Funky Divas” περιείχε άλλο ένα «δυναμίτη» που περίμενε για να «εκραγεί»! Το single “Free your mind”, δεδομένου πως για πρώτη φορά έφερε ήχους ηλεκτρικής κιθάρας και άλλα rock στοιχεία, στο ύφος του group, τους χάρισε μια έντονη και δυναμική ερμηνεία που μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε! Εκτοξεύτηκε κατευθείαν στο Νο.1 του Billboard, κέρδισε τρία βραβεία MTV για τo video clip του, δύο υποψηφιότητες για Grammy ενώ μοστράριζε για αρκετό καιρό μέσα στο Top 20 πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Αργότερα διασκευάστηκε από τα συγκροτήματα των The Band και των Sub7even. Το album προτάθηκε για πέντε βραβεία Grammy. Ακολούθησαν και άλλες επιτυχίες, ενώ το 1994 το συγκρότημα άρχισε να έχει πτωτική τάση και αργότερα έλαβαν χώρα οι πρώτες αποχωρήσεις.
- Το φθινόπωρο του 1993 οι En Vogue μας παρουσιάζουν ένα καινούριο EP με τίτλο “Runaway Love”, που περιείχε την ομότιτλη επιτυχία, μια νέα συνεργασία αλλά και 4 νέα remix παλιότερων επιτυχιών τους που τις επανέφεραν στο μουσικό προσκήνιο! Μετά την μέτρια πορεία του πρώτου τους single, επανέρχονται με την συνεργασία-φωτιά για την εποχή εκείνη, που δεν ήταν άλλη από το πασίγνωστο “Whatta man”. Στο τραγούδι αυτό ένωσαν τις φωνές τους με εκείνες από ένα άλλο επιτυχημένο γυναικείο RnB group, τις Salt-n-Pepa, που μέχρι τότε είχαν καταφέρει να γράψουν την δική τους μουσική ιστορία με τεράστιες επιτυχίες όπως: “Push it”, “Shoop” και “Let’s talk about sex”. Για άλλη μια φορά οι En Vogue καμάρωσαν το όνομα τους εντός των Top10 του κόσμου, όμως το EP δεν είχε την ίδια τύχη που έφτασε μέχρι την θέση #49 του Billboard. Το ντουέτο αυτό συμπεριλήφθηκε επίσης στο album των Salt-n-Pepa “Very Necessary” και τους χάρισε άλλη μια υποψηφιότητα στα Grammys αλλά και στα American Music Awards.
- Μετά από απουσία τριών χρόνων από την δισκογραφία, οι En Vogue αναλαμβάνουν να ηχογραφήσουν το τραγούδι της ταινίας “Set it off”. Το αποτέλεσμα ήταν ιδιαιτέρως εντυπωσιακό τόσο για την ταινία, όσο και για το soundtrack της, που συμπεριελάμβανε ένα σωρό από άλλα μεγάλα ονόματα της δισκογραφίας όπως: Brandy, Gladys Knight, Chaka Khan, Seal, Simply Red και Queen Latifah. H μεγάλη επιτυχία του όμως ήταν το πασίγνωστο “Don’t let go (Love)” που ερμήνευσαν μοναδικά, για τελευταία φορά ως κουαρτέτο, οι En Vogue. Αυτό είναι και το πιο επιτυχημένο single στην πορεία τους εφόσον κατάφερε να «δαμάσει» κυριολεκτικά τις πρώτες θέσεις των charts σε όλο τον κόσμο! Οι υποψηφιότητα για Grammy ήταν πλέον δεδομένη όμως το single τους εξασφάλισε μόνο ένα ακόμα Soul Train Award αλλά και εκατομμύρια πωλήσεις που το έκαναν πολύ-πλατινένιο.
- Μετά από τα γυρίσματα του video-clip για το “Don’t let go (Love)” το Line-up του group δέχεται το πρώτο του πλήγμα μετά από την αποχώρηση της Dawn Robinson που προσπάθησε να κυνηγήσει μια solo καριέρα σε συνεργασία με την δισκογραφική εταιρεία του Dr.Dre, Aftermath Records. Το group ως trio πλέον, δεχόταν πιέσεις από την δική τους δισκογραφική εταιρεία, για την δημιουργία ενός νέου album και κάπως έτσι το 1996 μας παρουσίασαν το επόμενο τους studio album με τίτλο “EV3”, τίτλος που σηματοδοτούσε την τριμελή πια μπάντα τους αλλά και το τρίτο album της καριέρας τους. Εκτός από το “Don’t let go” περιείχε επίσης τις επιτυχίες “Whatever” και “Too gone, too long” που συμπλήρωσαν αργότερα και το tracklist για το πρώτο τους Best of Album το 1998. Την ίδια χρονιά συμμετέχουν σε ένα ακόμα soundtrack από ταινία. Ηχογραφούν το “No fool no more” για την ταινία “Why do fools fall in love” που όμως πέρασε πραγματικά απαρατήρητο σχεδόν από όλα τα ραδιόφωνα και κατ’επέκταση και από τα charts!
- Στις αρχές του 2000 καταφέρνουν μετά από αλλεπάλληλες μεταγραφές σε δισκογραφικές εταιρείες να κυκλοφορήσουν άλλο ένα album με τίτλο “Masterpiece Theatre” που ήταν και πρώτη παταγώδης αποτυχία τους ως σχήμα. Παρόλο που το μοναδικό single του με τίτλο “Riddle” έκανε μια αξιοπρεπέστατη «βόλτα» από πολλά Top50 ανά τον κόσμο οι πωλήσεις του album ήταν πραγματικά οι χειρότερες που είχε σημειώσει ως τότε το group! Αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησε ένας κυκεώνας αλλαγών στο line-up του. Το 2001 αποχωρεί και η Maxine Jones την θέση της οποίας αναπλήρωσε για λίγο μια νέα τραγουδίστρια, η Amanda Cole. Δυο χρόνια αργότερα η Jones επανέρχεται και μαζί της φέρνει και την Rhonna Bennett για να γίνει και πάλι το group τετραμελές όπως όταν είχε πρωτοξεκινήσει.
- Το 2004 όλες μαζί κάνουν μια ύστατη προσπάθεια να κερδίσουν την χαμένη τους δόξα κυκλοφορώντας άλλο ένα album. Δυστυχώς όμως το “Soulflower” έκανε ακόμα χαμηλότερες πωλήσεις από το προαναφερθέν “Masterpiece Theatre” και έγινε αυτόματα το έναυσμα για μεγάλες διαμάχες μεταξύ των μελών του group που για άλλη μια φορά θέλησαν να επαναδιαπραγματευθούν το line-up τους. Η επαναφορά της Dawn Richards στις En Vogue, δεν ήταν άνευ όρων εφόσον η ίδια δεν ήθελε επ’ουδενί να συνεργαστεί με την Bennet που αναγκάστηκε να αποχωρήσει δίνοντας χώρο στην Richards ως ένα από τα ιδρυτικά μέλη του group. To 2005 συμμετέχουν στο single του Stevie Wonder “So what the fuss” μαζί με τον Prince και αυτή είναι και η τελευταία φορά που ακούσαμε τις En Vogue ενεργές στην δισκογραφία.
- Εν έτει 2012 οι Maxine Jones μαζί με την Dawn Robinson ανακοίνωσαν πως μαζί δυο νέα μέλη στο group τους θα ετοιμαστούν να μπουν για άλλη μια φορά στο studio αναγεννώντας έτσι τις En Vogue, σχέδιο που τους χάλασε όταν οι Cindy Herron και Terri Ellis μήνυσαν τις πρώην συναδέλφους τους για παράνομη χρήση του ονόματος En Vogue, εφόσον και αυτές μαζί με την Rhonda Bennett βρίσκονταν ήδη σε περιοδεία με το δικό τους σχήμα και με το ίδιο όνομα. Μέχρι και σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία επίσημη ανακοίνωση-απόφαση για το πιο από τα δύο σχήματα μπορεί να λέγεται και επίσημα En Vogue και έτσι περιοδεύουν αμφότερα με κοινό όνομα και αμοιβαία εχθρικά συναισθήματα.
- To 2017 οι Terry Ellis, Cindy Herron και Rhona Bennett ανακοίνωσαν την επιστροφή τους στη δισκογραφία με το δίσκο “Electric Café”.
πηγές: en.wikipedia.org, el.wikipedia.org